Home เรื่องเล่าตอนเข้าค่าย ประสบการณ์ เด็กนักเรียน ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง กรมการปกครอง และ นักศึกษา ปริญญาโท ม.ธรรมศาสตร์ ที่เข้าค่ายอบรมพัฒนาจิต ที่วัดวะภูแก้ว ระหว่างวันที่ 23 - 25 กุมภาพันธ์ 2556
ประสบการณ์ เด็กนักเรียน ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง กรมการปกครอง และ นักศึกษา ปริญญาโท ม.ธรรมศาสตร์ ที่เข้าค่ายอบรมพัฒนาจิต ที่วัดวะภูแก้ว ระหว่างวันที่ 23 - 25 กุมภาพันธ์ 2556
Friday, 01 March 2013 02:21

 

ศูนย์พัฒนาจิตเฉลิมพระเกียรติ  วัดวะภูแก้ว

 


จิ๊กโก๋ลาบวช


           ผมเป็นคนเกเรมาก  ทั้งเรื่องนักเลง  แข่งรถ  เอเย่นขายยา  เป็นแกนนำวัยรุ่นในทุกๆ เรื่องที่ไม่ดี  ผมทำให้พ่อกับแม่เสียใจนับครั้งไม่ถ้วน   ผมเคยโดนจับคดียาเสพติด 1 ครั้ง และมีอีกหลายคดี   ผมโดนจับพ่อแม่ไปประกันมาจนผมได้ใจ    พอออกมาผมก็ยังกลับมาขายยาอีก   ตำรวจก็เฝ้าตามผมหลายต่อหลายครั้ง  แต่จับผมไม่ได้  จนมาวันหนึ่งสิ่งที่ทำให้ผมคิดกลับตัวกลับใจคือคำพูดของ พ่อกับแม่   คำพูดที่ว่า  พ่อกับแม่   ตามใจลูกมาเยอะแล้ว พ่อกับแม่ ขอลูกสักเรื่องได้ไหม  ขอให้ลูกเป็นคนดีและขอให้ลูกบวช  ให้พ่อกับแม่เท่านั้นเอง  ผมจึงได้รับปากและได้ปฏิบัติตาม   ได้มาอบรมจิตใจที่วัดวะภูแก้ว ยิ่งทำให้ผมอยากบวชแทนคุณพ่อ แม่   กลับไปจากวัดผมบวชให้พ่อแม่แน่นอนครับ

    นายสุทัศน์  หวังดีกลาง
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

  

 

ครูคือผู้ให้


           วันแรกที่ผมมานั้น  ผมไม่อยากมาเลย ตอนแรกก็คิดว่ามาทำความสะอาดแค่เท่านั้น  แต่ที่ไหนได้มานั่งสมาธิ ทำวัตรสวดมนต์  น่าเบื่อมาก  พอวันกลับเริ่มดีขึ้น คิดไปคิดมาก็ไม่อยากกลับเลย   มันก็ดีเหมือนกันที่มาวัดได้ฝึกจิต  ฝึกความอดทน    เราก็ได้แผ่บุญให้พ่อแม่พี่พี่น้องเรา  เป็นครั้งแรกเหมือนกันครับที่ผมได้มาบำเพ็ญบุญในวัด


           มาวันนี้เราก็จะกลับแล้ว   เรานำไปทำที่บ้านก็ได้   ไม่ใช่เราจะมาทำที่วัดอย่างเดียวหรือ   เราจะทำที่ไหนก็ได้ไม่ใช่เฉพาะที่วัด   และครูที่นี่สอนแต่เรื่องธรรมะ   เรื่องบุญบาป   ตอนแรกก็น่าเบื่อมาก ๆ  พอครูพูดไป  พูดมาเราก็เริ่มคิดได้   มันก็ไม่ได้ยากลำบากอะไรมากมาย   เริ่มดีขึ้นๆ เรื่อย    ครูไม่เคยว่าเรา  ครูเขาสอนเราโดยไม่เอาอะไรตอบแทน   ครูให้อย่างเดียว   ผมรู้แล้วว่าทำไมมีแต่คนอยากมาที่นี่ ไม่อยากกลับ   ผมขอขอบคุณครูทุกคนนะครับ  ถึงแม้ครูจะดุบ้าง   ผมก็ไม่คิดอะไร   ผมคิดว่าครูว่าเราเพราะอยากให้ได้ดี

นายขวัญชัย  หัสดี
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

  

 


ครูสอนให้ผมรู้จักคำว่า “ทดแทนบุญคุณ”


