หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

ผิดคาด

          สวัสดีค่ะ  หนูเป็นคนหนึ่งที่คิดว่ามาวัดมันน่าเบื่อ   มีแต่นั่งสมาธิ  เดินจงกรม  ตื่นก็เช้า  นอนดึก น่าเบื่อจะตาย   แต่พอหนูได้มาเห็นที่วัดวะภูแก้วที่นี่สวยมากและน่าอยู่   แต่พอได้รู้จักกับครูพูดบรรยายธรรม   มันทำให้หนูเปลี่ยนความคิด เพราะก่อนจะมาที่นี่ หนูจะคิดว่าผู้บรรยายธรรมต้องโหด  แต่ไม่เลย   ท่านเป็นคนน่ารักและใจดีมาก  พอท่านได้เล่าเรื่องพระคุณแม่ทำให้หนูแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหวจนต้องปล่อยออกมา  เพราะหนูเป็นคนที่เคยเหลวไหล ไม่สนใจคนที่รอ  จนตอนนี้หนูรู้แล้วว่าใครที่รักและห่วงหนู   หนูสัญญาหนูกลับไป  หนูจะเป็นคนใหม่  และจำนำสิ่งดี ๆ ที่ได้กลับไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน  และถ้ามีโอกาส  หนูจะกลับมาวัดวะภูแก้วอีกค่ะ

นางสาวสุภาวดี   บัวพร

นักศึกษา ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียน อ.ลำปลายมาศ จ.บุรีรัมย์

จากดีเป็นร้าย  จากร้ายเป็นดี

          ตอนแรกหนูไม่อยากมาหรอกค่ะ  แต่พอคิดไปคิดมา  ใจมันก็ลังเล  อีกใจอยากมา  อีกใจไม่อยากมา  แต่สุดท้ายหนูก็ต้องจำใจมาก   พอมาถึงที่หน้าวัดวะภูแก้ว  หนูก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก  ในความคิดของหนูอีกอย่าง  ที่หนูมาที่นี่เพราะคืนวันหนึ่ง หนูฝันร้ายติดต่อกันมาเป็นอาทิตย์  ตื่นเช้ามาหนูก็รู้สึกเหมือนว่าฝันหนูมันเป็นความจริง  หนูก็ได้แต่คิดว่าฝันมันบอกอะไรเราล่วงหน้าหรือเปล่า  แต่ในที่สุดของที่สุด หนูได้มาที่วัดนี้  วัดวะภูแก้ว  หนูก็ได้ทำสมาธิ  มันทำให้หนูรู้สึกดีขึ้น  ถึงแม้หนูจะทำสมาธิได้ไม่นานเพราะทนปวดไม่ได้  แต่หนูก็ได้ข้อคิดหลายอย่าง  พระธรรม หรือ ธรรมะ สอนให้หนูรู้จักบาป  บุญ  คุณโทษ  รู้จักคุณของบิดามารดาอย่างแท้จริง   อีกอย่างหนูต้องขอบคุณอาจารย์ที่อบรมสั่งสอนเรื่องธรรมะ  มันสามารถทำให้คนไม่ดีคนหนึ่งเปลี่ยนความคิดได้   รู้ไหมเมื่อก่อน หนูเป็นเด็กที่ขยันจนใครต่อใครก็พูดกันว่า  เอ่อ! มันเป็นเด็กดีจริง   แต่ที่จริงแล้วมันไม่ใช่น่ะ เพราะตอนนั้นหนูเด็กมาก   แม่บอกอะไรมา  หนูก็ฟังบ้าง  ไม่ฟังบ้าง  แต่หนูก็ทำนะ  เวลาแม่บอกอะไรหนูก็ทำหมด  แต่แม่ที่หนูเรียกเขาเป็นยายไม่ใช่แม่   ยายคนนี้แหละที่เลี้ยงหนูมาจนหนูโตเป็นผู้ใหญ่  พอหนูเริ่มเข้ามัธยมต้น  หนูก็เริ่มรู้จักเพื่อน ๆ  และใครอีกหลาย ๆ คน  ตอนเรียนเทอมแรก ๆ  หนูก็ตั้งใจเรียนนะ  แต่พอเทอม 2 แค่นั้นแหละหนูเปลี่ยนไปกลายเป็นเด็กดื้อ  นิสัยไม่ดี  เถียงแม่  เถียงแทบทุกคนที่อยู่ในบ้าน  และสุดท้ายหนูก็ต้องออกจากโรงเรียนมาอยู่บ้านเฉย ๆ  งานการไม่ทำ  จากที่ผู้คนเขามองว่าหนูดี   แต่ตอนนี้ เขาเอ่ยปากเรียกหนูได้เลยว่า “เลว”   แต่หนูก็ไม่เคยสนคำพูดของใครน่ะ  ไม่สน  ไม่ฟัง  เถียงอีก  ต่อมาวันหนึ่งตอนอายุ 16 ปี  หนูก็ได้ไปทำงานบัญชีกับน้า  หนูก็ติดเพื่อนแต่ก็ทำงานน่ะ  เพื่อนบอกอะไรมา หนูก็เชื่อเขาหมด  แต่ไม่เชื่อแม่  จนมาวันหนึ่งทะเลาะกับแม่ จนหนูทนไม่ได้ จะตีแม่  ความเลวครั้งนั้น หนูจำไม่เคยลืมมาจนถึงทุกวันนี้เลย และสุดท้ายธรรมะก็สอนใจให้เป็นคนดี  คิดได้เพราะวัดวะภูแก้วค่ะ
 

