หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

จิ๊กโก๋ลาบวช

           ผมเป็นคนเกเรมาก  ทั้งเรื่องนักเลง  แข่งรถ  เอเย่นขายยา  เป็นแกนนำวัยรุ่นในทุกๆ เรื่องที่ไม่ดี  ผมทำให้พ่อกับแม่เสียใจนับครั้งไม่ถ้วน   ผมเคยโดนจับคดียาเสพติด 1 ครั้ง และมีอีกหลายคดี   ผมโดนจับพ่อแม่ไปประกันมาจนผมได้ใจ    พอออกมาผมก็ยังกลับมาขายยาอีก   ตำรวจก็เฝ้าตามผมหลายต่อหลายครั้ง  แต่จับผมไม่ได้  จนมาวันหนึ่งสิ่งที่ทำให้ผมคิดกลับตัวกลับใจคือคำพูดของ พ่อกับแม่   คำพูดที่ว่า  พ่อกับแม่   ตามใจลูกมาเยอะแล้ว พ่อกับแม่ ขอลูกสักเรื่องได้ไหม  ขอให้ลูกเป็นคนดีและขอให้ลูกบวช  ให้พ่อกับแม่เท่านั้นเอง  ผมจึงได้รับปากและได้ปฏิบัติตาม   ได้มาอบรมจิตใจที่วัดวะภูแก้ว ยิ่งทำให้ผมอยากบวชแทนคุณพ่อ แม่   กลับไปจากวัดผมบวชให้พ่อแม่แน่นอนครับ

    นายสุทัศน์  หวังดีกลาง
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

ครูคือผู้ให้

           วันแรกที่ผมมานั้น  ผมไม่อยากมาเลย ตอนแรกก็คิดว่ามาทำความสะอาดแค่เท่านั้น  แต่ที่ไหนได้มานั่งสมาธิ ทำวัตรสวดมนต์  น่าเบื่อมาก  พอวันกลับเริ่มดีขึ้น คิดไปคิดมาก็ไม่อยากกลับเลย   มันก็ดีเหมือนกันที่มาวัดได้ฝึกจิต  ฝึกความอดทน    เราก็ได้แผ่บุญให้พ่อแม่พี่พี่น้องเรา  เป็นครั้งแรกเหมือนกันครับที่ผมได้มาบำเพ็ญบุญในวัด

           มาวันนี้เราก็จะกลับแล้ว   เรานำไปทำที่บ้านก็ได้   ไม่ใช่เราจะมาทำที่วัดอย่างเดียวหรือ   เราจะทำที่ไหนก็ได้ไม่ใช่เฉพาะที่วัด   และครูที่นี่สอนแต่เรื่องธรรมะ   เรื่องบุญบาป   ตอนแรกก็น่าเบื่อมาก ๆ  พอครูพูดไป  พูดมาเราก็เริ่มคิดได้   มันก็ไม่ได้ยากลำบากอะไรมากมาย   เริ่มดีขึ้นๆ เรื่อย    ครูไม่เคยว่าเรา  ครูเขาสอนเราโดยไม่เอาอะไรตอบแทน   ครูให้อย่างเดียว   ผมรู้แล้วว่าทำไมมีแต่คนอยากมาที่นี่ ไม่อยากกลับ   ผมขอขอบคุณครูทุกคนนะครับ  ถึงแม้ครูจะดุบ้าง   ผมก็ไม่คิดอะไร   ผมคิดว่าครูว่าเราเพราะอยากให้ได้ดี

นายขวัญชัย  หัสดี
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

ครูสอนให้ผมรู้จักคำว่า “ทดแทนบุญคุณ”