           ผมเป็นคนที่ไม่ชอบวัดเอาเสียเลย  ครูพาผมมาโดยที่ตัวผมไม่เต็มใจเท่าไรนัก  แต่พอมาถึงวัดวะภูแก้วครั้งแรก  ผมรู้สึกสบายกาย สบายใจ  สดชื่นมากครับ  เป็นครั้งแรกที่ผมมาที่นี่  แต่ปัญหาของผมคือ การนั่งสมาธิ  เพราะผมรู้สึกเหมือนทรมานตัวเอง  ปวดทั้งขา  ปวดทั้งหลังเพราะมันเป็นครั้งแรกที่ตัวผมนั่งสมาธินานขนาดนี้  แต่ผมก็ดีใจมากครับ  ยิ่งครูสอนผมเรื่องพระคุณ พ่อ – แม่  ผมเข้าใจแล้วครับว่า พระคุณ บิดา-มารดา ยิ่งใหญ่ขนาดไหน  กลับไปผมจะเชื่อฟัง พ่อ – แม่ ให้มากครับ


           วันนี้  ผมนั่งสมาธิได้นานกว่าเมื่อวาน  ผมดีใจมากครับ   ผมสามารถชนะใจตัวเองได้   ผมรู้สึกตัวเบา   แต่อีกใจหนึ่งผมคิดว่า  ผมอยากทำบุญให้ พ่อ – แม่ ด้วยครับ อยากไถ่บาปกับท่าน  ต่อให้บาปไม่หาย   แต่ผมจะทำเพื่อท่านทั้งสอง  ขอบคุณครูทุกท่านมากครับ  ที่ทำให้ผมรู้จักกับคำว่า  “ทดแทนบุญคุณ”


           ครั้งหน้าผมจะกลับมาแก้ตัวอีกครับ   คำสอนของครูทุกคนชี้ทางสว่างจริงๆ ครับ   ขอบคุณครับครู

 

นายวสันต์  ปรืองาม
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

  

 

กำลังใจ


          ผมมาครั้งแรกก็น่าเบื่อ  แต่พอนั่งฟังธรรมก็เข้าใจทำไมพระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้เพราะเหตุใด   พระพุทธเจ้าได้สอนให้เรารู้ว่า  การนั่งสมาธิทำให้เรามีจิตใจที่สงบไม่ฟุ้งซ่าน   การนั่งสมาธิไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องอดทน

            ออกจากวัดวะภูแก้วไปแล้ว  ต้องเป็นคนดีนะ
            เป็นกำลังใจให้ทุกคนๆ เป็นคนดีให้ได้นะครับ
            เป็นคนดีให้ได้นะ  เป็นกำลังใจให้สู้ ๆ 

 

นายณัฐพงษ์ สุ่มผักแว่น
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

  

  


ถ้าไม่ได้มา คงเสียใจมาก


           วันแรกผมไม่อยากมาวัดเลย  แต่พอได้นั่งสมาธิ  สวดมนต์  ผมก็รู้สึกดีขึ้น ๆ  ผมได้เรียนรู้บุญบาป    ได้รู้จักการทำบุญทำทาน   ได้ทำจิตใจให้สงบ  ถ้าได้กลับไปถึงบ้าน ผมจะชวนเพื่อนๆ และญาติพี่น้องมาไหว้พระที่วัดวะภูแก้ว   ถ้าผมมีโอกาส ผมจะกลับมาทำบุญที่วัดวะภูแก้ว  

  

          วัดวะภูแก้วได้สั่งสอนเราหลายอย่าง   สอนให้เรานั่งสมาธิทั้งๆ ที่เราไม่เคยนั่งที่ไหนมาก่อน   ได้เดินจงกรมอย่างมีสติปัญญา  ทำให้ได้เรียนรู้ธรรมะ   ได้รู้ว่าบาปบุญมีจริง   ถ้าผมไม่ได้มาวัดวะภูแก้ว   ผมคงเสียใจน่าดู

  


นายวิจารย์  วงษ์สกุล
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

  

  


ผมจะไม่แพ้อีกแล้ว


          ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยได้เข้าวัดเท่าไร   ตอนรู้ทีแรกว่าจะได้มาวัดวะภูแก้ว   รู้สึกได้ว่า   อะไรนี่พามาวัดอีกแล้ว  ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเราหรอก   ครูจะพาผมมาทำไม   พวกผมเป็นคนที่ก้าวพลาดไป   บางคนตั้งใจที่จะก้าว   บางคนไม่ตั้งใจ   แต่ก็นะ  มาแล้วนี่  เขาใช้ทำอะไรเราก็ทำตามไปเถอะ  เดี๋ยวก็เสร็จ


