หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

มีเงินเป็นล้านก็ซื้อเมื่อวานกลับมาไม่ได้

          ก่อนหน้านี้หนูก็คิดว่าทำไมต้องมาอยู่ค่าย  อยู่ทำไมตั้ง 5 วัน  ครูไม่เสียดายเวลาหรือ  วันแรก  โอ้ย!  นั่งสมาธิทำไมบ่อยๆ เมื่อยก็เมื่อยนั่งแล้วไม่เห็นได้อะไรสักอย่างจนมาอยู่วันที่ 3  นี่แหละค่ะ  หนูเข้าใจแล้วว่านั่งสมาธิแล้วได้อะไรหนูมาอยู่ที่นี่ได้ทั้งเปลี่ยนความคิดและฝึกความอดทน  รอบแรกนั่งได้ครึ่งชั่วโมง  ผ่านมาหลายๆ ยกก็ยังนั่งได้นานเพราะเริ่มทนได้  และได้ต่อสู้กับความเมื่อยกาย

         ก่อนมาหนูก็ทะเลาะกับแม่  แม่ชอบบ่นและดุหนูอยู่เรื่อยๆ กลับบ้านเย็นก็บ่นจนน่ารำคาญ  หนูชอบโกหกแม่และทำตัวเหลวไหล  หนูเข้าใจแล้วว่า  ทำไมแม่ต้องทำแบบนี้มันเป็นเพราะว่าท่านรักเราและห่วงเรามาก  ตอนพ่อหนูยังมีชีวิตหนูก็ทำตัวเลวใส่ท่าน  ท่านใช้ไปตักข้าวมาให้กินหนูก็ไม่ไป  จนดึกคืนวันหนึ่งมีโทรศัพท์เข้ามาบอกว่าพ่อโดนรถชนเสียชีวิตคาที่  หนูเข่าทรุดเลยค่ะ  หนูมานั่งกอดกายที่ไร้วิญญาณ  ตอนพ่อใช้ไปตักข้าวก็ไม่ไป  มาซื้อของที่พ่อชอบให้ใส่จานวางไว้ข้างโลงและเคาะเรียกพ่อกินข้าว  หนูมาทำดีตอนที่ไม่มีโอกาสทำดีกับพ่อแล้ว  อยากย้อนเวลา  “มีเงินเป็นล้านก็ซื้อเมื่อวานกลับมาไม่ได้”  ตอนนี้หนูยังเหลือแม่อีก 1 คน  ท่านอยากให้หนูเรียนพยาบาลนั่นคือความหวังสุดท้ายของท่านและหลังจากที่หนูได้มาอยู่ค่ายนี้ 5 วัน 4 คืน  ทำให้หนูคิดอะไรได้มากมาย  กลับไปคราวนี้หนูจะกลับไปทำดีกับท่านดูแลและรักท่านเมื่อตอนมีโอกาส  หนูต้องขอขอบพระคุณ ดร.ดาราวรรณ  ทีให้ความรู้ดีๆ มีสาระแก่หนู  ขอบคุณค่ายดีๆ แบบนี้ที่ทำให้รู้ว่า “นิสัยและความคิดเปลี่ยนได้เพียงแค่ทำจิตให้นิ่งและมีสมาธิก็สามารถทำสิ่งที่ตั้งใจได้เสมอ”

พิมพ์พกานต์  ไทยเดชา
ม.4/1  โรงเรียนบุญเหลือวิทยานุสรณ์

ธรรมะไม่ใช่เรื่องไร้สาระแต่เปลี่ยนคนได้

          ก่อนที่ผมจะมาวัดวะภูแก้ว  ผมเป็นคนคล้ายๆ จะสมาธิสั้น  เพราะผมไม่ชอบทำอะไรที่มันนานๆ และอีกอย่างผมเป็นคนอารมณ์ร้อนหรือเรียกง่ายๆ ว่าเจ้าอารมณ์ครับ  ถ้าผมจะทำอะไรสักอย่างผมจะทำไม่เสร็จเพราะไม่มีสมาธิในการทำอะไรเลยสักนิดเดียวครับ  แต่พอได้รู้ข่าวสารจากโรงเรียนว่าจะมาเข้าปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้วตั้ง 5 วัน 4 คืน  ผมได้ยินแล้วอยากลาออกเลยครับ  เพราะผมไม่อยากมานั่งสมาธิ  สวดมนต์  ตื่นแต่เช้าและทำอะไรหลายๆ อย่าง

          พอได้มาวันแรกผมไม่มีจิตใจอารมณ์ที่จะทำอะไรเลยจนกระทั่งวันที่ 2 ผมก็ยังสมาธิสั้นเหมือนเดิมพออยู่นานๆ ไปเริ่มฟังเทศน์ฟังธรรม  ผมก็เริ่มคิด  เริ่มเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็นอยู่ในตอนนี้และก็เริ่มปรับตัวได้  ผมเริ่มควบคุมสมาธิได้

          ผมอยากให้ทุกคนที่ไม่ได้มาได้มีโอกาสมาครับเพราะค่ายนี้ให้ความรู้มากมาย  ให้แม้กระทั่งจิตสำนึกการฟังเทศน์ฟังธรรมทำให้คนเปลี่ยนได้จริงๆ ครับ  และตอนแรกผมคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระมาตลอด  แต่มันไม่ใช่   การได้มาวัดวะภูแก้วได้เปลี่ยนความคิดผมมากผมฝากบอกทุกๆ คนครับ  มันไม่น่าเบื่อเหมือนที่ทุกคนคิดและอยากให้มาครับ  มันเปลี่ยนความคิดเราได้มากและได้ความรู้หลายอย่างครับ  ขอบคุณที่ทำให้ผมได้มีวันนี้

ศิรศักดิ์  โขสันเทียะ
ม.4/7  โรงเรียนบุญเหลือวิทยานุสรณ์

สำนึกได้ห่างไกลยาเสพติด

          ก่อนที่ผมจะมาเข้าค่ายธรรมะที่วัดวะภูแก้ว  ชีวิตผมสบาย  มีเงินใช้สบาย  ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับเพื่อนมากกว่าพ่อแม่และผมหลงผิดไปพึ่งยาเสพติดจนทำให้พ่อแม่เสียใจ  แต่พวกท่านไม่เคยโกรธผมเลย  กลับคอยเป็นห่วงผมตลอด  พ่อและแม่ร้องไห้ทุกคืน  และผมไม่เคยสำนึกผิดจนผมได้เข้าค่ายธรรมะที่วัดวะภูแก้วทำให้ผมรู้ผิดชอบชั่วดี  รู้บาปบุญคุณโทษจิตใจสงบเพราะการนั่งสมาธิและการสวดมนต์ภาวนา  ถ้าผมกลับไปผมจะกราบขอขมาท่านที่ทำให้ท่านเสียใจทุกๆ ครั้งที่ผ่านมาและผมจะไม่พึ่งสารเสพติดอีกต่อไป

          ผมอยากบอกทุกๆ คนว่าอย่าไปยุ่งกับยาเสพติดเลยมันไม่ดีมันทำร้ายอนาคตตัวเราเอง

นวัตภรณ์  ปาปะเณย์
ม.4/6  โรงเรียนบุญเหลือวิทยานุสรณ์