           ผมเป็นคนที่ไม่ชอบวัดเอาเสียเลย  ครูพาผมมาโดยที่ตัวผมไม่เต็มใจเท่าไรนัก  แต่พอมาถึงวัดวะภูแก้วครั้งแรก  ผมรู้สึกสบายกาย สบายใจ  สดชื่นมากครับ  เป็นครั้งแรกที่ผมมาที่นี่  แต่ปัญหาของผมคือ การนั่งสมาธิ  เพราะผมรู้สึกเหมือนทรมานตัวเอง  ปวดทั้งขา  ปวดทั้งหลังเพราะมันเป็นครั้งแรกที่ตัวผมนั่งสมาธินานขนาดนี้  แต่ผมก็ดีใจมากครับ  ยิ่งครูสอนผมเรื่องพระคุณ พ่อ – แม่  ผมเข้าใจแล้วครับว่า พระคุณ บิดา-มารดา ยิ่งใหญ่ขนาดไหน  กลับไปผมจะเชื่อฟัง พ่อ – แม่ ให้มากครับ

           วันนี้  ผมนั่งสมาธิได้นานกว่าเมื่อวาน  ผมดีใจมากครับ   ผมสามารถชนะใจตัวเองได้   ผมรู้สึกตัวเบา   แต่อีกใจหนึ่งผมคิดว่า  ผมอยากทำบุญให้ พ่อ – แม่ ด้วยครับ อยากไถ่บาปกับท่าน  ต่อให้บาปไม่หาย   แต่ผมจะทำเพื่อท่านทั้งสอง  ขอบคุณครูทุกท่านมากครับ  ที่ทำให้ผมรู้จักกับคำว่า  “ทดแทนบุญคุณ”

           ครั้งหน้าผมจะกลับมาแก้ตัวอีกครับ   คำสอนของครูทุกคนชี้ทางสว่างจริงๆ ครับ   ขอบคุณครับครู

นายวสันต์  ปรืองาม
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

กำลังใจ

          ผมมาครั้งแรกก็น่าเบื่อ  แต่พอนั่งฟังธรรมก็เข้าใจทำไมพระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้เพราะเหตุใด   พระพุทธเจ้าได้สอนให้เรารู้ว่า  การนั่งสมาธิทำให้เรามีจิตใจที่สงบไม่ฟุ้งซ่าน   การนั่งสมาธิไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องอดทน

            ออกจากวัดวะภูแก้วไปแล้ว  ต้องเป็นคนดีนะ
            เป็นกำลังใจให้ทุกคนๆ เป็นคนดีให้ได้นะครับ
            เป็นคนดีให้ได้นะ  เป็นกำลังใจให้สู้ ๆ 

นายณัฐพงษ์ สุ่มผักแว่น
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

ถ้าไม่ได้มา คงเสียใจมาก

           วันแรกผมไม่อยากมาวัดเลย  แต่พอได้นั่งสมาธิ  สวดมนต์  ผมก็รู้สึกดีขึ้น ๆ  ผมได้เรียนรู้บุญบาป    ได้รู้จักการทำบุญทำทาน   ได้ทำจิตใจให้สงบ  ถ้าได้กลับไปถึงบ้าน ผมจะชวนเพื่อนๆ และญาติพี่น้องมาไหว้พระที่วัดวะภูแก้ว   ถ้าผมมีโอกาส ผมจะกลับมาทำบุญที่วัดวะภูแก้ว  

          วัดวะภูแก้วได้สั่งสอนเราหลายอย่าง   สอนให้เรานั่งสมาธิทั้งๆ ที่เราไม่เคยนั่งที่ไหนมาก่อน   ได้เดินจงกรมอย่างมีสติปัญญา  ทำให้ได้เรียนรู้ธรรมะ   ได้รู้ว่าบาปบุญมีจริง   ถ้าผมไม่ได้มาวัดวะภูแก้ว   ผมคงเสียใจน่าดู

นายวิจารย์  วงษ์สกุล
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

ผมจะไม่แพ้อีกแล้ว

          ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยได้เข้าวัดเท่าไร   ตอนรู้ทีแรกว่าจะได้มาวัดวะภูแก้ว   รู้สึกได้ว่า   อะไรนี่พามาวัดอีกแล้ว  ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเราหรอก   ครูจะพาผมมาทำไม   พวกผมเป็นคนที่ก้าวพลาดไป   บางคนตั้งใจที่จะก้าว   บางคนไม่ตั้งใจ   แต่ก็นะ  มาแล้วนี่  เขาใช้ทำอะไรเราก็ทำตามไปเถอะ  เดี๋ยวก็เสร็จ

