หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

ด้วยเดชแห่งบุญ นรกจึงกลายเป็นสวรรค์

          คำว่าวัด  โอ้โหผมได้ยินและไม่อยากมาเลย  เพราะรู้อยู่แล้วว่ามาแล้วมีแต่ทุกข์  มาก็มานั่งสมาธิอะไรก็ไม่รู้  สวดมนต์อะไรกันมากมาย  เบื่อ  เพราะผมนะเคยมาวัดวะภูแก้วแล้วตอน ม.1 มันช่างแสนลำบากอะไรเหลือเกิน   พอได้ข่าวเท่านั้นแหละว่าครูจะพามาอบรมจิตที่วัดวะภูแก้ว  คิดในใจเลย  โอ้นี่มันนรกชัดๆ  ให้ไปเข้าค่าย รด.ตั้ง 11-12 วัน   สุดลำบากพอกลับมาก็จะให้มาอบรมธรรมะอีก  ให้ตายเถอะ  นรกมาแล้ว

          พอกลับมาจากค่าย รด.  ผมคิดเลยนะว่าจะแกล้งเป็นไข้  จะได้ไม่ต้องมานั่งปวดหลัง  ปวดเอวที่วัดวะภูแก้วเพราะมาตั้ง 5 วัน   ขนาดตอน ม.1  แค่ 3 วัน  ยังกับเป็นปีเลยทีเดียว  แต่เดชแห่งบุญนั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ต้องมาจริง ๆ ละ  พอมานั่งสมาธิสวดมนต์ มันเบื่อและแสนปวดขาสุดที่จะทน   เวลานั่งสมาธิก็ไม่มีสติในยกแรก   พอท่าน ดร.ดาราวรรณ มานั่งอบรมเรื่องพ่อแม่เท่านั้นและผมก็รู้ได้เลย   ผมคิดเลยว่ายกต่อไป  ผมต้องนั่งสมาธิติดแชมป์ได้  พอถึงเวลานั่งสมาธิ  แปลกใจครับมันนั่งได้  จากปวดขาก็หายปวด  จิตมันก็นิ่งไป  จากที่เคยคิดว่าวัดคือนรกขุมหนึ่งก็เหมือนสวรรค์เลย  จากที่เคยคิดที่ไม่อยากมา รู้สึกรักวัดวะภูแก้วแล้วสิ  ถึงตอนนี้ผมอยากขอบคุณครูอาจารย์ที่พาผมมาเปลี่ยนชีวิตที่วัดวะภูแก้ว  สุดท้ายที่สุดเลยที่ผมคิดได้จากการนั่งสมาธิ

          ขนาดวันเวลา 5 วันที่อยู่วัดยังผ่านมาจนจบสิ้น  ชีวิตคนเราก็เหมือนกัน ชีวิตค่อยๆ ผ่านไปทุกวันจากเด็ก - ผู้ใหญ่  - แก่  สุดท้ายก็ต้องตาย  มันทำให้ผมคิดได้ว่าการตายนั้นมันไม่ได้เป็นทุกข์เลย “งานเลี้ยงยังมีวันเลิกรา  พบกันมาก็ต้องจากมันไป”   จงยึดสติเป็นที่พึ่งของชีวิต

นายณรงค์ชัย  ขอร่วมกลาง
 โรงเรียนเมืองคง  ชั้น ม.4/11
เขียนไว้ ณ วันที่ 19 สิงหาคม 2557

