ค่ายนี้ดีกว่าที่คิด
สำหรับผมก็มีความคิดไม่ต่างอะไรมากนักกับทุกคน ก่อนมาวัดผมก็คิดว่าก็แค่ไปวัดไปเข้าค่ายธรรมะ ไปแล้วก็กลับ คงไม่มีอะไร แต่พอได้มาจริงความรู้สึกก็ต่างกันมาก ความรู้สึกของผมนะ ตอนนี้ เหมือนผมได้ยืนอยู่บนชัยชนะเหนือจิตใจของตัวเอง ตั้งแต่มาเข้าค่ายนี้ ผมรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในจิตใจของผม ผมรู้สึกดีมากจากที่ผมรู้สึกแค่ว่ามาเพื่อให้มันผ่านไปเฉย ๆ ไม่เคยคิดจะมาเอาอะไรจากที่นี่ แต่พอจะกลับ ผมรู้สึกว่าผมได้อะไรมากมายหลายอย่าง เป็นสิ่งที่ไม่มีในห้องเรียนและเป็นสิ่งที่บางคนก็คงไม่เคยได้รับ นั่นคือความดีที่ได้จากการนั่งสมาธิ
การนั่งสมาธิทำให้ผมได้ระลึกถึงความดี ความเลวที่ผมเคยทำไว้และทำให้รู้ว่าคนที่เราควรให้เวลามากที่สุดคือพ่อและแม่ และควรดูแลท่านให้ดีๆ ก่อนที่ท่านจะจากเราไป ไม่ควรรอให้ท่านจากไปแล้วจึงสำนึก
การมาวัดครั้งนี้ ความรู้สึกของผมต่างจากการไปเข้าค่ายธรรมะหลายๆ ครั้งที่ผ่านมามาก ผมไม่สามารถอธิบายความรู้สึกให้หมดได้ภายในหนึ่งหน้ากระดาษ แต่ที่รู้คือผมอยากให้ทุกคนได้ลองมา ณ ที่นี้ เป็นที่ที่หลายคนมองข้าม หรือมองว่าจะไปตอนไหนก็ได้ แต่ผมอยากบอกกับคนที่คิดแบบนี้ว่า มันอาจจะสายไปถ้าหากท่านยังคิดอย่างนี้อยู่ เหมือนกับผม พอมาแล้ว ผมได้เข้าใจตัวเองและได้รู้ว่าความหวังดีที่พ่อแม่มีต่อผม ที่แม่คอยบอกผมให้เลิกสูบบุหรี่ เพราะอะไร เพราะพ่อแม่ทุกคนหวังดีกับลูกทุกคน และกลับบ้านไปครั้งนี้ ผมจะเลิกบุหรี่เพื่อแม่ให้ได้ และเป็นคนดีของพ่อแม่ และจะเอาความรู้ที่ได้จากวัดวะภูแก้วไปใช้ให้เกิดประโยชน์
นายอนันธวัช นามนวล
โรงเรียนลำปลายมาศ ชั้น/ห้อง ม.4/12
วันที่ 15 กรกฎาคม 2557
รู้แล้วว่าทำไมแฟนจึงขอเลิก
ก่อนที่ผมจะมาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้ว ชีวิตของผมไม่ค่อยมีอะไรดีเลย นิสัยของผมเริ่มแย่ลงตั้งแต่ ม. 2 เพราะเริ่มเล่นเฟส ผมเริ่มติดเฟสและก็เล่นมาเรื่อยๆ จนเกรดตก และพอมาถึง ม. 3 ผมมีความรัก และผมก็มีแฟน และหลังจากนั้นชีวิตผมก็เปลี่ยน เริ่มไม่ค่อยสนใจการเรียน และงานการก็ไม่ค่อยช่วยพ่อแม่ทำ เอาแต่คุยกับแฟน จนผมเพิ่งได้เลิกกับแฟน ยังทำใจไม่ได้เลย ไม่อยากเลิกกับเขา เขาบอกว่าถ้ามาวัดวะภูแก้ว แล้วก็รู้เองว่าทำไมจึงอยากเลิก
การมาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้ว ครั้งแรกที่ได้เข้ามา ผมรู้สึกว่า บรรยากาศดีมาก เงียบสงบ และการที่ผมได้ปฏิบัติธรรมวันแรก ผมรู้สึกว่าผมไม่อยากทำอะไรเลย ปวดไปหมดทั้งตัว ไม่มีสมาธิแต่เวลาเริ่มผ่านไปนานจนมาถึงวันที่ 3 ของการเข้าค่าย ผมเริ่มมีสมาธิและนั่งสมาธิได้นาน และการที่ผมได้ฟังบรรยายธรรมะ ได้ฟังการเล่าประสบการณ์ต่างๆ มันทำให้ผมคิดอะไรได้หลายอย่างเกี่ยวกับพ่อกับแม่ เรื่องบาปบุญ มันทำให้ผมรู้สึกผิดกับพ่อและแม่มาก ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมทำอะไรที่ไม่ดีกับท่านไว้เยอะ ทั้งเถียงพ่อเถียงแม่ งานการก็ไม่ค่อยช่วยทำ เอาแต่เล่น ไม่เคยคิดที่จะตอบแทนพระคุณพ่อแม่เลย เวลาผมอยากได้อะไรแล้ว ถ้าผมไม่ได้ผมก็โกรธพ่อกับแม่ ต่อว่าท่านว่าไม่เคยได้อะไรเหมือนกับลูกคนอื่นเลย แต่พอได้ฟังเรื่องราวต่างๆ มันทำให้ผมคิดได้ว่าผมเป็นลูกที่เอาแต่ใจ งานการก็ไม่ช่วยพ่อแม่ทำ และเรื่องความรัก ผมก็คิดได้แล้วว่า ไม่มีใครรักเราจริงเท่ากับพ่อและแม่เราหรอก ผมรู้สึกผิดมากที่เห็นคนอื่นดีกว่าพ่อแม่ เอาใจใส่แต่แฟน คุยแต่กับแฟน ไม่เคยคิดที่จะเอาใจใส่พ่อแม่เลย ไม่เคยที่จะชวนพ่อกับแม่คุย เวลาพ่อกับแม่อยากจะคุยด้วย จะถามอะไรก็ไม่ค่อยที่จะอยากจะพูดกับพวกท่าน ตอนที่ผมนั่งสมาธิ ตอนฟังเพลงเกี่ยวกับแม่ ผมถึงกับร้องไห้เพราะผมเป็นลูกที่ไม่ดีเลย คอยแต่จะให้พ่อแม่คอยบอกคอยเตือน ไม่เคยคิดที่จะทำตัวเองให้พ่อกับแม่ภาคภูมิใจเลย
ผมขอขอบคุณวัดวะภูแก้ว ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ทำให้ผมคิดได้ว่าพ่อและแม่รักและห่วงผม ที่พวกท่านทำไปทุกอย่างเพราะเป็นห่วง พ่อและแม่คือผู้ที่มีพระคุณต่อผมมาก และผมจะเป็นคนดี และตอบแทนพระคุณพ่อแม่ และจะไม่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจ ผมรักพ่อกับแม่มากครับ
นายจิรายุ พิมพ์เชื้อ
โรงเรียนลำปลายมาศ ชั้น/ห้อง ม.4/12
วันที่ 15 กรกฎาคม 2557
เพศไหนก็เป็นลูกรักของแม่