          วันที่ 2  อะไรนี่   ตื่นตอนตี 5  แต่ก็เอาไงเอากัน   ตอนนั่งสมาธิตอนเช้า ง่วงมากครับ  แต่พอนั่งไปนานๆ  ขาเริ่มชา   ผมพยายามอดทนให้มากที่สุดเพื่อจะชนะตัวเองอย่างที่ครูว่า   พอนั่งสักพัก ผมรู้สึกชาที่ขามาก   แต่ครั้งนี้ผมไม่ยอมแพ้ใจตัวเอง   ลองฝืนใจตัวเองดู และสิ่งที่ผมไม่คาดฝันก็เกิดจริงๆ  ผมเริ่มรู้สึกตัวเบามาก   อาการปวดขา, หลังเริ่มหาย   แต่จิตของผมยังไม่สงบ   เพราะมีเสียงเข้ามาในหู   ผมคิดว่าจิตของผมยังไม่นิ่ง  ครั้งนี้ผมก็แพ้อีกตามเคย   ผมลืมตา   ผมรู้ว่าผมแพ้ใจตัวเองอีกเช่นเคย   แต่ผมจะไม่แพ้อีกแล้ว   ผมบอกกับตัวเองว่า   ถ้าครั้งหน้าผมจะมาแก้ไขตัวเองที่วัดวะภูแก้วอีก   ขอบคุณครูทุกท่านมากครับที่ชี้แนะแนวท่างปฏิบัติธรรมให้ผมและเพื่อนๆ  เป็นสิ่งที่ดีมากครับ   ผมเชื่อแล้วครับที่ครูสอนผมว่า   “ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ  สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว”

นายเนตรนรา  ปานสุวรรน
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

กลัวนรก

           1. การที่ผมมาอยู่นี่  ผมก็คิดว่าจะต้องน่ารำคาญแน่  แต่คิดดูดีๆ  ก็รู้ว่าที่นี่ได้ให้สิ่งดีๆ หลายอย่าง   ได้รู้ว่าการทำบาปนี้เป็นโทษอย่างไร   ตายแล้วไม่สูญ   คนที่ทำชั่วจะต้องตกนรก  พอผมรู้ผมจะไม่ไปทำบาปอีกเพราะกลัวจะลงนรก

            2.  ผมได้รู้ว่าการทำใจให้สงบนั้นจะทำให้เรามีความสุขและมีสติ

นายโอ
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

พุทธศาสนาสอนเราหลายอย่าง

           การอบรมพัฒนาจิต ทำให้ได้พบกับธรรมะหลวงพ่อพุธ  ฐานิโย  ได้ความรู้ว่าศาสนาพุทธสอนให้ชาวพุทธเป็นคนดี ใจบุญสุนทาน  สอนให้ทุกคนเป็นคนดี  รู้จักการรับ  รู้จักการให้  รู้จักการช่วยเหลือ   รู้จักบาปบุญคุณโทษ   สอนให้ทำใจให้เข้มแข็ง  มีสติปัญญา  มีวินัย  มีคุณธรรม  สอนให้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่   ชอบที่นี่มาก ๆ ครับ

นายมงคล  สูงใหม่
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

ความรักของพ่อแม่

          ปกติข้าพเจ้าไม่ค่อยชอบเข้าวัด  เพราะว่าวัดในปัจจุบันนี้ทำให้ข้าพเจ้าไม่มีศรัทธา  แต่เนื่องจากการมาที่วัดวะภูแก้วนี้เป็นส่วนหนึ่งในการเรียนการสอน   ข้าพเจ้าจึงมาที่วัดวะภูแก้ว   และตั้งใจว่าจะทำให้เต็มที่เพราะไหนๆ ก็ต้องมาแล้ว

