|
 ความประทับใจของข้าพเจ้า
การปฏิบัติธรรมในครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 ในชีวิตของข้าพเจ้า ทุกครั้งที่ได้มาปฏิบัติธรรม ข้าพเจ้ารู้สึกดีมาก สมองปลอดโปร่งเหมือนได้ทิ้งสิ่งต่างๆที่ผ่านมาในชีวิตไปจนหมดสิ้น สำหรับในครั้งนี้ปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้ว จังหวัดนครราชสีมา เป็นวัดที่เข้ามาลึกมากๆ สงบ ร่มเย็น เหมาะแก่การปฏิบัติธรรมอย่างยิ่งยวด ในระยะเวลา 3 วันที่นี่ข้าพเจ้าไม่เคยรู้สึกเบื่อรำคาญใจเลย เพราะมีใจที่อยากปฏิบัติธรรมอยู่อย่างเต็มที่ 100 เปอร์เซ็นต์ การปฏิบัติธรรมที่นี่ไม่เคร่งครัดมาก เพื่อทีจะได้เหมาะสมแก่นักเรียน นักศึกษา ที่มาค่ายปฏิบัติธรรม วิทยากรทุกท่านใจดีและเป็นกันเอง ให้คำแนะนำ อบรมสั่งสอน ได้อย่างแจ่มแจ้ง สถานที่ที่ชอบในวัดแห่งนี้ก็คือ ลานธรรม การเดินขึ้นไปด้วยเท้าเปล่าอาจจะลำบากเล็กน้อย แต่เมื่อขึ้นไปถึงรู้สึกเหมือนขึ้นไปอยู่อีกโลกหนึ่ง สวยงาม สงบ มีทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียว ภูเขา ท้องฟ้าที่สดใส เป็นสถานที่ที่ดูขลังและศักดิ์สิทธิ์ เหมาะแก่การเจริญภาวนาอย่างแท้จริง โดยตรงแล้วข้าพเจ้าเคยได้ยินชื่อ หลวงพ่อพุธ อยู่บ้าง แต่น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้เห็นท่านตัวจริง แต่แค่ได้เห็นในรูป หรือรูปหล่อเหมือน ข้าพเจ้ารู้สึกเลื่อมใส ศรัทธาหลวงพ่ออย่างมาก ใบหน้าของหลวงพ่อยิ้ม ดูใจดีมาก ข้าพเจ้ายิ่งมีแรงใจในการปฏิบัติธรรม เจริญภาวนายิ่งๆขึ้นไป
ข้าพเจ้ารู้สึกโชคดีมากที่ได้มา ณ ที่แห่งนี้ เป็นสถานที่ที่สงบมากเหลือเกิน จนทำให้ข้าพเจ้านั่งสมาธิได้นานมากขึ้น ได้ประโยชน์จากการเจริญภาวนามากใจของข้าพเจ้าสงบ โล่ง ขอบคุณประสบการณ์ดีดีแบบนี้ เป็นสิ่งที่ล้ำค่ายิ่ง สอนอะไรเราหลายๆ อย่าง ขอบคุณคณาจารย์ประจำสำนักวิชาเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะทุกท่าน ที่จัดโครงการแบบนี้ขึ้นมา ขอบคุณวิทยากรทุกท่าน ที่คอยอบรม สั่งสอนทุกอย่าง เป็นสิ่งที่หาไม่ได้จากตำราเรียนทั่วไป และขอบคุณตัวเองในการเจริญภาวนา เข้าถึงหลักของพระพุทธศาสนา ข้าพเจ้าขอสัญญาว่าจะเป็น ศาสนิกชนที่ดี ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้ดีที่สุด ตามกำลังความสามารถ สุดท้ายนี้ถ้ามีโอกาสข้าพเจ้าอยากมาปฏิบัติธรรม ณ ที่ แห่งนี้อีก วัดที่เงียบสงบ วัดที่มีชื่อว่า “วัดวะภูแก้ว”