          วันที่ 2  อะไรนี่   ตื่นตอนตี 5  แต่ก็เอาไงเอากัน   ตอนนั่งสมาธิตอนเช้า ง่วงมากครับ  แต่พอนั่งไปนานๆ  ขาเริ่มชา   ผมพยายามอดทนให้มากที่สุดเพื่อจะชนะตัวเองอย่างที่ครูว่า   พอนั่งสักพัก ผมรู้สึกชาที่ขามาก   แต่ครั้งนี้ผมไม่ยอมแพ้ใจตัวเอง   ลองฝืนใจตัวเองดู และสิ่งที่ผมไม่คาดฝันก็เกิดจริงๆ  ผมเริ่มรู้สึกตัวเบามาก   อาการปวดขา, หลังเริ่มหาย   แต่จิตของผมยังไม่สงบ   เพราะมีเสียงเข้ามาในหู   ผมคิดว่าจิตของผมยังไม่นิ่ง  ครั้งนี้ผมก็แพ้อีกตามเคย   ผมลืมตา   ผมรู้ว่าผมแพ้ใจตัวเองอีกเช่นเคย   แต่ผมจะไม่แพ้อีกแล้ว   ผมบอกกับตัวเองว่า   ถ้าครั้งหน้าผมจะมาแก้ไขตัวเองที่วัดวะภูแก้วอีก   ขอบคุณครูทุกท่านมากครับที่ชี้แนะแนวท่างปฏิบัติธรรมให้ผมและเพื่อนๆ  เป็นสิ่งที่ดีมากครับ   ผมเชื่อแล้วครับที่ครูสอนผมว่า   “ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ  สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว”

  


นายเนตรนรา  ปานสุวรรน
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

  

  

กลัวนรก


           1. การที่ผมมาอยู่นี่  ผมก็คิดว่าจะต้องน่ารำคาญแน่  แต่คิดดูดีๆ  ก็รู้ว่าที่นี่ได้ให้สิ่งดีๆ หลายอย่าง   ได้รู้ว่าการทำบาปนี้เป็นโทษอย่างไร   ตายแล้วไม่สูญ   คนที่ทำชั่วจะต้องตกนรก  พอผมรู้ผมจะไม่ไปทำบาปอีกเพราะกลัวจะลงนรก


            2.  ผมได้รู้ว่าการทำใจให้สงบนั้นจะทำให้เรามีความสุขและมีสติ


นายโอ
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

  

 


พุทธศาสนาสอนเราหลายอย่าง


           การอบรมพัฒนาจิต ทำให้ได้พบกับธรรมะหลวงพ่อพุธ  ฐานิโย  ได้ความรู้ว่าศาสนาพุทธสอนให้ชาวพุทธเป็นคนดี ใจบุญสุนทาน  สอนให้ทุกคนเป็นคนดี  รู้จักการรับ  รู้จักการให้  รู้จักการช่วยเหลือ   รู้จักบาปบุญคุณโทษ   สอนให้ทำใจให้เข้มแข็ง  มีสติปัญญา  มีวินัย  มีคุณธรรม  สอนให้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่   ชอบที่นี่มาก ๆ ครับ


นายมงคล  สูงใหม่
ร.ร.วิวัฒน์พลเมือง  กรมการปกครอง
เขียน ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์  2556

  


ความรักของพ่อแม่


          ปกติข้าพเจ้าไม่ค่อยชอบเข้าวัด  เพราะว่าวัดในปัจจุบันนี้ทำให้ข้าพเจ้าไม่มีศรัทธา  แต่เนื่องจากการมาที่วัดวะภูแก้วนี้เป็นส่วนหนึ่งในการเรียนการสอน   ข้าพเจ้าจึงมาที่วัดวะภูแก้ว   และตั้งใจว่าจะทำให้เต็มที่เพราะไหนๆ ก็ต้องมาแล้ว

          แต่ที่ข้าพเจ้าประทับใจที่สุดคือการดู วิดีโอ การทำคลอด  เพราะทำให้ข้าพเจ้าร้องไห้ และสำนึกในบุญคุณของพ่อกับแม่มากที่เลี้ยงดูข้าพเจ้ามา   ที่ประทับใจที่สุดคือคำพูดที่ว่า  “หญิง ชายคู่หนึ่ง  รักและดูแลเด็กคนหนึ่ง  รักตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า  และให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเด็กคนนี้เสมอ”   คำพูดนี้ซึ้งใจข้าพเจ้ามาก   และทำให้ข้าพเจ้าสำนึกในความรักของพ่อ-แม่มาก  จนข้าพเจ้าภาวนาจิตเองว่า  “จะส่งผลบุญทุกอย่างที่ทำมาให้พ่อแม่ของข้าพเจ้าหมดเลย”   และด้วยคำภาวนาในครั้งนั้นทำให้ข้าพเจ้าสามารถนั่งสมาธิได้อย่างสงบมาก   และในตอนเช้าวันสุดท้ายข้าพเจ้าได้โทรหาพ่อกับแม่  และบอกพวกท่านว่า  “ข้าพเจ้ารักพ่อกับแม่มากแค่ไหน  และบอกพวกท่านว่า ข้าพเจ้าขอโทษในสิ่งที่เคยทำผิดกับพ่อกับแม่มา”   และพวกท่านเองก็บอกว่า  “ไม่เคยโกรธหรือผิดหวัง น้อยใจในตัวข้าพเจ้าเลยสักครั้ง”   ยิ่งย้ำให้ข้าพเจ้ารู้ว่า  พ่อแม่รักเรามากแค่ไหน


         และจากทุกอย่างที่ทำให้ข้าพเจ้าได้รับและเข้าใจว่าตนเองได้รับประโยชน์จากการมาที่วัดวะภูแก้วมากแค่ไหน   ขอบคุณอาจารย์ที่จัดโปรแกรมนี้ขึ้นมา   และขอบคุณอาจารย์วิทยากรที่วัดวะภูแก้วทุกคนกับสิ่งที่ข้าพเจ้าได้รับในครั้งนี้ทั้งหมด

     นางสาวพรพิมล  บุญฑริก
นักศึกษาโครงการปริญญาโททางการบัญชี      ม.ธรรมศาสตร์
เขียนไว้ ณ วันที่  25 กุมภาพันธ์  2556

 

  

น่าจะมาเร็วกว่านี้


          ประโยชน์ที่ได้จากการมาฝึกจิตครั้งนี้คือ การได้พักผ่อนจิต และการได้เติมพลังจิต  การได้พักผ่อนจิต อธิบายได้ว่า จิตนั้นได้มีโอกาสมีช่วงเวลาที่ได้อยู่นิ่งๆ ไม่ฟุ้งซ่าน  เนื่องจากการทำสมาธิทำให้ใจจดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เป็นต้นว่า จดจ่ออยู่กับลมหายใจ  คำบริกรรม จนสุดท้าย ปล่อยจิตโล่งๆ สบายๆ  ข้าพเจ้าคิดว่านี้เป็นการพักผ่อนจิตที่ดีทีเดียว  เพราะปกติในชีวิตประจำวันทุกวัน  จิตมักคิดโน่นคิดนี่  ฟุ้งไปเรื่องโน้นเรื่องนี้อยู่เสมอ จนแทบไม่ได้มีสติอยู่กับปัจจุบันเท่าใดนัก


          ประการที่สองเรื่องการเติมพลังจิต  คำบรรยายรวมทั้งวิธีการฝึกจิตทำให้ได้ฝึกจิตใจให้มีสมาธิ  ซึ่งเชื่อได้ว่าจะทำให้เกิดพลัง  และส่งผลต่อการดำเนินชีวิตประจำวัน  เช่นคิดว่าน่าจะทำให้การงาน  การเรียนดีขึ้น เพราะจะสามารถจัดลำดับความคิด  รวมทั้งจัดการภาวะอารมณ์ของตนเองได้ดีขึ้น


          สิ่งที่น่าเสียดายอย่างหนึ่งคือ  น่าจะได้มาปฏิบัติธรรม ฝึกจิต เช่นนี้ ตั้งแต่ก่อนเริ่มเรียน  จะได้นำประโยชน์เช่นนี้ไปใช้ระหว่างการเรียนได้   น่าจะเครียดน้อยลง   ทำคะแนนและเข้าใจบทเรียนได้ทะลุปรุโปร่งมากกว่านี้


          สุดท้ายขอขอบพระคุณ ทุกท่าน ทุกสิ่ง ทุกความพอดีที่ทำให้ได้มีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมเช่นนี้ค่ะ