ตั้งแต่หนูเกิดออกมา หนูมาพร้อมกับโรคประจำตัว คือ โรคหอบหืด แม่จะเล่าให้ฟังเสมอว่า หนูเป็นคนที่เลี้ยงยากที่สุดในลูกทั้ง 3 คน มีทอง ก็หมดทอง มีวัวควาย ก็หมดวัวควาย มีฟาร์มไก่ ก็หมดฟาร์มไก่ หนูจะได้ยินทั้งสามคำนี้ มาตั้งแต่หนูจำความได้ กว่าหนูจะหายจากโรคนี้ ก็ใช้เวลานานนับ 5 ปี แม่ยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างให้กับหนู กว่าแม่จะได้ทานข้าว แม่ต้องรอให้หนูพ่นยาเสร็จ เอนหลับให้สนิทก่อนจึงจะกินข้าว แม่จะบอกว่า แม่จะได้กินจ้ำตาแทนน้ำ เพราะหนูอาการกำเริบตอนช่วงดึก แม่บอกว่า ถ้าทำได้แม่ขอเป็นแทนลูกดีกว่า
ปัจจุบันนี้ หนูจะพูดกับแม่ว่า “แม่ ถ้าหนูไม่ได้เป็นเพศที่รักเพศตรงข้าม แต่หนูรักเพศเดียวกัน แม่รับได้หรือเปล่า” แม่จะบอกว่า “ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ขอให้เป็นคนดีของพ่อแม่ก็พอ”
วันที่ 11 – 15 เป็นวันที่จะต้องมาเข้าค่ายอบรมพัฒนาคุณภาพจิต หนูตั้งใจจะมาปฏิบัติธรรมเพื่ออุทิศบุญที่หนูทำให้กับพ่อและแม่ทั้งหมด ค่ายนี้สอนให้หนูรู้ว่า ไม่ว่าจะเป็นเพศไหน ขอให้เราเป็นคนดี และสามารถกระทำความดีได้โดยไม่ต้องอายใครว่าเป็นเพศที่ 3 ขอบคุณค่ายนี้มากที่ทำให้หนูรู้จักตัวเอง
น.ส.จุรีพร โพธิ์กลาง
โรงเรียนห้วยแถลงพิทยาคม ชั้น/ห้อง ม.4/1
วันที่ 15 กรกฎาคม 2557
เก่งแล้วต้องดีด้วย
ข้าพเจ้าเป็นคนที่ไม่อยากมาเท่าไรเลยเนื่องจากเป็นวันหยุดยาว ( 11 - 15 กรกฎาคม 2557) เพราะความคิดว่าที่นี่คงจะเหมือนกับสถานที่อื่น ไปทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น นั่งสมาธิ นั่งภาวนาจิตต่างๆ นานา ก่อนจะมา บอกตามตรงว่าเราเป็นคนที่ไม่ดีมาก แต่ก็ไม่ได้ชั่วมากอะไรขนาดนั้น ตามเพื่อน ชอบเที่ยว ดื่มบ้างบางโอกาส แต่การเรียนหนูดีมานานแล้ว หนูสอบได้มากกว่า 3.5 ตลอด แต่หนูชอบเถียงพ่อแม่ รำคาญเวลาท่านบ่น เพราะเป็นคนที่รำคาญ ท่านชอบจ้ำจี้จ้ำไชกับชีวิตหนู เมื่อก่อนหนูก็สนิทกับพ่อแม่ แต่พอมีแฟน หนูก็ถอยห่างจากครอบครัว ความสนิทก็ลดลง หนูอยู่กับแฟนมากกว่าอยู่กับพ่อแม่อีก หนูดื้อมากถึงมากที่สุด หนูยอมรับว่าหนูไม่ได้บริสุทธิ์ หนูทำตัวเกเรมาก แต่พอมาถึงการอบรมพัฒนาจิตในวันที่ 4 หนูได้นั่งสมาธิสงบจิต นั่งฟังคำบรรยายเรื่องพระคุณพ่อแม่ หนูได้กลับมาคิดถึงคำพูดคำสั่งสอนของท่าน ทำให้น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด หนูขอโทษ ต่อไปนี้หนูจำทำตัวให้ดีขึ้น ขอบคุณที่บังคับให้หนูมา ขอบคุณคะ
น.ส.ชลดา นาคขุนทด
โรงเรียนขามทะเลสอวิทยา
วันที่ 15 กรกฎาคม 2557
เรื่องเล่าตอนเข้าค่าย 
