รวมรูปภาพ สไลด์โชว์  ของหลวงพ่อพุธ ฐานิโย

     การใช้ชีวิตวัยหนุ่มในร่มกาสาวพัสตร์นั้นถือว่าเป็นประสบการณ์ที่มีค่ามากที่สุดอย่างหนึ่งสำหรับมนุษย์   เพราะวัยนี้เป็นวัยที่ชีวิตต้องการแทบทุกอย่างที่ศาสนาสอนว่าเป็นสิ่งเลวร้าย

          วัยนี้เป็นวัยที่ต้องการความรัก  แต่ศาสนากลับบอกว่า  "ที่ใดมีรัก  ที่นั่นมีทุกข์"    วัยนี้เป็นวัยที่ต้องสนใจเพศตรงข้าม  แต่ศาสนากลับบอกว่าความสนใจเช่นนั้นเป็นบาป   วัยนี้เป็นวัยที่สัญชาตญาณและความทะยานอยากที่จะแสวงหาและเสี่ยงสู้ชีวิตเยี่ยงคนหนุ่มพุ่งขึ้นถึงขีดสุด  แต่ศาสนากลับสั่งให้ระงับความต้องการเช่นนั้นอย่างเคร่งครัด

          ในฐานะที่เป็นมนุษย์  พระสงฆ์ก็คือคนคนหนึ่งที่มีเลือดเนื้อและมีความต้องการทุกอย่างตามที่ประสามนุษย์กำหนดให้เป็นไป  แต่ในฐานะที่เป็นสมาชิกของโลกแห่งพระธรรม  พระสงฆ์ก็มีพันธะที่จะต้องตอบโต้เพื่อเอาชนะความต้องการซึ่งเป็นผลมาจากการบงการของกิเลส

          หากจะเรียกการต่อสู้ยื้อยุดที่เกิดขึ้นในชีวิตของพระสงฆ์นั้นว่า "สงคราม"   สงครามนี้ก็หาใช่อะไรไม่   แต่เป็นสงครามระหว่าง "กิเลส" กับ "ธรรมะ"   ที่สอนให้ตอบโต้ผลผลิตทุกอย่างที่เป็นผลมาจากกิเลส

          ด้านหนึ่ง  พระสงฆ์คือชีวิตที่ปรากฏขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆ  บนเส้นทางแห่งการแสวงหาทางจิตวิญญาณ   แต่อีกด้านหนึ่ง  พระสงฆ์ก็คือชีวิตที่มีประวัติความเป็นมาอันยาวนานในสังสารวัฏ  สัญชาตญาณที่บรรจุอยู่ในชีวิตส่วนนี้เป็นผลสะสมของกิเลสที่พยายามจะรักษาการดำรงอยู่ของมันเอาไว้ให้เป็นอมตะ

          เวลานี้  สองด้านของชีวิตให้สมณเพศกำลังต่อสู้ยื้อยุดเพื่อเอาชนะกัน

          คำถามก็คือ  ชีวิตในโลกแห่งพระธรรมที่มีประวัติความเป็นมาเพียงไม่กี่สิบปี  จะเอาชนะกิเลสที่มีประวัติความเป็นมายาวนานหลายล้านปีได้หรือไม่ ... นับว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจไม่น้อย

          จริงอยู่...  สิ่งที่พยายามจะเอาชนะนั้น   ถ้าเป็นเรื่องของสัญชาตญาณที่ธรรมชาติกำหนดไว้แล้ว   ป่วยการที่มนุษย์พยายามจะสู้รบแต่สำหรับพระสงฆ์นั้น  หากเอาจริงเอาจังกับการปฏิบัติธรรมอย่างถึงที่สุด   ท้ายที่สุดแล้วก็ย่อมมีศักยภาพพอที่จะเอาชนะสิ่งที่กิเลศ (หรือสัญชาตญาณ)  หยิบยื่นให้

          ณ อดีตอันโพ้นไกล   เราเคยมีพระพุทธเจ้า    มีพระปัจเจกพุทธเจ้า  และมีพระอรหันต์   สำหรับท่านเหล่านี้  เราสามารถใช้เป็นหลักฐานยืนยันได้เลยว่า  "ธรรมะเป็นฝ่ายชนะกิเลส"

          ณ ศตวรรษนี้   เรามีหลวงปู่มั่น...  หลวงตามหาบัว...  หลวงปู่บุญจันทร์...  หลวงพ่อพุธ...   และพระสงฆ์ที่น่าเคารพศรัทธาอีกหลายท่าน  ท่านเหล่านี้ก็คือตัวอย่างของผู้ที่มองเห็นความหวังในการที่มนุษย์จะเอาชนะกิเลส   และสามารถเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่างตามที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ได้อย่างสิ้นเชิง

          ณ เวลานี้  ท่านเหล่านี้ไม่ได้อยู่กับเราแล้ว    ท่านกลายเป็นบุคคลในประวัติศาสตร์ซึ่งสมควรที่เราชาวพุทธจะต้องประดิษฐานไว้ในชีวิต  ท่านไม่เคยเรียกร้องปริมาณการนับถือ   แต่ปริมาณนั้นกลับเพิ่มขึ้นเองตามธรรมชาติ  เพราะความรักและมุ่งมั่นต่อพันธกิจที่ท่านทำต่างหาก  คือสิ่งที่เรียกร้องศรัทธาจากมหาชน

ที่มาจาก  หนังสือ "วินาทีบรรลุธรรม  พระอรหันต์มีจริง" เล่ม 5