รักในหลวง

          ข้าพเจ้าเคยตั้งใจว่า  สักครั้งหนึ่งในชีวิต  อยากมาอบรมและนั่งสมาธิ  ภาวนา  แบบนี้  ตอนนั้นข้าพเจ้ามีปัญหาชีวิตมากมายจนไม่รู้จะทำอย่างไร  เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายหลายครั้ง  ซึ่งเป็นความคิดที่โง่และสิ้นคิดมาก ๆ  แต่ทุกครั้งพอมองหน้าลูก  ก็ทำไม่ได้ 

           เดี๋ยวนี้ข้าพเจ้ามีชีวิตและจิตใจที่เข้มแข็งขึ้น  โดยใช้ความอดทนมากที่สุด  และมีสิ่งที่ดี ๆ  เข้ามาในชีวิตมากขึ้น

           การอ่านหนังสือธรรมะ  การเข้าหาการภาวนา  มันทำให้ข้าพเจ้าดีขึ้นมาก  มีเพื่อน  มีพี่  น้องที่ช่วยและเป็นกำลังใจให้  ข้าพเจ้ายังดีกว่าคนอื่นอีกมากมาย

           ยิ่งการที่ข้าพเจ้าได้มาที่นี่รู้สึก  ปลอดโปร่ง  ปลดปล่อย   ซาบซึ้งในทุก ๆ สิ่งที่ได้รับรู้จากคำสั่งสอนของวิทยากรทุก ๆ ท่าน  ข้าพเจ้าคิดว่าที่นี่สอนได้ถูกต้องเหมือนที่ข้าพเจ้าคิด  และชอบคำสอนแบบนี้

           ข้าพเจ้ารักในหลวง  และยิ่งรักท่านขึ้นมาก ๆ  เมื่อได้ฟัง  ดร.ดาราวรรณ  พูดถึงในหลวง ข้าพเจ้าได้นำพระราชดำรัสของพระองค์ เรื่อง “ความพอเพียง” มาใช้เสมอ

นางสายฝน  ศรีพลกรัง  (ฝน) 
ก.ศ.น. ตำบลทุ่งกระตาดพัฒนา  (ม.6) 
อ.หนองกี่  จ.บุรีรัมย์  
ณ  วันที่  28  กรกฎาคม  พ.ศ.2556

บาปที่สายเกินแก้

ตั้งแต่เกิดมาเป็นคนไม่เคยมีความรู้สึกดีอย่างนี้เลย

           วันนี้หนูไม่ใช่ว่าหนูอยากมาด้วยความเต็มใจ  แต่เป็นเพราะพวกคุณครูบังคับให้หนูมา  แต่พอมาแล้วรู้สึกว่าตั้งแต่หนูเกิดมาเป็นคนจนอายุ  24  ปี  หนูไม่เคยไปอบรมที่ไหนแล้วมีความรู้สึกดีเหมือนมาที่วัดนี้เลย  รู้สึกอิ่มบุญได้บุญกลับบ้านไปเยอะ  และทำให้หนูรู้สึกบาป  รู้สึกกลัวในการทำบาปมาก  แต่พอหนูอยากทำบุญให้มาก ๆ  เพราะอยากล้างบาป  อยากไถ่บาปให้กับชีวิตของตัวเอง  เพราะหนูคิดว่ากรรมที่หนูเคยทำไว้  ตั้งแต่สมัยที่เคยเรียนมัธยมมันติดตามหนูมาตลอด     คือ  หนูเคยทำแท้งมา  แม้จะเป็นเวลานานเคยผ่านมานานประมาณ  7  ปีแล้ว  ชีวิตไม่เคยมีความสุขเลยเพราะหนูคิดว่าเป็นเพราะกรรมที่หนูเคยทำไว้   แต่เมื่อได้มาบวชใจที่วัดวะภูแก้ว  3  วัน  2  คืน  หนูก็รู้สึกว่ากรรมที่หนูเคยทำมามันก็อาจจะลดน้อยลงไปบ้าง  ถึงมันจะลบล้างบาปของหนูไม่หมด  แต่มันก็ทำให้หนูสบายใจมากยิ่งขึ้น  ถ้ามีโอกาสหนูจะกลับมาอบรมที่วัดวะภูแก้วมาทำบุญที่วัดนี้อีกค่ะ

