เคยคิดผิดหลายเรื่อง

          ผมมีความรักและผมกับแฟนรักกันมานานมากแล้วครับ เคยคิดที่จะมีเพศสัมพันธ์กันด้วย ซึ่งผมคิดว่าคงจะทำให้เรารักกันมาก แต่ถ้าถามว่ารักจริงไหม ผมรักเขาจริงครับ และในอนาคตเคยคิดที่จะมีลูกกันด้วย แต่ตอนเรียนจบนะครับ แต่พอมาที่วัดวะภูแก้ว ทำให้ผมรู้ว่าที่ผ่านมาผมคิดผิดตลอด ผมได้รับรู้เรื่องเกี่ยวกับเพศสัมพันธ์ในวัยเรียนว่ามีผลเสียอย่างไร ทั้งทางโรคติดต่อทางเพศ ทำให้สำนึกได้และไม่อยากมีเพศสัมพันธ์ในวัยเรียนอีกแล้ว และที่เคยคิดที่จะมีลูกก็เลิกคิดแล้วครับ เพราะรู้ว่าผมเสียที่ตามมาเยอะมาก

          ผมเป็นเด็กที่พ่อแม่ เลิกรากันตั้งแต่ตอนผมยังเด็กจึงอยู่กับปู่ย่ามาตลอด ที่ผ่านมาผมไม่เคยนึกถึงพระคุณพ่อ-แม่เลย นึกถึงแต่ปู่-ย่า เพราะพ่อแม่ ก็ต่างไปมีลูกใหม่ แต่ผมก็รักน้องมาก เพราะน้องก็มีสายเลือดของผม แต่พอมาที่วัดวะภูแก้วได้ดูพระคุณพ่อแม่ทำให้สำนึกผิด คิดผิดมาตลอด ถึงจะไม่ได้เลี้ยงดู แต่ก็เป็นผู้ให้กำเนิด ทำให้ผมเปลี่ยนความคิด กลับไปกราบแม่ครับ

นายฤทธิ์ณรงค์ หงษ์ศรีแก้ว
โรงเรียนสีคิ้ว “สวัสดิ์ผดุงวิทยา” ม.4/10
เขียนไว้ ณ วันที่ 21 พฤษภาคม 2556

ต้องขยันเติมบุญ

          ที่วัดวะภูแก้วเน้นการนั่งสมาธิมากที่สุด จะมีเวลาในการนั่งสมาธิมาก หนูเห็นว่าการทำสมาธิเป็นเรื่องที่ใคร ๆ ก็ทำได้ ถ้าตั้งใจทำจริง ๆ และต้องมีความอดทน คนเราถ้าไม่รู้จักอดทนไม่ว่าจะทำอะไรก็จะสำเร็จได้ยาก เพราะฉะนั้นเราต้องฝึกความอดทน ซึ่งการนั่งสมาธินี่แหละเป็นวิธีการฝึกความอดทนได้เป็นอย่างดี

          สมาธิถือเป็นเรื่องสำคัญมาก แต่หลายคนมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ แต่อันที่จริงแล้วการนั่งสมาธิสามารถทำให้เราประสบความสำเร็จได้ในหลาย ๆ ด้าน ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้จริง เหมือนพี่คนหนึ่งเขาทำสมาธิในการเรียน   จนพี่เขาได้เป็นคุณหมอ จึงทำให้หนูคิดว่าการนั่งสมาธินี้สามารถช่วยได้จริง ๆ

          หนูเชื่อเรื่องบุญ – บาป อยู่แล้ว มีความรู้ความเข้าใจกับเรื่องนี้มามากพอสมควรเพราะหนูมักจะเข้าโครงการอบรม ปฏิบัติธรรมอยู่เป็นประจำ และเชื่อว่านรก สวรรค์ มีจริง!!! หลายครั้งที่ชวนคนเข้าวัดแต่โดนปฏิเสธและด่าว่า “ไร้สาระ” บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่เคยทำให้เราไขว้เขว จึงตั้งใจทำบุญมาตลอด แต่คิดว่าเราทำบุญไว้พอแล้ว ช่วงหลังมาจึงไม่ค่อยได้ทำบุญหรือนั่งสมาธิ