          แต่ที่ข้าพเจ้าประทับใจที่สุดคือการดู วิดีโอ การทำคลอด  เพราะทำให้ข้าพเจ้าร้องไห้ และสำนึกในบุญคุณของพ่อกับแม่มากที่เลี้ยงดูข้าพเจ้ามา   ที่ประทับใจที่สุดคือคำพูดที่ว่า  “หญิง ชายคู่หนึ่ง  รักและดูแลเด็กคนหนึ่ง  รักตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า  และให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเด็กคนนี้เสมอ”   คำพูดนี้ซึ้งใจข้าพเจ้ามาก   และทำให้ข้าพเจ้าสำนึกในความรักของพ่อ-แม่มาก  จนข้าพเจ้าภาวนาจิตเองว่า  “จะส่งผลบุญทุกอย่างที่ทำมาให้พ่อแม่ของข้าพเจ้าหมดเลย”   และด้วยคำภาวนาในครั้งนั้นทำให้ข้าพเจ้าสามารถนั่งสมาธิได้อย่างสงบมาก   และในตอนเช้าวันสุดท้ายข้าพเจ้าได้โทรหาพ่อกับแม่  และบอกพวกท่านว่า  “ข้าพเจ้ารักพ่อกับแม่มากแค่ไหน  และบอกพวกท่านว่า ข้าพเจ้าขอโทษในสิ่งที่เคยทำผิดกับพ่อกับแม่มา”   และพวกท่านเองก็บอกว่า  “ไม่เคยโกรธหรือผิดหวัง น้อยใจในตัวข้าพเจ้าเลยสักครั้ง”   ยิ่งย้ำให้ข้าพเจ้ารู้ว่า  พ่อแม่รักเรามากแค่ไหน

         และจากทุกอย่างที่ทำให้ข้าพเจ้าได้รับและเข้าใจว่าตนเองได้รับประโยชน์จากการมาที่วัดวะภูแก้วมากแค่ไหน   ขอบคุณอาจารย์ที่จัดโปรแกรมนี้ขึ้นมา   และขอบคุณอาจารย์วิทยากรที่วัดวะภูแก้วทุกคนกับสิ่งที่ข้าพเจ้าได้รับในครั้งนี้ทั้งหมด

     นางสาวพรพิมล  บุญฑริก
นักศึกษาโครงการปริญญาโททางการบัญชี      ม.ธรรมศาสตร์
เขียนไว้ ณ วันที่  25 กุมภาพันธ์  2556

น่าจะมาเร็วกว่านี้

          ประโยชน์ที่ได้จากการมาฝึกจิตครั้งนี้คือ การได้พักผ่อนจิต และการได้เติมพลังจิต  การได้พักผ่อนจิต อธิบายได้ว่า จิตนั้นได้มีโอกาสมีช่วงเวลาที่ได้อยู่นิ่งๆ ไม่ฟุ้งซ่าน  เนื่องจากการทำสมาธิทำให้ใจจดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เป็นต้นว่า จดจ่ออยู่กับลมหายใจ  คำบริกรรม จนสุดท้าย ปล่อยจิตโล่งๆ สบายๆ  ข้าพเจ้าคิดว่านี้เป็นการพักผ่อนจิตที่ดีทีเดียว  เพราะปกติในชีวิตประจำวันทุกวัน  จิตมักคิดโน่นคิดนี่  ฟุ้งไปเรื่องโน้นเรื่องนี้อยู่เสมอ จนแทบไม่ได้มีสติอยู่กับปัจจุบันเท่าใดนัก

          ประการที่สองเรื่องการเติมพลังจิต  คำบรรยายรวมทั้งวิธีการฝึกจิตทำให้ได้ฝึกจิตใจให้มีสมาธิ  ซึ่งเชื่อได้ว่าจะทำให้เกิดพลัง  และส่งผลต่อการดำเนินชีวิตประจำวัน  เช่นคิดว่าน่าจะทำให้การงาน  การเรียนดีขึ้น เพราะจะสามารถจัดลำดับความคิด  รวมทั้งจัดการภาวะอารมณ์ของตนเองได้ดีขึ้น

