หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

ที่นี่ไม่เหมือนที่อื่น

          ตอนแรกที่มาเข้าค่ายรู้สึกว่าแค่มาทำบุญ  เข้าค่ายก็เหมือนค่ายอื่นๆ แหละ  แต่พอมาไม่เหมือนเลย  ไม่ทราบว่าสอนยังไงไม่ทราบ   แต่ที่รู้ คือ  รู้สึกว่าลึกในจิตใจจนลืมไม่ได้  พูดหรือสอนก็ปกติแต่ทำไมถึงลึกลงในจิตใจ  นี้หรือเปล่าค่ะที่เรียกว่าธรรมมะของพระพุทธเจ้า

นางสาวเกตมณี  โสภาพัฒน์
กศน. อ.หนองกี่ จ.บุรีรัมย์
เขียนไว้ ณ วันที่ 21 ธันวาคม 2557

ฉันมีพ่อเป็นคนเก็บขยะ

          ฐานะของครอบครัวของดิฉันไม่ร่ำรวยเหมือนคนอื่น  พ่อของดิฉันมีอาชีพเก็บขยะขาย   ฉันจึงรู้สึกอายเพื่อนๆ   อายที่มีพ่อเป็นคนเก็บขยะ   ทุกครั้งที่ไปเห็นพ่อกำลังคุ้ยเขี่ยเก็บขวดในถังขยะ  ดิฉันจะไม่เข้าไปทักและพยายามเดินหลบ  ดิฉันอายที่มีพ่อมีแม่ที่มีแต่ความลำบากยากจน  ไม่มีหน้ามีตาเหมือนพ่อแม่คนอื่นๆ   แต่ในวันนี้  ดิฉันคิดได้แล้ว  ต่อให้พ่อกับแม่ของเรานั้นจะมีอาชีพเก็บขยะขาย  หรือจะเป็นคนเก็บกวาดขยะก็ตาม  ท่านคือพ่อกับแม่ของเรา  เราควรรักและบูชาท่านด้วยใจ  ดิฉันต้องขอขอบพระคุณศูนย์พัฒนาจิตเฉลิมพระเกียรติ วัดวะภูแก้ว ที่ได้ขัดเกลาจิตใจของดิฉันด้วยธรรมะ  และทำให้ฉันเจอแสงสว่างที่จะนำไปปฏิบัติสิ่งดีงามทั้งต่อบิดามารดาและสังคมส่วนรวมด้วยธรรมมะ  ต่อจากนี้ไป ดิฉันจะไม่อายที่มีพ่อเป็นคนเก็บขยะ  ถ้ามีใครมาถามว่าลุงคนนี้คือใคร  ฉันจะตอบไปว่า ลุงคนนี้คือพ่อของฉัน  ฉันจะตอบด้วยความภาคภูมิใจ

นางสาวสมพิศ  คำภา
กศน. อ.หนองกี่ จ.บุรีรัมย์
เขียนไว้ ณ วันที่ 21 ธันวาคม 2557

วัดนี้โหดจริงหรือ?

          ตอนแรกหนูไม่เคยอยากที่จะมา เพราะได้ยินข่าวว่าวัดวะภูแก้วโหด  น่ากลัว เคร่งครัด  นั่งสมาธิจนปวดขาไปหมด  แต่ใจจริงๆ ก็อยากลองมาสักที   จนวันพฤหัสบดี  แฟนได้โทรไปถามว่าไปวัดไหม  หนูก็ถามต่อวัดอะไร  ที่ไหน   วัดวะภูแก้ว  ไปทำบุญ อยากให้ไปเป็นเพื่อน   หนูก็เผลอบอกว่าไปก็ไป  เมื่อมาถึงสิ่งที่เคยกลัว  สิ่งที่ระแวง ทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่างก็เริ่มเปลี่ยน   วัดไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด  ไม่ได้โหดอย่างที่คิด  พอเดินเข้ามา อาจารย์ดาราวรรณพูดว่า “เข้ามาเร็วๆ ค่ะ  เราเกินเวลามามากแล้ว ฯลฯ”  หนูตกใจ  “โหโหดอ่ะ”  คงจะเป็นอย่างที่เพื่อนพูด   พอนานๆ ไป เริ่มใจดี  ท่านและทีมงานได้ปลูกจิตเหมือนนิมิตใจทุกคนใหม่  หนูก็เริ่มเปลี่ยนความคิดและหนูก็รู้ว่าเพื่อนๆ อีกหลายคนคงจะเปลี่ยนความคิดเหมือนหนูค่ะ  แล้วธรรมมะก็ชนะอธรรม   ได้ฝึกความอดทน  ได้ฝึกความมั่นคงและอีกมากมาย   แม้จะปวดจะเจ็บแต่ก็ทน  ยังมีแม่พ่อปู่ย่าและครอบครัวทำงานหนักเจ็บปวดมากกว่าเราเยอะ  หนูจะกลับไปบอกกับเพื่อนว่า วัดวะภูแก้วไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเองคิดเลย   ต้องมาพิสูจน์เอง  คงจะมีสักวันที่หนูและเพื่อนจะได้มีโอกาสมาที่นี้อีก  ขอขอบคุณอาจารย์ทุกท่านและวัดวะภูแก้ว  ได้ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งได้เปลี่ยนความคิดได้มากขนาดนี้  ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านที่มอบสิ่งดีๆ ให้

