ฉันได้อะไรหลายอย่างจากค่ายนี้

ดิฉันเคยเข้าค่ายธรรมะบ่อยๆ  เพราะที่โรงเรียนจัดค่ายทุกปี   แต่ปีนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เข้าค่ายนานถึง 5 วัน   ตอนแรกดิฉันรู้สึกว่า ทำไมนานจัง  ไม่อยากมา   แต่พอได้มาถึงที่วัด  ฉันรู้สึกชอบบรรยากาศที่วัดมากๆ  ที่นี่ดูร่มรื่นเหมาะแก่การปฏิบัติธรรมมาก   ตอนนั่งสมาธิยกแรก  ฉันรู้สึกว่าปวดขามาก  ไม่อยากนั่ง   จิตเลยไม่เป็นสมาธิ  แต่พอยกที่ 2  ดิฉันนั่งได้นานขึ้นและเริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ   และตอนที่ท่าน ดร.ดาราวรรณ  บรรยายเรื่องพระคุณของแม่  ฉันคิดถึงตัวฉัน  ซึ่งไม่ได้อยู่กับแม่  เพราะแม่ยกฉันให้มาอยู่กับน้องสาวของยายที่ต่างจังหวัด   ตั้งแต่อายุยังไม่ถึงเดือน  ฉันเคยรู้สึกน้อยใจแม่ที่เลี้ยงดูพี่ฉันได้  แต่ทำไมเลี้ยงฉันไม่ได้   ถ้าอย่างนั้นจะให้ฉันเกิดมาทำไม    แต่พอมาค่ายนี้ ทำให้ฉันเข้าใจ  มันเป็นเพราะกรรมของฉันเอง  ดังนั้น   ต่อไปนี้ฉันจะเลิกน้อยใจแม่ และจะหาโอกาสทดแทนบุญคุณแม่และค่ายนี้ทำให้ฉันเข้าใจวิธีการทำสมาธิที่ถูกต้อง   เข้าใจศาสนาพุทธมากขึ้น   เข้าใจเรื่องของบาป - บุญ   กรรมดี - กรรมชั่ว  และการดำเนินชีวิตมากขึ้น  ค่ายนี้ทำให้ฉันอยากทำบุญและทำสมาธิมากขึ้น

นางสาววราลักษณ์  คล้ายสุทธิ

โรงเรียนห้วยแถลงพิทยาคม  ชั้น ม.4/1

เลิกกันที จะไม่มีเค้กวันเกิดอีกแล้ว

จากที่ข้าพเจ้าเคยนั่งสมาธิแค่ 5 -10 นาที  ข้าพเจ้าก็ปวดขาทนไม่ได้  ก็เลยออกจากสมาธิ    แต่เมื่อข้าพเจ้ามาอยู่แห่งนี้ ก็ทำให้ข้าพเจ้าตั้งใจที่จะนั่งสมาธิให้ได้และข้าพเจ้าก็ทำได้จริงๆ    ข้าพเจ้าก็นั่งได้นานประมาณ 1 ชั่วโมงเศษๆ และนั่งได้นานขึ้นในครั้งต่อ ๆ มา      ข้าพเจ้ามีเทคนิคคือ  นึกถึงหน้าผู้มีคุณ   ให้เราคิดว่าเรากำลังตอบแทนพระคุณของท่าน   และให้ตั้งใจปฏิบัติ  และใช้ความอดทนเข้าสู้  ในที่สุดจิตของข้าพเจ้าก็สงบ   ข้าพเจ้าก็คิดว่าโอกาสที่เราจะมานั่งสมาธิแบบนี้ไม่ค่อยมี   เพราะเวลาอยู่บ้าน ส่วนใหญ่ก็จะเล่นโทรศัพท์  แต่ในเมื่อเรามีโอกาส  เราจงตั้งใจทำความดี

และในการเข้าค่าย  วิทยากรก็พูดเรื่องพระคุณพ่อแม่  ก็ทำให้ข้าพเจ้าคิดได้ว่า   วันเกิดของเรา  เป็นวันเจ็บของแม่  ทำให้รู้ว่า  เวลาหลายปีที่ผ่านมาข้าพเจ้าทำอะไรอยู่   มัวแต่ฉลองวันเกิดกับเพื่อน   แต่ไม่เคยแม้สักครั้งที่จะมีพวงมาลัยไปกราบเท้าพ่อแม่   นับจากนี้ต่อไป   การจัดงานวันเกิด  เค้กวันเกิดที่ฉลองกับเพื่อน จะไม่มีอีกแล้ว  จะมีแต่พวงมาลัยไปกราบเท้าพ่อแม่