นางสาวศานิตา  สืบตระกูล 
นักศึกษาโครงการปริญญาโททางการบัญชี      ม.ธรรมศาสตร์
เขียนไว้ ณ วันที่  25 กุมภาพันธ์  2556

  

  


เสียดายแทนเพื่อน


          ข้าพเจ้ารู้สึกดีกับที่นี่มากๆ ค่ะ   ไม่เคยคิดว่าจะมีสถานที่ฝึกอบรมจิตแบบนี้   ตอนแรกคิดว่าจะเคร่งมากกว่านี้   หรือกิจกรรมน่าเบื่อ ฟังแล้วง่วงนอน แต่อาจารย์และคณะผู้จัดทำทุกท่านสามารถทำให้แต่ละกิจกรรมดูน่าสนใจและทำแล้วมีประโยชน์จริง   ข้าพเจ้ารู้สึกเสียดายแทนเพื่อนๆ  ที่ไม่ได้มา  เพราะคิดว่าในชีวิตประจำวันของแต่ละคน อาจจะไม่ค่อยได้มีโอกาสมาเรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับพุทธศาสนาและฝึกจิตที่เป็นประโยชน์แบบนี้


          ข้าพเจ้ารู้สึกว่าได้ประโยชน์จากที่นี่หลายอย่าง  เช่น การสวดมนต์นั่งสมาธิ  รวมถึงการปฏิบัติตัวกับพ่อแม่  ซึ่งบางครั้งเป็นเรื่องที่เรารู้อยู่แล้วแต่อาจจะหลงลืมไป  เหมือนเป็นการเตือนสติไม่ให้เราหลงลืมสิ่งเหล่านี้ไป


         ข้าพเจ้าขอขอบคุณอาจารย์และคณะผู้จัดกิจกรรมทุกท่านที่ทำให้ข้าพเจ้าได้ข้อคิดหลายอย่างจากการเข้าค่าย 3 วันนี้  และขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ทุกท่านจัดกิจกรรมแบบนี้ตลอดไป

  

นางสาวสุนีย์  วัฒนา 
นักศึกษาโครงการปริญญาโททางการบัญชี      ม.ธรรมศาสตร์
เขียนไว้ ณ วันที่  25 กุมภาพันธ์  2556

 

 

ผ่อนคลายทั้งกายและใจ


          การเดินทางมาศึกษาธรรมครั้งนี้ที่วัดวะภูแก้ว  ผมรู้สึกประทับใจ  ทำให้จิตใจของผมสงบขึ้นเพราะเหมือนเราตัดขาดจากโลกภายนอก  ได้อยู่กับกาย  กับจิตของตนเอง ได้ฝึกจิตด้วยการทำสมาธิ  ซึ่งครั้งแรกที่ได้นั่งสมาธิ รู้สึกปวดขาและปวดหลังมาก  จิตใจก็จดจ่อกับการปวดนั้น   แต่ผมก็พยายามนิ่ง  จนครั้งสุดท้ายรู้สึกว่าผมมีจิตที่สงบขึ้นและเริ่มชินทำให้ขาและหลังมีอาการปวดน้อยลง   พอจิตผมสงบไม่ได้คิดหรือเครียดกับสิ่งใด  รู้สึกว่าจิตได้ผ่อนคลาย ซึ่งก็ทำให้ร่างกายผมผ่อนคลายไปด้วย  ซึ่งผมคิดว่าการฝึกจิตนี้เป็นประโยชน์สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้  รวมทั้งการทำงานที่ต้องมีสมาธิมากๆ   อีกเรื่องที่ประทับใจคือพุทธศาสนาสอนให้เข้าใจความเป็นจริง  เมื่อเราเข้าใจความเป็นไปเป็นมาของสิ่งต่างๆ แล้ว  รู้กฎธรรมชาติแล้วก็จะทำให้เราปล่อยวางได้  ซึ่งจะทำให้เราไม่เครียด  และมีจิตใจที่ดี  เมื่อตัวเราจิตใจเราสงบแล้วก็จะเกิดสติปัญญา และสิ่งดีๆ ต่างๆ ก็จะตามมา  ปัญหาที่เข้ามา เราก็สามารถแก้ไขได้เพราะผ่านมันไปได้ และส่งผลให้เรามีความสุขในการดำเนินชีวิต

นายภควรรธก์  คูบุญญอารักษ์ 
นักศึกษาโครงการปริญญาโททางการบัญชี      ม.ธรรมศาสตร์
เขียนไว้ ณ วันที่  25 กุมภาพันธ์  2556

  

