หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

ที่นี่ไม่เหมือนที่อื่นๆ

          มันคงเป็นความบังเอิญที่หนูได้มาที่นี่  ที่นี่ไม่เหมือนที่อื่นๆ ที่นี่สอนหนูจริงๆ  ให้หนูได้รับความรู้จริงๆ  หนูได้ความรู้เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาที่หนูไม่เคยรู้มาก่อน  ที่นี่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ   หนูเคยไปเข้าค่ายแบบนี้บ่อยๆ  แต่ก็ไม่เคยนิ่งเท่าที่นี่เลย  หนูไม่เคยนั่งสมาธิเกินครึ่งชั่วโมง  แต่ที่นี่หนูทำได้  หนูชอบที่นี่นะค่ะ  มันทำให้หนูมีสมาธิที่ดีขึ้น  ทำให้รู้จักวิธีไหว้พระ กราบพระ  หนูคิดว่าถ้าหนูกลับไปหนูคงมีสมาธิในการเรียนมากขึ้น  มีเคล็ดลับในการเรียนเพิ่มขึ้น

เด็กหญิงชเนตตี  ธรรมนาม
โรงเรียนสีคิ้ว “สวัสดิ์ผดุงวิทยา”  ชั้น ม.2/5
เขียนไว้ ณ วันที่ 18 พฤศจิกายน 2557

ได้ของดีกลับบ้าน

          ตอนที่หนูรู้ว่าการมาวัดวะภูแก้ว  หนูได้อะไรดีๆ กลับบ้าน  ได้ทั้งบุญ  ได้ทั้งการปฏิบัติตนให้ไม่บาป  ไม่ตกนรก  ได้ทั้งการทำให้พ่อแม่ภูมิใจ  หนูมีสมาธิมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเพราะหนูไม่เคยนั่งสมาธินานๆ ได้  แต่ตอนนี้หนูสามารถนั่งสมาธิได้เป็นเวลานานๆ  ท่านวิทยากรได้แนะนำเรื่องหลายๆ อย่าง  บาปบุญคุณโทษ  การทำดี  สอนไม่ให้หนูโกรธพ่อแม่   ให้หนูรักพ่อแม่มากๆ  ให้เอาพ่อแม่มาเป็นที่หนึ่งกว่าคนอื่นๆ  ปกติแล้วหนูโดนพ่อกับแม่ว่า  หนูก็โกรธตลอด  แต่ตอนนี้หนูสำนึกได้แล้ว  ได้รับฟังคำบรรยายทำให้หนูคิดได้  ทำให้หนูไม่ทำบาปมากไปกว่านี้  ต่อไปนี้หนูจะสำสิ่งที่ท่านวิทยากรสอนไปปฏิบัติตนเองให้ดีขึ้นค่ะ  และขอขอบคุณทุกคนไม่ว่าจะเป็นคุณครูที่ให้หนูได้มาอบรมธรรมะ  ให้หนูได้คิดสำนึกสิ่งที่ดี และวิทยากรทุกท่านที่อบรมหนูมาตลอด 5 วัน  ถึงจะเป็นเวลาไม่นานมากนัก  แต่หนูได้อะไรกลับบ้านเยอะมากที่สุด   ต้องขอขอบคุณมากๆ นะค่ะ

เด็กหญิงรมิดา  เศรษฐวงศ์
โรงเรียนสีคิ้ว “สวัสดิ์ผดุงวิทยา”  ชั้น ม.2/5
เขียนไว้ ณ วันที่ 18 พฤศจิกายน 2557
 