ณัฐสิรี อุดมรัตน์
นิสิตชั้นปีที่ 3 สำนักวิชาเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ประสบการณ์จากวัดวะภูแก้ว
ข้าพเจ้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก เนื่องจากเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมตามหลักสูตร ตามจริงเคยไปปฏิบัติธรรมมาเมื่อหลายปีแล้วที่ วัดปัญญานันทาราม ความรู้สึกตอนแรก ก็คิดว่ามันน่าเบื่อ ดูว่าจะไม่สนุก แต่พอมาถึงที่นี่จริงๆ ก็ประทับใจอย่างแรกเลยคือบรรยากาศ ร่มรื่น อากาศดี ไม่มีมลพิษเหมือนในกรุงเทพฯ พอได้มาฟังธรรม-บรรยาย เกี่ยวกับธรรมะ ก็รู้สึกประทับใจอีกต้องขอบอกก่อนว่า ข้าพเจ้านับถือศาสนาพุทธ แต่นิกายมหายาน ธรรมะนี้สอนคล้าย ๆ กัน ชอบข้อความที่ว่า “ทุกสิ่งเกิดมา ไม่มีคำว่าบังเอิญ ” ทำให้ฉุกคิดได้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนเป็นการกระทำของเราทั้งสิ้น ไม่ต้องโทษใคร และก็ในเรื่องของ การแก้กรรม (การต่ออายุขัย) สำหรับในนิกายของข้าพเจ้าแล้ว จริงๆ ทุกคนมีชะตากรรมเป็นของตัวเอง แต่ก็สามารถแก้ได้ โดยจากกรรมหนักให้ได้รับโดยเบา แก้โดยการสวดมนต์ เพื่อให้เรามีสติปัญญา และก็มีสภาพชีวิตที่สูงขึ้น ให้สูงกว่าปัญหาที่เราได้รับ สามารถดึงสติและศักยภาพของเราออกมาแก้ปัญหาได้ ซึ่งคล้ายกับ ดร.ดาราวรรณได้เคยกล่าวไป ข้าพเจ้าชอบศาสนาพุทธเพราะ รู้สึกว่ามันเป็นธรรมชาติจริง ๆ ไม่ได้งมงายต้องกราบไหว้ บูชาหมาป่า อย่างในลัทธิอื่นๆ ในอดีตก็ยังมีคำสอนอีกหลายๆ อย่างที่เหมือนกัน โดยรวมแล้วข้าพเจ้าชอบนั่งฟังธรรมะมากกว่า เพราะทำให้เราได้คิด พิจารณา ถึงความเป็นธรรมชาติ และความถูกต้อง รู้สึกไม่ผิดหวังที่ได้มาค่ะ
JENJII
SRINAKHARINWIROT
ประสบการณ์จากวัดวะภูแก้ว
เมื่อผมได้มาเห็นวัดวะภูแก้วครั้งแรกนั้น ยอมรับได้เลยว่าหนักใจมาก เพราะผมมาเห็นตอนดึก ๆแล้วที่วัดนี้ทั้งเปลี่ยวและมืด แต่ผมยังไม่ได้เห็นภาพตอนกลางวัน ผมว่าอากาศที่นี่ดีมาก ถ้าไม่มีแมงหวี่บินตอมหน้าขณะปฏิบัติธรรม ผมว่าบรรยากาศสงบเหมาะแก่การปฏิบัติธรรมมาก ที่วัดแห่งนี้มีสถานที่ที่เหมาะแก่การปฏิบัติธรรมหลายแห่งทำให้เราหลายคนได้เข้าใจและเข้าถึงธรรม