          สิ่งที่น่าเสียดายอย่างหนึ่งคือ  น่าจะได้มาปฏิบัติธรรม ฝึกจิต เช่นนี้ ตั้งแต่ก่อนเริ่มเรียน  จะได้นำประโยชน์เช่นนี้ไปใช้ระหว่างการเรียนได้   น่าจะเครียดน้อยลง   ทำคะแนนและเข้าใจบทเรียนได้ทะลุปรุโปร่งมากกว่านี้

          สุดท้ายขอขอบพระคุณ ทุกท่าน ทุกสิ่ง ทุกความพอดีที่ทำให้ได้มีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมเช่นนี้ค่ะ

นางสาวศานิตา  สืบตระกูล 
นักศึกษาโครงการปริญญาโททางการบัญชี      ม.ธรรมศาสตร์
เขียนไว้ ณ วันที่  25 กุมภาพันธ์  2556

เสียดายแทนเพื่อน

          ข้าพเจ้ารู้สึกดีกับที่นี่มากๆ ค่ะ   ไม่เคยคิดว่าจะมีสถานที่ฝึกอบรมจิตแบบนี้   ตอนแรกคิดว่าจะเคร่งมากกว่านี้   หรือกิจกรรมน่าเบื่อ ฟังแล้วง่วงนอน แต่อาจารย์และคณะผู้จัดทำทุกท่านสามารถทำให้แต่ละกิจกรรมดูน่าสนใจและทำแล้วมีประโยชน์จริง   ข้าพเจ้ารู้สึกเสียดายแทนเพื่อนๆ  ที่ไม่ได้มา  เพราะคิดว่าในชีวิตประจำวันของแต่ละคน อาจจะไม่ค่อยได้มีโอกาสมาเรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับพุทธศาสนาและฝึกจิตที่เป็นประโยชน์แบบนี้

          ข้าพเจ้ารู้สึกว่าได้ประโยชน์จากที่นี่หลายอย่าง  เช่น การสวดมนต์นั่งสมาธิ  รวมถึงการปฏิบัติตัวกับพ่อแม่  ซึ่งบางครั้งเป็นเรื่องที่เรารู้อยู่แล้วแต่อาจจะหลงลืมไป  เหมือนเป็นการเตือนสติไม่ให้เราหลงลืมสิ่งเหล่านี้ไป

         ข้าพเจ้าขอขอบคุณอาจารย์และคณะผู้จัดกิจกรรมทุกท่านที่ทำให้ข้าพเจ้าได้ข้อคิดหลายอย่างจากการเข้าค่าย 3 วันนี้  และขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ทุกท่านจัดกิจกรรมแบบนี้ตลอดไป

นางสาวสุนีย์  วัฒนา 
นักศึกษาโครงการปริญญาโททางการบัญชี      ม.ธรรมศาสตร์
เขียนไว้ ณ วันที่  25 กุมภาพันธ์  2556

ผ่อนคลายทั้งกายและใจ

          การเดินทางมาศึกษาธรรมครั้งนี้ที่วัดวะภูแก้ว  ผมรู้สึกประทับใจ  ทำให้จิตใจของผมสงบขึ้นเพราะเหมือนเราตัดขาดจากโลกภายนอก  ได้อยู่กับกาย  กับจิตของตนเอง ได้ฝึกจิตด้วยการทำสมาธิ  ซึ่งครั้งแรกที่ได้นั่งสมาธิ รู้สึกปวดขาและปวดหลังมาก  จิตใจก็จดจ่อกับการปวดนั้น   แต่ผมก็พยายามนิ่ง  จนครั้งสุดท้ายรู้สึกว่าผมมีจิตที่สงบขึ้นและเริ่มชินทำให้ขาและหลังมีอาการปวดน้อยลง   พอจิตผมสงบไม่ได้คิดหรือเครียดกับสิ่งใด  รู้สึกว่าจิตได้ผ่อนคลาย ซึ่งก็ทำให้ร่างกายผมผ่อนคลายไปด้วย  ซึ่งผมคิดว่าการฝึกจิตนี้เป็นประโยชน์สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้  รวมทั้งการทำงานที่ต้องมีสมาธิมากๆ   อีกเรื่องที่ประทับใจคือพุทธศาสนาสอนให้เข้าใจความเป็นจริง  เมื่อเราเข้าใจความเป็นไปเป็นมาของสิ่งต่างๆ แล้ว  รู้กฎธรรมชาติแล้วก็จะทำให้เราปล่อยวางได้  ซึ่งจะทำให้เราไม่เครียด  และมีจิตใจที่ดี  เมื่อตัวเราจิตใจเราสงบแล้วก็จะเกิดสติปัญญา และสิ่งดีๆ ต่างๆ ก็จะตามมา  ปัญหาที่เข้ามา เราก็สามารถแก้ไขได้เพราะผ่านมันไปได้ และส่งผลให้เรามีความสุขในการดำเนินชีวิต