          พอได้มาวัดวะภูแก้ว ก็ได้รู้ว่าบุญก็เปรียบเสมือนน้ำในโอ่งถึงแม้ว่ามันจะเต็มแล้ว แต่ถ้าเราไม่ขยันหรือหมั่นเติมมัน แต่ใช้ทุกวันมันก็จะลดลงไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็หมดลง เช่นเดียวกันกับบุญค่ะ ถ้าเราใช้บุญทุกวัน แล้วไม่ขยันทำบุญเพิ่ม   บุญเก่าของเราก็จะหมดลงจะทำให้บาปได้ช่องก็จะมาส่งผลแทน และอีกหนึ่งคำที่ ดร.ดาราวรรณ พูด ซึ่งเป็นคำที่หนูชอบมาก คือ “ทำบุญล้างบาปไม่ได้ แต่หนีบาปได้” ทุกครั้งที่ได้ยินคำนี้ก็จะทำให้หนูมีสติตลอดว่าในเมื่อทำบุญล้างบาปไม่ได้ เราก็ควรจะทำบุญไว้เยอะ ๆ แล้วเลิกทำบาปเสีย ทำให้มีกำลังใจในการทำบุญมากขึ้น วัดวะภูแก้วเป็นวัดที่มีอะไรดี ๆ หลายอย่างที่คนมองข้ามหรือมองไม่เห็น เหมือนหนูในตอนแรกที่คิดว่าเป็นวัดธรรมดาทั่วไป เหมือน ๆ กับที่อื่น ๆ แต่สิ่งที่ประจักษ์กับตัวหนูคือ วัดนี้เป็นวัดที่สามารถทำให้คนชั่วกลับใจ เป็นคนดี ทำให้ลูกที่ไม่ดีกลับตัวเป็นลูกที่กตัญญูได้ และอีกหลาย ๆ อย่างที่หนูคิดว่าเพื่อนที่มาอบรมก็คงจะมองเห็นว่า วัดวะภูแก้วมีอะไรดี ๆ ที่ทุกคนยังไม่รู้ค่า

สัญญาใจของ
น.ส.ทิพย์อาภา ดีจันทึก
โรงเรียนสีคิ้ว “สวัสดิ์ผดุงวิทยา”
เขียนไว้ ณ วันที่ 21 พฤษภาคม 2556

ภูมิใจได้เป็นศิษย์หลวงปู่พุธ

          ตอนแรกที่ผมรู้ว่าจะได้มาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้ว ผมดีใจสุด ๆ เพราะผมเคยไปบวชอยู่วัดเขาหินตัด ผมบวชอยู่ 42 วัน และไปเดินธุดงค์ที่อำเภอเสิงสางมาวัดเขาหินตัด ผมคิดถึงวัด คิดถึงการสวดมนต์ การทำวัตรเช้า-เย็น พอผมมาวัดวะภูแก้ว ผมคิดถึงบรรยากาศที่สงบและเป็นสุข วัดวะภูแก้วเป็นวัดที่เพื่อนเก่า ๆ ของผมเคยมาบวชเป็นเณรตอนปิดเทอมใหญ่ ผมฟังจากเพื่อนตอนนั้น ผมก็อยากไปทันที และทันที่ผมได้มา ผมมีความสุขมากเพราะจะมีสักกี่คนที่จะได้มาเป็นลูกศิษย์หลวงปู่พุธ ฐานิโย ผมว่าผมโชคดี

          คืนสุดท้าย ผมคิดถึงแม่มากเพราะได้ดูวิดีโอ แม่คลอดลูกแล้ว น้ำตาไหลไม่รู้ตัวเลยครับ กลับบ้านผมก็ต้องไปกราบพ่อแม่คนละทีเพราะผมทำกับพ่อแม่มามาก ทั้งด่า เถียง โกหก ไม่ฟังพ่อแม่ เกเร ผมสำนึกแล้วครับ มาวัดวะภูแก้ว ทำให้ผมคิดได้ แต่ก็น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วละครับ