นางสาวจิราพร   รสหอม

นักศึกษา ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียน อ.ลำปลายมาศ จ.บุรีรัมย์

 

 

มากี่ครั้ง ๆ ก็ประทับใจ

 
          ดิฉันเคยมาที่นี่ เมื่อ ปี พ.ศ. 2556  ตอนนั้น ดิฉันอยู่ ม.4  ตอนนั้นก็ไม่อยากมาหรอก  ไม่ชอบเลย   แต่พอได้มาอยู่ก็เกิดความประทับใจ  5 วันที่มาตอนนั้นรวดเร็วมาก  พอกลับไปแล้ว  อยากจะกลับมาอีกสักครั้ง   แล้ววันนี้ก็มาถึง  เมื่อรู้ว่าได้มาวัดวะภูแก้วดีใจมากเลย  ดีใจจริง ๆ  มาครั้งนี้  ก็ตั้งใจปฏิบัติให้มากกว่าครั้งก่อนเพราะมันเป็นความตั้งใจ  และด้วยเวลาที่น้อย  จึงขวนขวายในการปฏิบัติ  แต่ว่ามาไม่ว่ากี่ครั้ง  มันก็เกิดความประทับใจทุกครั้ง  ทำให้เราเข้าใจอะไรมากขึ้น  มาครั้งนี้ก็มีความสุขมากค่ะ  ถึงจะลำบากไปนิด  เหนื่อยไปหน่อย  แต่ผลที่ได้ในการตอบแทน ก็คุ้มค่าค่ะ
 
          “ความดีไม่มีขาย  อยากได้ต้องทำเอง”  ดิฉันก็พยายามทำ  พยายามปฏิบัติเพื่อตัวดิฉันเอง และ คนที่รัก...
 

นางสาวเสาวลักษณ์   โพธิจักร

 นักศึกษา ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียน อ.ลำปลายมาศ  จ.บุรีรัมย์

 

 

ทำดีเพื่อชีวิตที่ดี

 
          ก่อนอื่น ต้องขอขอบพระคุณคณะอาจารย์ กศน. ลำปลายมาศ นะคะที่มีโครงการดี ๆ อย่างนี้  และขอบพระคุณวิทยากรทุกท่านที่ให้หนูได้มีโอกาสทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะทำเลย   การมาวัดวะภูแก้วครั้งนี้  ทำให้หนูสำนึกและละอายในสิ่งแย่ ๆ ที่ตัวเองได้ทำ  ไม่ว่าจะกับพ่อแม่  หรือ บุคคลอื่น ๆ  การได้มาปฏิบัติธรรมในครั้งนี้ ถึงจะเป็นเพียงเวลาสั้น ๆ  แต่ก็ทำให้หนูได้อะไรหลาย ๆ อย่างกลับไปใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวันได้จนตลอดชีวิต  ทั้งเรื่องการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า  บาป-บุญ  หรือ แม้กระทั่ง สวรรค์  นรก  ซึ่งเป็นสิ่งที่หนูไม่เคยเชื่อเลยว่าจะมีจริง  แต่ที่นี่เปลี่ยนความคิดหนูได้  รวมไปถึงเรื่องพระคุณของพ่อแม่  หนูอยากจะกลับไปกราบเท้าท่าน  ขอโทษในสิ่งผิดพลาดที่ผ่านมา  และจะใช้ความผิดพลาดในวันนั้นเป็นบทเรียนและแรงผลักดันให้หนูทำความดีเพื่อท่านทั้งสอง  วัดวะภูแก้วไม่ได้สอนให้เราทำความดีเพื่อหวังในสิ่งงมงาย  ไม่ได้ทำเพื่อเอาหน้า  แต่สอนให้ทำความดีเพราะความดีจะส่งผลให้เรามีกำลังใจในการใช้ชีวิต  มีชีวิตที่ดี  คำว่า ทำดี แล้วได้ดี  ยังทันสมัยอยู่  และสุดท้ายนี้ อยากให้ทุกคนรักตัวเองและครอบครัวให้มาก ๆ เพราะสุดท้ายแล้ว  เมื่อมีปัญหา หรือ เรื่องร้าย ๆ เข้ามา  คนที่เหลือกันจริงๆ คนที่อยู่ข้างเราก็คือครอบครัว พ่อแม่บอกเสมอว่า  ลูกคือของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิต  แล้วเราล่ะ ทำตัวให้สมกับคำว่า ของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดแล้วหรือยัง
 

อนุสรา  มัยพล

 นักศึกษา ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียน อ.ลำปลายมาศ จ.บุรีรัมย์

 

