หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

อยู่วัดดีกว่าอยู่บ้านเยอะเลย

          การที่ผมได้มาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้วนี้  ก็ทำให้จิตใจของผมสงบดีกว่าอยู่ที่บ้าน  เพราะอยู่ที่บ้านมีแต่เรื่องให้คิดปวดหัว  อยู่บ้านจิตใจผมไม่ค่อยสงบสักเท่าไร   ผมทำอะไรนิดหน่อยก็เจอบ่นเจอว่า    แต่ผมได้มาอยู่วัดนี้  5 วัน  4 คืน  จิตใจก็สงบมากกว่าอยู่บ้าน    การที่ผมได้มาที่วัด  ผมก็รู้สึกดีถึงจะต้องตื่นแต่เช้า  แต่อากาศก็สดชื่นแจ่มใส    อากาศเย็นสบายมาก  ซึ่งอยู่บ้านผมไม่เคยตื่นมาสูดดมอากาศที่สดชื่นแบบนี้มาก่อน   ส่วนมากอยู่บ้านผมตื่นเช้าสุดก็เจ็ดโมงเช้า   มาอยู่วัดนี้ผมก็รู้สึกเหมือนได้รับบุญไม่มากก็น้อย   ซึ่งอยู่บ้านผมแทบไม่เคยที่จะทำบุญแบบเจริญสมาธิภาวนา   ส่วนมากอยู่บ้านก็จะทำทานกับไปทำบุญตักบาตร  แต่พอได้มานั่งสมาธิผมก็อาจปวดขาบ้างแต่ก็ได้บุญ    ผมได้มาวัดนี้ 3 ครั้งแล้ว   วันแรกที่ผมมา ผมก็รู้สึกเหมือนทุกปีคือแบบไม่ค่อยอยากมา   แต่พออยู่จนวันสุดท้ายผมก็รู้สึกไม่ค่อยอยากกลับบ้านสักเท่าไร  เพราะมาอยู่ที่นี่ไม่ต้องมีเรื่องให้คิด  จิตใจสงบมาก

นายวีระพงษ์  เทียวประสงค์
โรงเรียนบำเหน็จณรงค์วิทยาคม  ชั้น/ห้อง  ม.5/4
วันที่  8 กรกฎาคม 2557

มากี่ทีก็ดีทุกครั้ง

          ผมเป็นนักเรียนชั้น ม.5    ผมเคยมาแล้ว  2 ครั้ง  ตอน ม.2   ผมมากับรุ่นพี่ ม.4  และ ม.5  เป็นเวลา 5 วัน   และมาตอน  ม.4 อีกครั้งหนึ่ง   ซึ่งประสบการณ์  2 ครั้งก่อนนั้นเป็นประสบการณ์ที่ดีมากจนไม่อาจลืม   แต่ประสบการณ์เหล่านั้นก็ยังไม่ดีเท่าตอน  ม.5     เพราะตอน ม.5  ทำให้ผมนึกถึงประสบการณ์ครั้งวันวานเมื่อ  2 ครั้งก่อน

          การมาปฏิบัติธรรมในครั้งนี้  เมื่อผมรู้จากทางโรงเรียนว่าจะได้มา   ผมก็เกิดความคิดสองจิตสองใจ   ใจหนี่งก็ไม่อยากมาเพราะว่าไม่ชอบนั่งคุกเข่าตอนทำวัตรเพราะทำให้ปวดเข่ามากและหัวเข่าก็จะช้ำเป็นสีม่วงเจ็บมาก   และอีกใจหนึ่งก็อยากมา  เพราะคิดว่าจะมาฝึกสมาธิและนำความรู้กลับไปใช้ในการสอบกลางภาคที่จะถึงอีก 7 วันหลังจากการปิดอบรม  พอคิดทบทวนดูแล้ว  ผมก็ตัดสินใจที่จะมา

          พอผมได้มา ในตลอดระยะเวลา 5 วัน   ผมก็พบกับประสบการณ์ที่ดี ๆ  และไม่ดี   ประสบการณ์ที่ดี ๆ  คือ ได้สวดมนต์ไหว้พระ  นั่งสมาธิ  ฟังเทศน์  ฟังธรรม  ได้ระลึกพระคุณของพ่อแม่ครูบา อาจารย์และผู้มีพระคุณ   และตอนนั่งสวดมนต์  ผมก็ยังเจ็บขาอยู่แต่ผมก็ทน  เพราะคิดว่าเป็นการฝึกความอดทน   ถ้าเราทนได้  เราก็จะมีความอดทนสูง   ส่วนประสบการณ์ที่ไม่ดีนั้น คือการที่มีเพื่อนที่เล่นของ มีอาการของขึ้น  และทำให้เพื่อน ๆ เสียสมาธิ     ซึ่งผมก็รู้สึก  เวทนาและสงสารเพื่อนมาก

นายณัฐพงศ์  โภคาศิริ
โรงเรียนบำเหน็จณรงค์วิทยาคม  ชั้น/ห้อง  ม.5/1
วันที่  8 กรกฎาคม 2557

หนูไม่เกลียดพ่อแล้ว

           หนูประทับใจมากที่มาวัดวะภูแก้ว  เพราะที่นี่ทำให้หนูสำนึกถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่ของพ่อ    ตั้งแต่พ่อแยกทางจากแม่มา    ความคิดของหนูตอนนั้น  คือ หนูเกลียดพ่อ   ไม่รักพ่อ  ที่เกลียดและไม่รักพ่อคือพ่อไปหาภรรยาใหม่ และปล่อยให้แม่กับหนูอยู่อย่างแสนจะลำบาก  ณ ตอนนั้นหนูโกรธพ่อมาก   พ่อไม่เคยติดต่อ หรือ โทรมาหา   ไม่เคยส่งเงินมาให้ และก็ไม่มีใครรู้ว่าพ่ออยู่ที่ไหน  สบายดีหรือเปล่า  แต่แม่หนูนั้นย้ำบอกหนูเสมอว่า  อย่างไรก็พ่อของมิ้วนะ   พ่อมิ้วให้กำเนิดมิ้วนะ   ถ้าไม่มีพ่อ มิ้วจะเกิดได้อย่างไร   จะดีเลวอย่างไรก็พ่อมิ้ว   แต่หนูไม่สนใจคำพูดของแม่

           แต่เมื่อหนูได้มาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้วแห่งนี้   ความโกรธ   ความเกลียด  ความอคติที่มีต่อพ่อก็ไปหมดแล้ว   ตอนนี้หนูรู้แล้วว่าพ่อก็เลี้ยงดูหนูมา 13 ปี  พ่อไม่เคยตี อยากได้อะไรก็ซื้อให้  ถึงแม้ว่าตอนนี้หนูจะไม่อยู่กับพ่อ   หนูอยากไปบอกว่า   หนูขอโทษ  อยากจะไปกราบเท้าพ่อ   อยากบอกว่าหนูรักพ่อมาก   ถ้าไม่ได้มาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้วแห่งนี้     หนูก็คงคิดบาป  คิดสิ่งที่ไม่ดี  บาปไปตลอดชีวิต

น.ส.กัลยารัตน์   มหามนต์
โรงเรียนบำเหน็จณรงค์วิทยาคม  ชั้น/ห้อง  ม.5/1
วันที่  8 กรกฎาคม 2557