นางสาวอรอนงค์  มาชุมแสง
ปวส. 2 วิทยาลัยอาชีวศึกษานครราชสีมา
เขียนไว้ ณ วันที่ 21 ธันวาคม 2557

มาที่นี่ดีจริง ๆ

          การที่ได้มาเรียนรู้ หรือมาทำสมาธิในวัดวะภูแก้ว  ลูกรู้สึกว่าลูกได้ฝึกจิตใจและกายให้สงบนิ่งและรู้ว่า  ลูกได้ความรู้มากที่สุด  ลูกได้คิดถึงพระคุณของพ่อและพระคุณของแม่   ที่มีให้กับลูกตั้งแต่เล็กจนเติบโตมา  ลูกไม่รู้ว่าจะตอบแทนพระคุณของผู้ที่มีพระคุณต่อลูกมาตลอด   ถ้าบุญกุศลนี้ที่ลูกทำ ขอให้คุณพ่อคุณแม่สุขภาพร่างกายแข็งแรง และโรคภัยอย่ามาเข้าใกล้  พระคุณพ่อ พระคุณของแม่ไม่มีอะไรแทนที่ได้  วัดวะภูแก้วสอนจิตใจลูกว่านิสัยเปลี่ยนแปลงได้โดยเราตั้งใจ

นางสาวสมพร  วัฒนากลาง
กศน. อ.หนองกี่ จ.บุรีรัมย์
เขียนไว้ ณ วันที่ 21 ธันวาคม 2557

ประสบการณ์การอบรมพัฒนาจิต

           ผมเคยทำงานก่อสร้าง  ทำไร่ทำนา   เป็นกรรมกรก่อสร้าง  ช่างไม้ ทำไร่ไถนา  ดำนา  ตอนกล้า  ช่างปูน หว่านข้าว  ขับรถรับจ้าง  หาของเก่าขาย  เลี้ยงไก่  เลี้ยงควาย  ทำงานตั้งแต่อายุ 6 ปี  จนอายุ 30-35  ไม่มีโอกาสเรียน ครอบครัวผมผู้หญิงทุกคนเรียนทุกคน   ผมให้แต่ผู้หญิง น้องๆ เรียนทุกคน  ผมพึ่งมีโอกาสได้เรียน    สวัสดีครับ วุฒิไกร จากเด็ก ป.6 โรงเรียนบ้านสระตะเคียน

นายวุฒิไกร ครุทหมื่นไวย
กศน. อ.หนองกี่ จ.บุรีรัมย์
เขียนไว้ ณ วันที่ 21 ธันวาคม 2557

ประสบการณ์การอบรมพัฒนาจิต

           วันนี้ดีใจมากที่ได้มาวัดนี้  อาจจะไม่มีใครเชื่อฉันแต่ฉันได้ฝันเห็นวัดนี้  แต่ไม่รู้วัดนี้อยู่ที่ไหน  ฉันเห็นตัวฉันใส่ชุดขาวเดินจงกรมขึ้นไปลานวัด  ไปนั่งสมาธิกับพี่สาวของฉัน  มีคนมากมาย   ไม่คิดว่าในฝันที่ฝันเห็นจะเป็นจริงดั่งที่ฉันฝัน   ฉันเล่าให้พี่สาวของฉันฟังว่าสักวันเราจะได้ไปนั่งสมาธิกันนะ และเล่าให้แกฟัง  มันนานแล้วตั้งแต่ต้นปี  แต่พอฉันมาเห็นและตอนเดินขึ้นไปบนลาน  ฉันขนลุกเลย  ไม่ใช่ที่ฉันฝันเห็นเลยค่ะ   ต้องขอบคุณพี่สาวของฉัน   ฉันได้มาวันนี้  ได้มาเจอสิ่งที่ดี  มันปลื้มปิติจนบรรยายออกมาไม่ได้  ขอบคุณคณะครูทุกคนน่ะค่ะที่ได้นำทางสว่างให้  กลับไปฉันจะพาลูกมาที่วัดนี้อีก  ฉันเขียนไม่เป็นแต่มีอะไรมากมายในใจของฉันค่ะ ที่จะกลับไปเล่าให้อีกหลายคนฟังค่ะ

นางดวงพร กรอบพุดซา
กศน. อ.หนองกี่ จ.บุรีรัมย์
เขียนไว้ ณ วันที่ 21 ธันวาคม 2557