นายธวัชชัย ศรีหะ
 โรงเรียนห้วยแถลงพิทยาคม  ชั้น ม.4/3

อย่ารอให้เห็นโลงศพจึงหลั่งน้ำตา

          จากประสบการณ์ที่ผ่านมา หนูเป็นคนเจ้าอารมณ์มาก  เอาแต่ใจ   อารมณ์ร้อน  ไม่ค่อยฟังใคร  แล้วก็ชอบเถียงพ่อกับแม่  ณ  ตอนนั้นคิดว่าความคิดของตัวเองถูกเสมอ  และตั้งแต่หนูได้ย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียนห้วยแถลงพิทยาคม ซึ่งมีการจัดกิจกรรมเข้าค่ายธรรมะทุกระดับชั้น   หนูก็เข้ามาเรียนที่นี่ตั้งแต่ ม.1  ก็ได้รับการอบรมมาพอสมควร   หนูดีใจที่ได้มาเรียนที่นี่และมีท่านอาจารย์ที่ใจดีและมีความเมตตามาคอยอบรมสั่งสอน  และทุกๆ ค่ายธรรมะจะสอนเรื่องบุญคุณของบิดามารดา  ทำให้หนูได้คิดว่าเราทำอะไรผิดไปบ้าง   มีจุดไหนบ้างที่เราควรปรับปรุงและแก้ไข  ซึ่งตัวหนูเองก็มีอยู่หลายจุดที่ต้องแก้ไข   หนูจำได้ว่าแต่ก่อนหนูเป็นเด็กที่ก้าวร้าว ชอบเถียงผู้ใหญ่ทุกคนแถวบ้าน  ไม่ว่าเขาจะเป็นใครหนูไม่สนใจ  แต่หนูรู้สึกว่าจะมาสำนึกเมื่อตอน ม.2  ว่าสิ่งที่เราทำมันไม่ถูกต้อง  หลังจากนั้นก็เริ่มปรับปรุงตัวเองใหม่   ไม่ค่อยเถียงพ่อแม่แล้วและการที่หนูได้มาที่นี่ก็เช่นเดียวกัน  ทำให้หนูรู้สึกอยากจะทำดีกับพ่อแม่ให้มากกว่านี้ก่อนที่สาย เพราะตอนที่ท่านยังอยู่เราสามารถทำอะไรได้หลายอย่างแต่เราลองคิดสิว่า  ถ้าวันหนึ่งท่านจากเราไป  เราเอาข้าวเอาน้ำให้ท่านกินได้ไหม  ต้องรอให้ต้องไปเคาะข้างโลงศพก่อนใช่ไหมถึงจะรู้สึกนำนึก   ดิฉันคิดว่าตอนมีท่านอยู่ทำไปเถอะค่ะ  ทำให้ท่านมีความสุขมากๆ  แล้วเราจะได้ไม่มานั่งเสียใจภายหลัง

นางสาวจิตตาภา ชูศรี
 โรงเรียนห้วยแถลงพิทยาคม  ชั้น ม.4/8

ถ้าวันใด ไม่มีตากับยาย...

ประสบการณ์ของดิฉัน  การที่ดิฉันได้มาอบรมธรรมทำให้ดิฉันได้รู้ว่าบาปบุญมีจริง  ทำให้ดิฉันรู้จักการกตัญญูต่อพ่อแม่   ได้ทำให้ดิฉันฝึกสมาธิได้   ตอนที่ดิฉันเรียนอยู่มัธยมคุณครูให้ดิฉันทำสมาธิ  ดิฉันไม่เคยทำได้เลย   มีแต่นั่งคุยกับเพื่อน ๆ  แต่พอดิฉันได้มาวัดวะภูแก้ว  ดิฉันรู้สึกว่าดิฉันทำสมาธิได้   และทำให้ดิฉันรู้สึกผิดต่อตายาย   เวลาท่านด่า  ท่านบ่น   ดิฉันเคยคิดในใจว่าเมื่อไรท่านจะตาย  เบื่อ  บ่นอยู่นั่นแหละ  รำคาญ   ตอนนี้ดิฉันรู้แล้วว่าถ้าวันหนึ่งไม่มีท่าน   ดิฉันจะอยู่กับใคร   ดิฉันจะนอนกอดใคร   และใครจะมาปลุกให้เราตื่นขึ้นมาหุงข้าว   อาบน้ำ  แต่งตัวมาโรงเรียน  ใครจะบอกให้ดิฉันใส่บาตร  ดิฉันอยากจะกราบท่าน

นางสาวมลพิชา ชื่นรัมย์
 โรงเรียนห้วยแถลงพิทยาคม  ชั้น ม.4/6