เลิกจองเวร

 
          การมาเข้าค่ายอบรมธรรมะที่วัดวะภูแก้ว  จังหวัดนครราชสีมา ในวันที่ 29 – 31 สิงหาคม 2559 นี้ ได้ประสบการณ์ และวิธีการในการทำบุญเยอะมาก  ดิฉันเป็นบุคคลหนึ่งที่ไม่ค่อยไปเข้าวัดฟังธรรมเท่าไร   สวดมนต์ไม่เป็น   ไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่า  ธูป 3 ดอก  เทียน 3 เล่ม ที่คนเราจุดไหว้พระทุกวันนั้นหมายถึงอะไร

          ในอดีต ดิฉันเคยถูกหักหลังทั้งจากคนรักและเพื่อน  สูญเงินไปเกือบแสน  ดิฉันเคียดแค้นพวกเขาเหล่านั้นมาก  ปัจจุบันก็ยังเคียดแค้นไม่หาย   มีคนเคยถามดิฉันว่า  “เกลียดพวกเขามากเหรอ”  ดิฉันก็ตอบไปว่า  “ไม่ได้เกลียด  แต่แค้น...แค้นมากด้วย”  เขาก็ถามต่ออีกว่า  “ทำไมต้องไปแค้นเขาล่ะ  เดี๋ยวกรรมมันก็ตามสนองพวกเขาเองล่ะ”   ในตอนนั้น เมื่อดิฉันฟังจบก็ยิ่งแต่มีความแค้นเพิ่มทวีคูณ  ดิฉันบอกกับพวกเขาพร้อมสายตาแห่งความเคียดแค้นไปว่า  “ถ้ากรรมจะต้องตามสนองพวกมัน...ขอให้กรรมนั้นเป็นตัวของดิฉันเอง”  เกือบปีที่ดิฉันคิดอยู่อย่างนั้น  ในใจมีแต่ความรุ่มร้อนเมื่อนึกถึงสิ่งที่พวกเขาทำไว้กับดิฉัน   จนกระทั่งวันนี้ ที่ดิฉันได้มีโอกาสมาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้ว  การปฏิบัติธรรมสอนดิฉันหลายอย่าง   สอนให้ดิฉันปล่อยวาง  สอนให้ดิฉันมีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่  สอนให้ดิฉันตาสว่างว่าเคียดแค้นไปแล้วได้อะไร  มีแต่ทุกข์ใจเปล่า ๆ  สู้ปล่อยวางเสียยังดีกว่า   ในตอนนี้  ดิฉันคิดได้เหตุที่เกิดขึ้นคงเป็นเพราะดิฉันเคยไปทำกับพวกเขาก่อนก็เป็นได้   ดิฉันนั่งฟังบรรยายไปก็คิดตามไปว่าคนเราเกิดมาทั้งที  ก็ต้องหมั่นสร้างบารมีให้กับตนเอง   ดิฉันเลิกเคียดแค้นพวกเขา  เลิกสาปแช่งพวกเขา  ทุก ๆ การสวดมนต์  ทุก ๆ การแผ่เมตตา
 
            ดิฉันก็จะอโหสิกรรมให้พวกเขาในใจตลอด  กลับไปดิฉันตั้งใจว่าจะปฏิบัติธรรมอย่างนี้อยู่ที่บ้านเช่นกัน
 

นางสาวขวัญตา  บุญแสงส่ง

(ผู้อบรมสมทบ) มหาวิทยาลัยรามคำแหง

ชีวิตเลวร้ายเพราะคบเพื่อนไม่ดี

          การที่ผมได้มาวัดวะภูแก้วทำให้ผมรู้สึกมีสติมากขึ้น  คิดถึงพ่อแม่มากขึ้น  ทำให้ได้รู้แต่ละสิ่งแต่ละอย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อน  สอนสิ่งใหม่ ๆ ให้แก่เรา  สอนสิ่งที่โลกภายนอกไม่รู้จัก เช่น  การนั่งสมาธิ  ก่อนที่จะมาวัดผมนั่งได้ไม่เกิน 10 นาที  แต่ที่วัดผมสามารถนั่งได้ถึง 30-40 นาที  จนถึงชั่วโมงก็มี  ทำให้รู้สึกมีความมั่นใจมากขึ้น  สามารถควบคุมตัวเองได้มากขึ้น  ก่อนที่ผมจะมาวัดวะภูแก้ว  ผมติดยาเสพติด เพราะไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มที่ไม่ดี  ช่วงนั้นเป็นเวลาที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของผม  พ่อจึงส่งผมมาที่วัดวะภูแก้วแห่งนี้   ที่วัดนี้ทำให้ผมได้สติว่ายังมีคนที่รออยู่ข้างหลังของผมหลายคน  โดยเฉพาะพ่อกับแม่ที่ตั้งความหวังไว้กับผมมากมาย  ผมจึงไม่อยากทำให้พ่อกับแม่เสียใจอีกแล้ว
 

นายพีรศุภ  เมฆบัณฑูรย์ (ผู้อบรมสมทบ)
โรงเรียนอัสสัมชัญศรีราชา อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี