Friday, 23 November 2012 08:50 |
ลูกขี้ดื้อจะเป็นลูกคนดี เมื่อก่อนที่ผมยังไม่ได้มาเข้าวัดนี้ ผมเป็นคนไม่ดีทำบาปทำกรรมไว้เยอะ ตอนเช้าพอแม่ปลุกผมขึ้นมาใส่บาตร ผมก็ไม่ยอมลุกเพราะผมเป็นคนขี้เกียจ นานๆ ผมจะไปวัดสักที เช่น วันเข้าพรรษาเป็นต้น และเมื่อผมได้มาที่วัดนี้ทำให้ผมรู้ว่า การเข้าวัดทำให้เราได้บุญได้กุศล และวัดนี้สอนให้ผมได้ทำสมาธิและสอนให้ผมมีจิตใจสงบ และที่สำคัญสอนให้ผมรู้จักบุญคุณอันใหญ่หลวงของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ วัดวะภูแก้วแห่งนี้ทำให้ผมตาสว่าง เมื่อก่อนผมเป็นคนเกเร ไม่เชื่อฟังพ่อแม่เอาแต่ใจตัวเอง และเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่เมื่อได้เข้าวัดนี้ผมจะเป็นคนดีของพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ผมจะเชื่อฟังพ่อแม่ทุกอย่าง จะไม่ตะคอกเสียงดังใส่พ่อแม่เพราะมันเป็นบาปและจะทำให้ท่านมีความสุข เพราะที่ผ่านมาผมทำให้ท่านมีความทุกข์มาก เพราะบอกอะไรผมก็เถียง ไม่เคยเชื่อฟัง ผมไม่เคยเป็นคนดีของท่านด้วยซ้ำ และต่อไปนี้ผมจะรักแม่มาก ๆ ครับ
“รักพ่อแม่ที่สุดในโลก”
นายศิริวัฒน์ แสนสันเทียะ ชั้น ม.4/3 โรงเรียนขามสะแกแสง จ.นครราชสีมา เขียนไว้ ณ วันที่ 15 ตุลาคม 2555
วัดนี้มีอะไรน่าทึ่ง
วันแรกที่มาถึงก็ได้เข้ามาที่ศาลา นั่งสมาธิ รู้สึกตื่นเต้นมาก ดร.ดาราวรรณ มาเล่าประสบการณ์ต่างๆ ให้ฟัง เป็นเรื่องที่มีแต่คำสอน คติสอนใจ พอเล่าจบก็ให้นั่งสมาธิ การนั่งสมาธิเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่ชอบ แต่ในวันที่ 4 ข้าพเจ้ากลับนั่งได้ตั้งเกือบชั่วโมง ตั้ง 2 ยก ข้าพเจ้างงตัวเองว่าทำได้อย่างไร น่าแปลกใจมาก ข้าพเจ้าไม่เคยนั่งได้นานถึงขนาดนี้มาก่อน เคยนั่งแค่ 2, 3 นาที ก็ลืมตาแล้ว เป็นวัดที่น่าทึ่งมาก เห็น ดร.ดาราวรรณเล่าว่าเด็ก ๆ หลายคนได้ชีวิตใหม่กลับไป ถ้ารู้ว่ามาที่วัดนี้แล้วได้อะไรกลับไปเยอะขนาดนี้ จะบอกอาจารย์ให้มาตั้งแต่ข้าพเจ้าอยู่ ม. 1 แล้ว กลับไปข้าพเจ้าก็จะกลับไปเล่าสู่ เด็ก ๆ และผู้ใหญ่ ทางบ้านให้ฟังว่าที่วัดนี้ มีอะไรที่น่าทึ่งน่ามหัศจรรย์มาก อยากให้มากันเยอะๆ ยังมีอะไรให้ดูให้ฟังอีกเยอะแถมยังได้บรรยากาศที่ร่มเย็น สงบ เหมาะกับสถานที่ที่อบรมจริงๆ ขอยกนิ้วให้ เป็นวัดที่มหัศจรรย์ อยากให้มีอย่างนี้ทุกๆ ปีนะค่ะ
จาก ลูกศิษย์ขามสะแกแสง นางสาวนุสรา เพชรสูงเนิน ชั้น ม.4/5 โรงเรียนขามสะแกแสง จ.นครราชสีมา เขียนไว้ ณ วันที่ 15 ตุลาคม 2555
หนูเป็นลูกคนไม่ใช่ลูกลิง ตอนแรกที่รู้ว่าต้องมาวัดวะภูแก้ว ก็รู้สึกเฉย ๆ นะคะ ไม่มีความตื่นเต้น เพราะคิดว่าแค่มาวัดจะสามารถดัดนิสัย “ลูกลิง” อย่างหนูได้เหรอ หนูเป็นตัวท็อปของห้องในเรื่อง “ยอดแย่” ในเรื่องดี ๆ ที่คนดี ๆ เขาทำกัน “ผกาแก้ว มีหรือจะทำ”
พอมาถึงวัด ก็รู้สึกว่าวัดนี้ “เย็นดี !” ความรู้สึกหลังจากลงจากรถบัสแล้วเดินเข้ามาในศาลานี้ รู้สึกเสียวสันหลังเลย ความรู้สึกนี้ทำให้ลูกลิงกลัวซะแล้ว พอมาถึงการนั่งสมาธิยกแรก “นิสัยลูกลิงเข้าสิง” เกามั่ง ชวนเพื่อนคุย ไม่มีสมาธิเลย พอเสียงไมโครโฟนดัง “อ้า ! สวรรค์มาโปรด”
พอได้ฟังการอบรมจาก ดร.ดาราวรรณ คิดว่าเป็นผู้หญิงรู้เรื่องพระพุทธเจ้าดีจัง ฟังไปฟังมาทำให้ลูกลิงอยากกลับใจ เริ่มทำสมาธิได้ยกที่ 3-4-5-6 --> 12 เริ่มทำได้ จนยกที่ 12 หนูเป็นแชมป์ที่ 1 ด้วย เป็นความภูมิใจของลูกลิงอย่างที่สุด
การเสียน้ำตาของลูกลิงเป็นการสำนึกได้อันยิ่งใหญ่ของลูกลิง ตอนที่เปิด “ดวงใจแม่” อยากกลับไปกราบไปขอโทษไปกอด ไปหอมแม่ และทำให้แม่ภูมิใจ ไม่อยากให้แม่พูดว่า “แค่นี้ก็ดีแล้ว” แต่อยากให้แม่พูด “ลูกของแม่เก่งที่สุด” หนูสัญญา หนูจะเป็นลูกคนที่ทำให้แม่ภูมิใจ ไม่ใช่ ลูกลิง นางสาวผกาแก้ว การะเกษ ชั้น ม.4/4 โรงเรียนขามสะแกแสง จ.นครราชสีมา เขียนไว้ ณ วันที่ 15 ตุลาคม 2555
|