นางสาวอนุสรา 
ศูนย์การศึกษานอกระบบฯ  อ.หนองกี่    จ.บุรีรัมย์  
วันที่  28  กรกฎาคม  พ.ศ.2556

กรรมพรากสัตว์

          การที่หนูได้มาปฏิบัติธรรมครั้งนี้  หนูรู้สึกซาบซึ้งมาก  เวลาหนูนั่งสมาธิ  หนูจะนึกถึงพ่อกับแม่ซึ่งได้เสียชีวิตตั้งแต่หนูยังเล็ก   ตอนนั้นหนูอายุคงประมาณสัก 6-7 ขวบ  เมื่อหนูได้ฟังท่าน ดร.ดาราวรรณ พูดถึงพระคุณพ่อคุณแม่  ถึงตอนนั้นหนูจะจำอะไรไม่ค่อยได้และหนูรู้สึกว่าหนูคิดถึงพ่อและแม่มากเลย   ตอนใกล้จะปิดการอบรม ดร.ดาราวรรณ ได้พูดถึงตอนหนึ่งว่าคนที่ต้องกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่ยังเด็กเพราะเคยทำกรรมพรากสัตว์ไว้   ทำให้หนูนึกขึ้นได้ว่า  ตอนหนูเป็นเด็ก  หนูได้ไปพรากลูกนกมา  ยายทวดก็บอกนะคะว่าไปพรากลูกมันมาทำไม  เดี๋ยวมันก็มาพรากพ่อพรากแม่เราหรอก  แต่ด้วยความที่หนูไม่รู้เรื่อง  หนูก็ไม่ได้เอาไปคืนหรอกนะค่ะ   พอตอนนี้ทำให้หนูนึกได้ว่าเวรกรรมมีจริง  หนูไม่รู้หรอกนะค่ะว่าเป็นความผิดของหนูหรือเปล่า   เมื่อได้มาอบรมที่นี่  หนูได้แต่สวดมนต์ภาวนาอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้ท่าน  เพราะตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่  หนูยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณท่านเลย   สุดท้ายนี้  อยากจะขอบคุณ   ดร.ดาราวรรณ ที่ทำให้หนูคิดได้

น.ส. กิตติมา  จานนท์
กศน.   อ.หนองหงส์  จ.บุรีรัมย์
วันที่ 28 กรกฎาคม  พ.ศ.2556

ขอบคุณวัดที่เปลี่ยนฉันได้

          ตอนแรกปายไม่อยากมาเลย เพราะปายไม่ชอบวัด เพราะเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก  แต่พอมาวันที่ 2  ปายได้ฟังหลายเรื่อง รวมถึงนรก  ปายกลัวคำนี้   แต่ก่อน ปายติดยา  เหล้า  เพื่อนผู้ชาย  หนีออกจากบ้าน  ไม่เรียน  ด่าคนที่มีพระคุณกับปาย

          การมาเข้าอบรมครั้งนี้ ทำให้ปายได้คิดอะไร ๆ หลาย ๆ อย่าง       จริงๆ แล้ว ปายคิดได้นานแล้วจนหลายคนบอกปายเปลี่ยนไป    เปลี่ยนไปทางที่ดี   ปายดีใจที่เปลี่ยนตัวเองได้    ปายได้มาวัดวะภูแก้ว   ปายเชื่อว่า ปายต้องเปลี่ยนไปมากอีกแน่นอน เพราะปายมีศรัทธาและความรักของคนสำคัญในชีวิตของปายคือ พ่อแม่  ต้องขอบคุณท่านมาก  ขอบคุณวัดวะภูแก้วจากใจนะค่ะ  พวกคุณเก่งที่สามารถเปลี่ยนนิสัยของปายได้ทุกอย่าง    ขอบคุณค่ะ..

น.ส. สุนันทา  คำภา
 ศูนย์การศึกษานอกระบบฯ  อ.หนองกี่    จ.บุรีรัมย์  
 วันที่ 28 กรกฎาคม  พ.ศ.2556