หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

ลูกขี้ดื้อจะเป็นลูกคนดี

           เมื่อก่อนที่ผมยังไม่ได้มาเข้าวัดนี้   ผมเป็นคนไม่ดีทำบาปทำกรรมไว้เยอะ   ตอนเช้าพอแม่ปลุกผมขึ้นมาใส่บาตร    ผมก็ไม่ยอมลุกเพราะผมเป็นคนขี้เกียจ   นานๆ ผมจะไปวัดสักที  เช่น วันเข้าพรรษาเป็นต้น   และเมื่อผมได้มาที่วัดนี้ทำให้ผมรู้ว่า   การเข้าวัดทำให้เราได้บุญได้กุศล   และวัดนี้สอนให้ผมได้ทำสมาธิและสอนให้ผมมีจิตใจสงบ   และที่สำคัญสอนให้ผมรู้จักบุญคุณอันใหญ่หลวงของพ่อแม่ครูบาอาจารย์   วัดวะภูแก้วแห่งนี้ทำให้ผมตาสว่าง   เมื่อก่อนผมเป็นคนเกเร   ไม่เชื่อฟังพ่อแม่เอาแต่ใจตัวเอง  และเป็นคนอารมณ์ร้อน  แต่เมื่อได้เข้าวัดนี้ผมจะเป็นคนดีของพ่อแม่ ครูบาอาจารย์  ผมจะเชื่อฟังพ่อแม่ทุกอย่าง  จะไม่ตะคอกเสียงดังใส่พ่อแม่เพราะมันเป็นบาปและจะทำให้ท่านมีความสุข  เพราะที่ผ่านมาผมทำให้ท่านมีความทุกข์มาก  เพราะบอกอะไรผมก็เถียง   ไม่เคยเชื่อฟัง  ผมไม่เคยเป็นคนดีของท่านด้วยซ้ำ และต่อไปนี้ผมจะรักแม่มาก ๆ ครับ

          “รักพ่อแม่ที่สุดในโลก”

นายศิริวัฒน์ แสนสันเทียะ  ชั้น ม.4/3
โรงเรียนขามสะแกแสง      จ.นครราชสีมา
เขียนไว้ ณ วันที่  15  ตุลาคม  2555

วัดนี้มีอะไรน่าทึ่ง

          วันแรกที่มาถึงก็ได้เข้ามาที่ศาลา  นั่งสมาธิ  รู้สึกตื่นเต้นมาก  ดร.ดาราวรรณ  มาเล่าประสบการณ์ต่างๆ ให้ฟัง   เป็นเรื่องที่มีแต่คำสอน  คติสอนใจ   พอเล่าจบก็ให้นั่งสมาธิ   การนั่งสมาธิเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากของข้าพเจ้า   ข้าพเจ้าไม่ชอบ   แต่ในวันที่ 4   ข้าพเจ้ากลับนั่งได้ตั้งเกือบชั่วโมง   ตั้ง 2 ยก   ข้าพเจ้างงตัวเองว่าทำได้อย่างไร  น่าแปลกใจมาก   ข้าพเจ้าไม่เคยนั่งได้นานถึงขนาดนี้มาก่อน   เคยนั่งแค่ 2, 3 นาที  ก็ลืมตาแล้ว   เป็นวัดที่น่าทึ่งมาก  เห็น ดร.ดาราวรรณเล่าว่าเด็ก ๆ หลายคนได้ชีวิตใหม่กลับไป   ถ้ารู้ว่ามาที่วัดนี้แล้วได้อะไรกลับไปเยอะขนาดนี้  จะบอกอาจารย์ให้มาตั้งแต่ข้าพเจ้าอยู่ ม. 1 แล้ว  กลับไปข้าพเจ้าก็จะกลับไปเล่าสู่ เด็ก ๆ และผู้ใหญ่ ทางบ้านให้ฟังว่าที่วัดนี้   มีอะไรที่น่าทึ่งน่ามหัศจรรย์มาก    อยากให้มากันเยอะๆ  ยังมีอะไรให้ดูให้ฟังอีกเยอะแถมยังได้บรรยากาศที่ร่มเย็น  สงบ  เหมาะกับสถานที่ที่อบรมจริงๆ  ขอยกนิ้วให้  เป็นวัดที่มหัศจรรย์  อยากให้มีอย่างนี้ทุกๆ ปีนะค่ะ

          จาก  ลูกศิษย์ขามสะแกแสง

     นางสาวนุสรา  เพชรสูงเนิน  ชั้น ม.4/5
โรงเรียนขามสะแกแสง      จ.นครราชสีมา
เขียนไว้ ณ วันที่  15  ตุลาคม  2555

หนูเป็นลูกคนไม่ใช่ลูกลิง

          ตอนแรกที่รู้ว่าต้องมาวัดวะภูแก้ว   ก็รู้สึกเฉย ๆ นะคะ  ไม่มีความตื่นเต้น เพราะคิดว่าแค่มาวัดจะสามารถดัดนิสัย  “ลูกลิง”  อย่างหนูได้เหรอ   หนูเป็นตัวท็อปของห้องในเรื่อง “ยอดแย่”  ในเรื่องดี ๆ ที่คนดี ๆ เขาทำกัน  “ผกาแก้ว  มีหรือจะทำ”  

          พอมาถึงวัด ก็รู้สึกว่าวัดนี้  “เย็นดี !”   ความรู้สึกหลังจากลงจากรถบัสแล้วเดินเข้ามาในศาลานี้   รู้สึกเสียวสันหลังเลย   ความรู้สึกนี้ทำให้ลูกลิงกลัวซะแล้ว

          พอมาถึงการนั่งสมาธิยกแรก  “นิสัยลูกลิงเข้าสิง”  เกามั่ง  ชวนเพื่อนคุย  ไม่มีสมาธิเลย  พอเสียงไมโครโฟนดัง  “อ้า ! สวรรค์มาโปรด”

          พอได้ฟังการอบรมจาก  ดร.ดาราวรรณ คิดว่าเป็นผู้หญิงรู้เรื่องพระพุทธเจ้าดีจัง   ฟังไปฟังมาทำให้ลูกลิงอยากกลับใจ

          เริ่มทำสมาธิได้ยกที่ 3-4-5-6  --> 12  เริ่มทำได้  จนยกที่ 12  หนูเป็นแชมป์ที่ 1 ด้วย  เป็นความภูมิใจของลูกลิงอย่างที่สุด

          การเสียน้ำตาของลูกลิงเป็นการสำนึกได้อันยิ่งใหญ่ของลูกลิง  ตอนที่เปิด “ดวงใจแม่”  อยากกลับไปกราบไปขอโทษไปกอด ไปหอมแม่  และทำให้แม่ภูมิใจ  ไม่อยากให้แม่พูดว่า  “แค่นี้ก็ดีแล้ว”  แต่อยากให้แม่พูด  “ลูกของแม่เก่งที่สุด”  หนูสัญญา หนูจะเป็นลูกคนที่ทำให้แม่ภูมิใจ  ไม่ใช่ ลูกลิง

นางสาวผกาแก้ว  การะเกษ  ชั้น ม.4/4
โรงเรียนขามสะแกแสง      จ.นครราชสีมา
เขียนไว้ ณ วันที่  15  ตุลาคม  2555