อ่านหนังสือธรรมะก็สนุกดี

          ผมเป็นหนึ่งในคนที่เพิ่งจะกลับจากค่าย รด.  มาไม่กี่วันมานี้  เหมือนในหนังสือที่ครูให้อ่าน   แต่ผมคิดว่าค่ายนี้สบายกว่าค่าย รด.มาก  ถึงแม้ผมจะเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอะไรที่เป็นธรรมะสักเท่าไร   เวลามีงานบุญที่บ้าน  นิมนต์พระมาเจริญพระพุทธมนต์  ผมก็จะไม่ค่อยชอบไปนั่งประนมมือฟังพระสวดสักเท่าไร  แต่ก็ไม่ได้เกี่ยงอะไร  พอทนนั่งไปได้   เวลาผมเห็นหนังสือธรรมะตามโรงพยาบาล  ผมมักจะเบื่อและรู้สึกว่าทำไมมีแต่หนังสือธรรมะ   ไม่เห็นมีการ์ตูนให้อ่านบ้าง  จนได้มาเข้าค่ายที่นี่ ได้อ่านหนังสือธรรมะก็รู้สึกว่ามันก็สนุกดีนะ ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิดเอาไว้   ได้มาที่นี่รู้สึกสงบขึ้น ถึงแม้จะมีเมื่อยบ้างในการทำวัตรหรือนั่งสมาธิ   แต่ก็ทำให้เรารู้สึกสบายและคิดว่าอยากจะทำเพื่อให้ได้บุญมากที่สุดเท่าที่จะทำได้   แต่ก่อนไม่ค่อยเชื่อว่า นรก-สวรรค์มีจริง  คิดว่าคนตายไปแล้วเกิดใหม่เลย   ไม่ต้องไปชดใช้กรรม  แต่มาที่นี่ได้รู้มากขึ้นว่าตายแล้วไปไหน   เกิดเป็นอะไร  ขึ้นอยู่กับอะไร   ทำให้อยากทำบุญมากขึ้นเพื่อบุญที่ทำจะนำเราไปเกิดในภพภูมิดี ๆ  วิทยากรที่นี่ไม่แค่สอนธรรมะอย่างเดียว  ยังสอดแทรกความรู้ต่างๆ ที่ดีด้วย  ทำให้ฉลาดมากขึ้น  ต้องขอบคุณวิทยากรจริงๆ ครับ

นายสรวงศ์  ท่วงสูงเนิน
 โรงเรียนเมืองคง  ชั้น ม.4/13
เขียนไว้ ณ วันที่ 19 สิงหาคม 2557

จะทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ

          ครั้งแรกที่มาที่นี่  พอลงจากรถมองไปรอบๆ  เห็นความสวยงาม  บรรยากาศดีๆ ของวัด  แรกๆ ก็ไม่อยากมาเพราะกลัวหลายๆ อย่าง  แต่พอได้อยู่คืนหนึ่งแล้วก็ไม่กลัวเท่าไร  แต่กลับชอบวัดนี้มาก  ถึงจะอยากกลับบ้านมาก  แต่ก็อยากจะได้บุญไปเยอะๆ  จึงตั้งใจนั่งสมาธิ  ถึงจะไม่ได้เป็นแชมป์  แต่เราก็ได้ทำเต็มที่แล้ว  ภูมิใจแล้วที่ทำได้  และก็ตั้งใจสวดมนต์ ไหว้พระ  การนั่งสมาธิครั้งแรกรู้สึกเมื่อยและปวดขามาก   แต่พอนั่งไปได้ 2-3 วัน   ก็จะรู้สึกว่าอาการปวดเมื่อยลดลงไม่ค่อยมาก  โดยเฉพาะในวันที่ 4 ได้ขึ้นไปบนลานธรรม  เห็นวิวทิวทัศน์สวยงามมาก  ผมจึงตั้งใจทำสมาธิให้ดีที่สุด   และประทับใจคณะวิทยากรมาก  ท่านให้ความรู้แก่พวกเรามากมาย   ทำให้เราได้คิด ได้ไตร่ตรองในสิ่งที่เราเคยทำไว้   เมื่อผมกลับไปที่บ้าน   ผมจะกลับไปทำในสิ่งที่ไม่เคยทำเลย  คือ “บอกรักแม่” และทำในสิ่งที่ไม่ค่อยจะทำ คือ การงาน  งานบ้าน  ช่วยแบ่งเบางานให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  และสุดท้ายนี้  ผมขอบอกว่าผมจะไม่ลืมวัดนี้  จะนำคำสั่งสอนของคณะวิทยากรทุกท่านไปใช้ให้ได้มากที่สุด และถ้ามีโอกาส  ผมจะกลับมาที่วัดนี้อีก   จะไม่ลืมบรรยากาศดีๆ  วิวสวยๆ  อากาศสดชื่นๆ นี้เลย

นายสหภาพ  ทัดกลาง
 โรงเรียนเมืองคง  ชั้น ม.4/2
เขียนไว้ ณ วันที่ 19 สิงหาคม 2557