เสียใจที่เคยเกลียดพ่อ

          หนูอยู่กับแม่ 2 คน  พี่ชายหนูไปทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ  หนูไม่เคยเห็นหน้าพ่อของหนูมาก่อน   หนูถามแม่  แม่ก็ไม่บอกหนู  หนูก็เลยไม่ถามแม่อีก  หนูคิดในใจมาตลอดว่าพ่อนิสัยไม่ดี   หนูเกลียดพ่อมาก  แล้วจู่ ๆ ก็มีคนมาบอกแม่และพวกหนูว่าพ่อหนูตายแล้ว   ตอนนี้ศพอยู่โรงพยาบาลศิริราช  ถ้าไม่ไปรับจะกลายเป็นศพไม่มีญาติ  ตอนนั้นหนูอยู่ ป.6  หนูก็คิดในใจว่าจะตายยังมาให้พวกเราไปรับมาดูแลอีก  ตลอดเวลาพ่อหายหน้าไปไหน  ไม่เคยมาดูแลพวกหนูเลย  แต่พอหนูได้มาอบรมพัฒนาจิตที่วัดวะภูแก้ว  ได้เจอ ดร.ดาราวรรณ  ท่านบอกว่าพ่อแม่ถึงแม้จะไม่ได้เลี้ยงดูเรา  ถึงเขาจะไม่ดี   แต่เขาก็ให้กำเนิดเรา  ตอนนั้นเองน้ำตาของหนูก็ไหลออกมา  หนูนึกขึ้นมาได้ทันที  ถึงพ่อจะไม่ดีแต่พ่อก็ให้กำเนิดหนู  หนูเสียใจที่หนูเคยเกลียดพ่อ  หนูไม่มีโอกาสกราบพ่อ  ไม่มีโอกาสทำดีกับพ่อแต่อย่างน้อยหนูก็ยังมีโอกาสได้รดน้ำศพของพ่อ  หนูขอให้พ่อไปสู่สุคตินะคะ   หนูรักพ่อและไม่โกรธพ่อแล้ว และหนูขอขอบคุณ ดร.ดาราวรรณมากๆ ค่ะที่ทำให้หนูสำนึกได้  ขอบคุณค่ะ

เด็กหญิงธีระภรณ์  บุญทูล
โรงเรียนเมืองโพธิ์ชัยพิทยาคม  ชั้น ม.3/1
เขียนไว้ ณ วันที่ 18 พฤศจิกายน 2557

นิมิตเห็นหลวงพ่อพุธ

          หนูมาที่วัดวะภูแก้ว  แล้วทำให้หนูมีสมาธิ  สติ และปัญญา  วันที่ 2 ของการนั่งสมาธิ  หนูได้ไปเห็นอะไรไม่รู้ในนิมิต  มันคือแสงที่เหมือนประตู  มีแสงสีแสด  สีชมพู สีแดงและสีฟ้า  หนูมองเข้าไปในช่องสีชมพู  เห็นทุ่งดอกไม้สีชมพูที่สวยมาก  พอหนูดูทุ่งดอกไม้ไปมา  หนูก็กลับเห็นยายกับแม่ของหนู  ยายมานั่งร้องไห้ข้างๆ  น้ำตาหนูก็ไหลออกมา  ยายคือผู้มีพระคุณของหนูอีกคน   เมื่อท่านได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ  หนูก็ทำบุญให้ท่าน  หนูเห็นท่านในนิมิต  ท่านนั่งร้องไห้  หนูจึงตั้งจิตอุทิศส่วนกุศลให้ท่านทั้งสองและหนูก็ร้องไห้ แล้วหนูเห็นแสงสีเหลืองมาแต่ไกล  พอแสงนั้นเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที  ปรากฏว่าแสงที่หนูเห็นคือหลวงพ่อพุธ  ท่านมาหาหนู  ท่านบอกกับหนูว่าจงตั้งสติและบำเพ็ญต่อ   พอหนูถอนจากสมาธิ เห็นเพื่อนๆ มานั่งล้อมลอบ และหนูออกจากสมาธิเป็นคนสุดท้าย  หนูเป็นแชมป์ครั้งนั้น

เด็กหญิงดาริกา  สายตา
โรงเรียนเมืองโพธิ์ชัยพิทยาคม  ชั้น ม.3/1
เขียนไว้ ณ วันที่ 18 พฤศจิกายน 2557