หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

ก็แค่จักรยานคันเดียว ?

          ก่อนจะมาที่วัดวะภูแก้ว  ตอนนั้นฉันอยากได้จักรยานแต่พ่อไม่ให้ซื้อโดยให้เหตุผลว่าใช้ได้  3 เดือนก็เบื่อแล้ว   ขอกี่ครั้งก็ไม่ให้  เราก็จะโกรธเคืองทุกครั้งเพราะคิดว่าก็แค่จักรยานคันละ 3,000  - 4,000  เอง  ทีลูกคนอื่นและพี่ที่สนิทกันออกมอเตอร์ไซค์คันละตั้งแพง  แค่เงินดาวน์มอเตอร์ไซค์ก็มากกว่าเงินซื้อจักรยาน  จึงคิดเสมอว่าทำไมเราไม่ได้   พอฉันมาที่นี่ฉันก็คิดเรื่องนี้  พอฟังวิทยากรไป ฉันก็คิดว่าพ่อแม่หาเงินมายากและเหนื่อยแค่ไหน

          ฉันจึงคิดได้ว่า ถ้ากลับไปฉันก็จะไม่โกรธท่านและบอกว่าขอโทษที่ทำตัวแบบนั้น และฉันจะเก็บเงินซื้อเอง   ฉันคิดว่าฉันมีบุญมากที่มาที่นี่เพราะได้ฝึกความอดทน  ฝึกสมาธิและควบคุมสติของตนเอง  จากที่เป็นคนใจร้อนเพราะคิดว่าคนอื่นยังทำได้   เราก็ต้องทำได้แต่ดันเอาสิ่งผิดมาเป็นสิ่งถูก  มาที่นี่แล้วก็จะทำแต่สิ่งถูก  ไม่ทำตามคนอื่นในสิ่งที่ไม่ดี  อยากจะขอบคุณวัดวะภูแก้วและท่านวิทยากรทุกท่านที่ช่วยสอนในสิ่งที่ดี ๆ ให้ค่ะ

นางสาวสมฤทัย  สระภูมิ
โรงเรียนห้วยแถลงพิทยาคม  ชั้น  ม.4/1
เขียนไว้ ณ วันที่ 23 มิถุนายน 2558

ลูกอะไรขู่แม่ก็ได้

          ก่อนที่จะมาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้ว  ดิฉันเป็นเด็กที่เลวมาก  ฉันคิดอย่างนั้น  ฉันกระทืบเท้าใส่พ่อแม่  ต่อว่าสารพัดที่จะเถียง  พอมาอยู่กับปู่ย่า   ฉันต้องการใช้เงินมากเพราะจะเอาไปเที่ยว  ฉันก็ได้โทรบอกแม่ว่า  แม่โอนเงินมาให้หน่อยดิ  500 บาท  แม่ก็ตอบว่า   แม่ไม่มี  จากนั้นก็เถียงกันนิดหน่อย  ฉันรำคาญ ก็เลยบอกว่า  ถ้าแม่ไม่มีให้  พรุ่งนี้ฉันจะผูกคอตาย   แม่ก็เงียบไป  ฉันก็วางสาย  แม่ก็โทรมาอีกรอบหนึ่ง  แล้วบอกว่า  แม่จะหามาแต่ไหนล่ะลูก  ฉันก็บอกว่า  ไปยืมใครมาก็ได้  ฉันไม่สนใจ  แม่ก็บอกว่า  “เดี๋ยวแม่หาให้”  ฉันพอใจมาก  แล้วก็วางสายไป  พอได้มาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้ว  ดร.ดาราวรรณ สอนเรื่องพระคุณพ่อแม่  ฉันรู้สึก น้ำตาไหล  สำนึกได้ว่าฉันเคยทำบาปอะไรไว้  ได้มาที่นี้  มีสมาธิยิ่งขึ้น  เย็นสบาย

นางสาวศุภรัตน์  แถ้วเพชรกลาง
โรงเรียนห้วยแถลงพิทยาคม  ชั้น  ม.4/5
เขียนไว้ ณ วันที่ 23 มิถุนายน 2558

ทบทวนความหลังตอนนั่งสมาธิ

          ครั้งหนึ่งตอนข้าพเจ้ายังเป็นเด็ก  ตั้งแต่จำความได้  พ่อและแม่คอยดูแลทะนุถนอมเป็นอย่างดี  อยากได้อะไรก็หามาให้ไม่เคยขัด  ตามใจทุกอย่าง  ทุกครั้งที่ขอเงินพ่อ  พ่อไม่เคยบอกว่าไม่มี  ไม่ให้  ตอนเด็ก ๆ ข้าพเจ้าเชื่อฟังพ่อแม่  ทุกครั้งที่ท่านบอกก็จะฟังและทำตามอย่างไม่ขัด  พอขึ้นชั้นมัธยม พ่อแม่บอกก็ยังฟัง แต่ไม่ค่อยทำตาม  ข้าพเจ้าก็เคยทำให้พ่อร้องไห้ช้ำใจเพราะความดื้อรั้นและไม่ฟังสิ่งที่พ่อพูด  พ่อเคยพูดกับข้าพเจ้าว่า  “ป๊าเลี้ยงมาอย่างดี  ตีก็ไม่เคยตี  อยากได้อะไรก็หามาให้  เวลาป๊าบอกทำไมไม่ฟัง  ทำไมไม่เชื่อ”  พอข้าพเจ้ามองดูสีหน้าพ่อ  เห็นใบหน้าที่ดูเศร้าหมองอมทุกข์  ตาแดงเหมือนน้ำตาจะไหล  ข้าพเจ้าเสียใจมากที่ทำให้พ่อเป็นแบบนี้  แล้วข้าพเจ้าก็มาคิดทบทวนและได้คิดถึงคำที่อาม่า (ย่าของข้าพเจ้า) เคยสอนไว้ว่า  เวลาเราจะทำอะไรให้คิดดีๆ  อย่าทำเรื่องที่เสียหาย  ถ้าเราทำอะไรผิดหรือไม่ดี  เขาไม่ได้ว่าเรานะ  แต่เขาด่าว่าพ่อแม่เรา  ว่าทำไมเลี้ยงลูกเป็นแบบนี้  เลี้ยงลูกไม่ดีทำให้ลูกเสียคนไหม   จะทำอะไรให้คิดดีๆ ก่อน ไม่งั้นจะเสียถึงชื่อเสียงวงศ์ตระกูล  และถ้ากลับไปอย่างแรกที่ข้าพเจ้าอยากจะทำที่สุดคือ กลับไปกราบเท้าพ่อแม่

          เรื่องที่ข้าพเจ้าเขียนเป็นเรื่องที่ข้าพเจ้าคิดทบทวนตอนนั่งสมาธิ

นางสาวสิรินยากร  ฤทธิ์ประเสริฐ
 โรงเรียนห้วยแถลงพิทยาคม  ชั้น  ม.4/4
เขียนไว้ ณ วันที่ 23 มิถุนายน 2558