บางคนถึงกับนั่งสมาธิได้เป็นชั่วโมง การมาที่นี่ทำให้จิตใจที่ว้าวุ่นของผมสงบขึ้นบ้าง แล้วก็ได้ฟังเรื่องเล่ามากมายแต่ก็ประทับใจที่สุดคือเรื่องกษัตริย์ยอดกตัญญู เป็นเรื่องที่ผมฟังแล้วถึงกับน้ำตาไหล ถ้าถามว่ามาที่วัดนี้ได้อะไร มันมากมายจริงๆ ที่เราได้รับแล้ว จะดีมาก ถ้าหลายๆคนที่ไม่เคยสัมผัสวัดนี้ทำให้ได้สิ่งดีๆในชีวิตเพิ่มขึ้น
ประสบการณ์จากวัดวะภูแก้ว
จากการได้มาเข้าร่วมโครงการอบรมพัฒนาจิต ที่วัดวะภูแก้ว ทำให้ได้รู้สึกว่ามีเวลาได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น หลังจากผ่านชีวิตที่แสนวุ่นมายในกรุงเทพฯ การได้นั่งสมาธิ เจริญภาวนาต่างๆทำให้จิตใจของเราสงบมากขึ้น ทำให้สามารถ รู้และเข้าใจปัญหาต่างๆที่ผ่านมาได้ง่ายขึ้น และยังเป็นการฝึกความอดทนทำให้ต่อไปในอนาคต เราก็มีความสามารถ ที่จะฝ่าฟัน อุปสรรคต่างๆ ในอนาคตไปได้ง่ายขึ้น นอกจากนี้ การฝึกสมาธิ สามารถนำไปเป็นประโยชน์ ต่อการเรียนของเรา ต่อไปอีกภายภาคหน้าได้
สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณทางวัดวะภูแก้ว ที่ได้สร้างโอกาสให้ผมได้มาทำในสิ่งดีๆทำสิ่งที่ทำแล้วสบายใจ นำสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ตัวเอง และทำให้จิตใจสงบสุขเข้าใจโลกและชีวิตยิ้งขึ้น
ประสบการณ์จากวัดวะภูแก้ว
ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้รู้ว่าจะได้มาอบรมวิปัสสนาที่วัดวะภูแก้ว ก็รู้สึกดีใจเพราะเป็นครั้งแรกจะได้มาปฏิบัติธรรม พอมาถึงปากทางเข้าก็ได้รู้ว่าวัดนั้นอยู่บนภูเขา คิดว่าอากาศดี เหมาะแก่การปฏิบัติธรรม เพราะวัดนั้นไกลจากถนนใหญ่พอสมควร พอถึงวัดก็รู้สึกถึงความเงียบ สงบ อากาศน่าสบาย ต้นไม้ร่มรื่น และยิ่งได้เห็นลานธรรมด้านบนก็ยิ่งสวย น่าปฏิบัติธรรมมาก แม้มีโอกาสได้มาปฏิบัติธรรมเพียงแค่ 3วัน 2 คืน แต่ก็ทำให้ความคิดในการกำเนินชีวิตเปลี่ยนแปลงไป จากที่เคยใช้ชีวิตไปวันๆเดิมนั้น จะไม่ได้บาปอะไรมากมายนัก (อาจจะมีทั้งรู้ตัวและไม่รู้ตัว) แต่ก็ไม่ได้ทำบุญอะไรเท่าใดนัก แต่ตั่งแต่นี้ต่อไป ตั่งใจว่าจะปฏิบัติตามคำสอนของพระพุธเจ้าให้ดีขึ้น คือจะทำความดีให้มากขึ้น ทำความชั่วให้น้อยลง และจะพยายามทำจิตใจให้สงบ ผ่องใส ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ศีขริน
สำนักวิชาเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ประสบการณ์จากวัดวะภูแก้ว
ตอนแรกไม่ได้อยากมา เพราะเห็นกำหนดการแล้วก็คิดว่าน่าเบื่อมาก แต่พ่อบอกว่า “เอาหน่า ไปแล้วก็ต้องเอาอะไรกลับมาให้ได้” ใจหนูก็คิดว่าพ่อจะให้หนูเอาอะไรมาได้ แต่พอปฏิบัติจริง วันแรกที่นั่งนั่งได้ 40 นาที นานที่สุดในชีวิต ไม่คิดว่าจะทำได้เลย แต่ปวดมาก ปวดหัวเข่า ปวดหลัง ปวดบ่า น้ำตาแทบจะไหล ใจคิดว่าไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้ว แต่ท่านอาจารย์บอกว่าจะเอาจริง เราก็ต้องทำจริง ใจเลยคิดลองอีกครั้ง คราวนี้ไม่ค่อยปวดเหมือนคราวแรก มีจังหวะหนึ่งรู้สึกโล่ง แต่แวบเดียวดันไปคิดเรื่องอื่น ปวดขาขึ้นมาอีกเลย มาอีกครั้งเห็นเป็นเหมือนแสงวับไปวับมา พอจิตตามแสงเท่านั้น ปวดขาขึ้นมาอีกครั้ง พอมาถึงวันสุดท้าย หนูรู้แล้วว่าหนูจะเอาอะไรกลับไปให้พ่อ
วอ.วอ
สำนักวิชาเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ประสบการณ์จากวัดวะภูแก้ว
การได้มาอบรมพัฒนาจิตที่วัดวะภูแก้วในครั้งนี้ ข้าพเจ้ามีความตั้งใจแต่แรกว่า อยากจะมารักษาศีล ภาวนาอุทิศให้แด่ คุณพ่อที่ล่วงลับไปแล้ว และเนื่องด้วยวันที่ 28 พฤษภาคม ตรงกับวันพระ ข้าพเจ้าก็ยิ่งมีความตั้งใจมั่นมากขึ้น การอบรมพัฒนาจิตที่นี่ เป็นครั้งแรกที่ข้าพเจ้าได้มาอบรมจิต หรือบวชใจ ได้ทำวัตรเป็นครั้งแรก ก็รู้สึกว่าไม่ได้ยากอย่างที่คิด เพียงแต่ตอนที่อยู่กรุงเทพฯ อาจไม่ได้มีโอกาสได้ทำ ถ้าไม่ได้มาอบรมพัฒนาจิตที่นี่คงจะเสียดายน่าดู ชอบบรรยากาศที่เป็นป่าร่มเย็นสงบ มีวิวธรรมชาติที่สวยงาม ทำให้ใจของข้าพเจ้าที่ฟุ้งซ่าน สงบลงบ้าง การได้มาทีนี่ไม่ได้ลำบากอย่างที่คิด มีที่อยู่ ที่กิน ที่สบาย มีห้องน้ำที่สะอาด มีอาจารย์คอยดูแล แนะนำ ชี้แนะเรื่องต่างๆ ต้องขอบพระคุณ อาจารย์ทุกท่าน และผู้ที่ดูแลพวกเราทุกคนมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
และอีกอย่างการได้มาที่นี่ ทำให้ข้าพเจ้ามีสมาธิมากขึ้น สามารถนั่งทำสมาธิได้นานกว่าเดิม สอนให้ข้าพเจ้ามีความอดทน อดกลั้น และเอาชนะใจตัวเอง และที่ประทับใจมากๆคงไม่พ้นเรื่องอาหารการกิน ที่มีอาหารดีๆให้เราทานจนอิ่มหนำทุกมื้อ อร่อยทุกอย่างเลย ขอบคุณมาก ๆ นะคะ
ต้นหอม.
นามปากกา.