นายภควรรธก์  คูบุญญอารักษ์ 
นักศึกษาโครงการปริญญาโททางการบัญชี      ม.ธรรมศาสตร์
เขียนไว้ ณ วันที่  25 กุมภาพันธ์  2556

ได้เรียกสติกลับคืนมา

          การได้มาร่วมฝึกจิตภาวนา  ณ ศูนย์พัฒนาจิตในครั้งนี้  ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่มีค่าคือ  การฝึกสมาธิ  เดินจงกรม  ที่เคยทำในอดีตและเลิกปฏิบัติมาระยะหนึ่ง  ทำให้เห็นว่า  เราได้สติ และเห็นความสำคัญของสิ่งดังกล่าวอีกครั้งว่าถ้าเราสามารถกลับไปปฏิบัติได้อีกครั้ง  โดยส่วนตัวแล้วจะทำให้เรามีสติกับการใช้ชีวิตมากขึ้น  คิดก่อนพูด  คิดอย่างเป็นเหตุเป็นผล   ซึ่งโดยปกติก็ได้สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืนอยู่แล้ว   และตั้งใจว่า ก่อนนอนอย่างน้อย  ต้องพยายามนั่งสมาธิสัก 10 นาที  ทำให้ได้สิ่งหนึ่งที่ปฏิบัติอย่างต่อเนื่องคือการแนะนำให้คนใกล้ตัวหรือคนที่ เขาหวังดีกับเราหันมาสวดมนต์  มาร่วมสะสมบุญ   และดิฉันก็เพิ่งมาทราบที่นี่ว่าเป็นธรรมทานที่ยิ่งใหญ่

          แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดทุกครั้งที่นั่งสมาธิ  และเดินจงกรม  มักจะเป็นเทปเทศนาเกี่ยวกับเรื่องกตัญญูกตเวทีต่อบุพการี   และวิทยากรทุกท่านก็คอยย้ำประเด็นนี้อยู่เสมอ   และสิ่งที่ทำให้ซาบซึ้ง และแอบน้ำตาไหลก็คือ ตอนที่มีการนำ DVD  เกี่ยวกับการคลอดของแม่  ตั้งแต่เราอยู่ในท้อง  ทำให้ดิฉันรู้สึกเสียใจในหลายๆ สิ่งที่ผ่านมา ทำไมต้องเถียงแม่   ทำไมบางครั้งต้องพูดอะไรให้แม่เสียใจ  ทั้งๆ ที่ใจเราไม่ได้เป็นแบบนั้น  การได้มาที่นี่ทำให้เป็นการเรียกสติของดิฉันกลับมา  และนับจากวันนี้เป็นต้นไป ดิฉันจะพยายามไม่เถียงท่าน  และจะกตเวที  และทำให้ท่านภูมิใจในตัวดิฉันมากกว่าที่ผ่านมา

          (จำได้เสมอ  เวลาที่เถียงแม่ครั้งใด  พ่อก็มักเตือนเสมอว่า  ไม่สงสารแม่บ้างหรือไร  อุตส่าห์อุ้มท้องเรามาตั้ง 9 เดือน  แถมต้องเจ็บตอนที่คลอดเราออกมา)

นางสาวอัญชัญ  ยังบรรเทา
 นักศึกษาโครงการปริญญาโททางการบัญชี      ม.ธรรมศาสตร์
เขียนไว้ ณ วันที่  25 กุมภาพันธ์  2556