  


ได้เรียกสติกลับคืนมา


          การได้มาร่วมฝึกจิตภาวนา  ณ ศูนย์พัฒนาจิตในครั้งนี้  ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่มีค่าคือ  การฝึกสมาธิ  เดินจงกรม  ที่เคยทำในอดีตและเลิกปฏิบัติมาระยะหนึ่ง  ทำให้เห็นว่า  เราได้สติ และเห็นความสำคัญของสิ่งดังกล่าวอีกครั้งว่าถ้าเราสามารถกลับไปปฏิบัติได้อีกครั้ง  โดยส่วนตัวแล้วจะทำให้เรามีสติกับการใช้ชีวิตมากขึ้น  คิดก่อนพูด  คิดอย่างเป็นเหตุเป็นผล   ซึ่งโดยปกติก็ได้สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืนอยู่แล้ว   และตั้งใจว่า ก่อนนอนอย่างน้อย  ต้องพยายามนั่งสมาธิสัก 10 นาที  ทำให้ได้สิ่งหนึ่งที่ปฏิบัติอย่างต่อเนื่องคือการแนะนำให้คนใกล้ตัวหรือคนที่ เขาหวังดีกับเราหันมาสวดมนต์  มาร่วมสะสมบุญ   และดิฉันก็เพิ่งมาทราบที่นี่ว่าเป็นธรรมทานที่ยิ่งใหญ่

 

          แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดทุกครั้งที่นั่งสมาธิ  และเดินจงกรม  มักจะเป็นเทปเทศนาเกี่ยวกับเรื่องกตัญญูกตเวทีต่อบุพการี   และวิทยากรทุกท่านก็คอยย้ำประเด็นนี้อยู่เสมอ   และสิ่งที่ทำให้ซาบซึ้ง และแอบน้ำตาไหลก็คือ ตอนที่มีการนำ DVD  เกี่ยวกับการคลอดของแม่  ตั้งแต่เราอยู่ในท้อง  ทำให้ดิฉันรู้สึกเสียใจในหลายๆ สิ่งที่ผ่านมา ทำไมต้องเถียงแม่   ทำไมบางครั้งต้องพูดอะไรให้แม่เสียใจ  ทั้งๆ ที่ใจเราไม่ได้เป็นแบบนั้น  การได้มาที่นี่ทำให้เป็นการเรียกสติของดิฉันกลับมา  และนับจากวันนี้เป็นต้นไป ดิฉันจะพยายามไม่เถียงท่าน  และจะกตเวที  และทำให้ท่านภูมิใจในตัวดิฉันมากกว่าที่ผ่านมา

          (จำได้เสมอ  เวลาที่เถียงแม่ครั้งใด  พ่อก็มักเตือนเสมอว่า  ไม่สงสารแม่บ้างหรือไร  อุตส่าห์อุ้มท้องเรามาตั้ง 9 เดือน  แถมต้องเจ็บตอนที่คลอดเราออกมา)

นางสาวอัญชัญ  ยังบรรเทา
 นักศึกษาโครงการปริญญาโททางการบัญชี      ม.ธรรมศาสตร์
เขียนไว้ ณ วันที่  25 กุมภาพันธ์  2556


Last Updated on Saturday, 16 August 2014 06:16
 

ค้นหา (พิมพ์คำที่ต้องการค้นหา แล้วกดปุ่ม Enter)

ร้านจักรวาลอ๊อกซิเย่น

Banner

น้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย

Banner

เข้า Facebook ศูนย์พัฒนาจิตเฉลิมพระเกียรติ วัดวะภูแก้ว

Banner

แห่เทียนพรรษา 2558

Banner

ฐานิยปูชา 2556

Banner

www.thaniyo.net

Banner

ฐานิยปูชา 2555

Banner

เชิญชม วิดีโอ การแสดงธรรมของ หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

Banner

วัดป่าสาลวัน

Banner

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

Banner

palungdham.com

Banner

ฐานิยปูชา 2553

Banner

สำรวจความคิดเห็น

เหตุผล สำคัญที่สุด ในการเข้ารับการอบรมพัฒนาจิต ที่วัดวะภูแก้ว ?
 

แบบสำรวจความคิดเห็น

วัดวะภูแก้วควรปรับปรุงเรื่องใดมากที่สุด
 

แบบสำรวจ

พระสงฆ์ในทัศนะของท่าน ?
 

โปรดแสดงความคิดเห็นของท่านได้ที่สมุดเยี่ยม

Banner