ประสบการณ์จากวัดวะภูแก้ว
จากครั้งแรกที่ได้อ่านหนังสือ เมื่อฉันได้เข้าวัด(ถ้าจำไม่ผิด) ที่ได้อ่านมีหลักที่ทำให้การเรียนประสบความสำเร็จ ข้าพเจ้ารู้สึกและรับรู้ได้ทันทีว่าถ้าปฏิบัติตามนั้น ผลที่ได้ก็เกิดขึ้นจริง แม้ข้าพเจ้าจะตั้งใจตอนปี 2 ก็ตาม แต่มันไม่สายเกินกว่าจะเริ่ม ข้าพเจ้าได้อ่านหลักทั้ง 6 ข้อ ข้าพเจ้ารู้สึกโดนใจมาก แม้ใน 6 ข้อ ข้าพเจ้าทำได้แค่ 4 ข้อก็ตาม แต่ก็ทำให้ผลการเรียนของข้าพเจ้าดีขึ้น ข้าพเจ้านึกในใจเสมอว่า ตอนนี้ข้าพเจ้าเป็นนักศึกษา มีหน้าที่ต้องเรียน ข้าพเจ้าต้องตั้งใจเรียน เพื่อตัวเองก่อน แล้วพ่อแม่ ครอบครัว ก็จะสบายเอง และภูมิใจในตัวเรา เพราะเราได้ทำหน้าที่ของตนเองได้ดีที่สุดแล้ว
ขอขอบคุณครูอาจารย์ วิทยากรทุกท่าน ที่อบรมสร้างสมาธิ สร้างสติปัญญา ที่ทำให้การอบรมระยะสั้นๆ เป็นการอบรมที่ทำอิ่มเอมใจได้ขนาดนี้ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ
ภัทรภร บุญประกอบชัย นิสิต มศว
ประสบการณ์ที่ได้รับจากการฝึกปฏิบัติธรรม ณ วัดวะภูแก้ว
ข้าพเจ้าได้มาฝึกปฏิบัติธรรม ณ วัดวะภูแก้วกับทางคณะ วันแรกที่มาก็รู้สึกเหนื่อย เพราะต้องตื่น ออกเดินทางแต่เช้า มาถึงก็รับประทานอาหารเที่ยง ประทับใจมาก อาหารดี รสชาติก็ดี ตกเย็นก็มีการทำวัตรเย็น เดินจงกรม และนั่งสมาธิ วันแรกรู้สึกว่าใจยังไม่นิ่ง นั่งแล้วเมื่อย ขยุกขยิกอยู่ตลอดเวลา ใจยังไม่นิ่ง แต่เช้าวันรุ่งขึ้น สมาธิมีมากขึ้น กำหนดลมหายใจเข้าออกได้สบายๆ และนั่งได้นานมากโดยที่ไม่ขยับตัวเลย คืนสุดท้ายได้ขึ้นไปปฏิบัติบนลานธรรม สามารถวางจิตให้นิ่งได้ สมองโล่ง มีแต่แสงสีขาวสบายอย่างบอกไม่ถูก การได้มาปฏิบัติที่นี่ ได้ปฏิบัติทั้งกาย ทั้งใจ และความคิด ข้าพเจ้าเป็นเด็กที่ดื้อ ชอบเถียงแม่ ชอบว่าแม่เวลาพูดอะไรซ้ำซาก แต่ได้ฟังธรรมะที่หลวงพ่อพุธเทศนาไว้ ทำให้คิดได้ เลยโทรหาแม่ บอกแม่ว่าซึ้งแล้ว ขอโทษที่ดื้อ ที่เถียงแม่ รักแม่ และบอกแม่ว่าจะกลับไปกราบเท้าแม่งามๆ ขอบคุณวิทยากรทุกท่าน วัดวะภูแก้ว ที่ให้ใช้สถานที่ในการปฏิบัติจิตตนเอง ที่สอนธรรมะต่างๆ ขอบพระคุณพระบารมีของในหลวงที่ปรปักษ์ รักษาพระศาสนามาช้านาน สุดท้ายขอกราบเท้าคุณพ่อและคุณแม่ที่เกิดลูกมา และเลี้ยงมาจนเติบใหญ่ ลูกสัญญาว่าจะเป็นคนดี
นิสิตชั้นปีที่ 2
มหาวิยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร
30/05/55
|
เรื่องเล่าตอนเข้าค่าย 