          ขอบคุณมากครับ

นายกิตติพงษ์ บุญพิมพ์ ม.4/1
โรงเรียนสีคิ้ว “สวัสดิ์ผดุงวิทยา”
เขียนไว้ ณ วันที่ 21 พฤษภาคม 2556

ยิ่งกว่ารักคือรักของพ่อแม่

          การมาเข้าค่ายพัฒนาจิตสามารถทำให้อะไรที่ยุ่งยาก  วุ่นวาย  ในชีวิตเปลี่ยนไปได้  ตอนแรกก็ไม่อยากมาเพราะกลัวลำบาก  กลัวอยู่ไม่ได้กลัวไปหมด  ทุกอย่างแต่พอได้มาอยู่ก็ทำให้เราสบายใจขึ้น  เมื่อได้ฟังเรื่องราวจาก  ดร.ดาราวรรณ  เรื่องพระคุณของพ่อแม่นั้นทำให้ดิฉันคิดถึงพ่อแม่  เพราะตอนที่ดิฉันอยู่บ้านไม่ค่อยจะทำให้อะไรให้พ่อแม่เลย  ยิ่งพ่อของดิฉันไปทำงานที่ต่างประเทศ  ทำให้ดิฉันไม่สนิทกับพ่อ  โกรธพ่อว่าทำไมพ่อถึงห่างเหินกับดิฉันจัง  หรือว่าพ่อไม่รักฉัน 

          แต่ตอนนี้ดิฉันรู้แล้วว่าพ่อมีบุญคุณกับดิฉันมากเพราะพ่อต้องทำงานเลี้ยงลูกตั้ง  3  คน  ดิฉันเป็นลูกคนสุดท้องที่ยังต้องเรียนอยู่  พ่อต้องทำงานเลี้ยงดิฉันอยู่  ดิฉันคิดถึงพ่อมากในตอนนี้  พ่อเคยบอกดิฉันว่าพ่อจะเลี้ยงลูกทุกคนให้มีงานทำได้ทุกคนก่อนพ่อถึงจะหยุดทำหรือไม่  ถ้าลูกไม่ตั้งเรียน  เรียนไม่จบ  พ่อก็อาจจะทำงานส่งเงินมาให้ลูก  จนพ่อตายอยู่ที่ต่างประเทศ  ถ้าจะเห็นอีกทีก็เห็นแก่ร่างแล้ว  คำพูดนี้  มันทำให้ฉันต้องตั้งใจเรียนให้มากขึ้น  ส่วนแม่ของดิฉันเป็นคนธรรมดา  งานก็ไม่ได้ทำคอยดูแลดิฉัน  แม่บอกว่าแม่เรียนไม่เก่ง  สมองช้า  ไปทำงานที่ไหนเขาคงไม่รับ  ก็อยากให้ลูกตั้งใจเรียน  ตอนที่ดิฉันไม่สบายแม่ก็คอยดูแลทั้งคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเพราะฉันไข้ขึ้นสูงได้ง่าย  อาจถึงขั้นชักเลยก็ว่าได้

          สิ่งเหล่านี้ก็รู้อยู่หรอกค่ะว่าแม่รัก  แต่พอมาเข้าค่ายก็รู้เลยว่าไม่ใช่แต่พ่อแม่รักเราอย่างเดียว  ทั้งรัก  ทั้งห่วง  ทั้งหวง  ถ้าเราเป็นอะไรไปพ่อแม่ก็คงร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด  เพราะถนอมเรามาตั้งนาน  แต่รักษาเราไม่ได้  มันทำให้ฉันรักพ่อแม่  รักตัวเองมากยิ่งขึ้น

นางสาวเสาวนี  หยุยจันทึก  ม.4/5  เลขที่ 34  
โรงเรียนสีคิ้ว  “สวัสดิ์ผดุงวิทยา”
เขียนไว้ ณ วันที่ 21 พฤษภาคม 2556