|
เพราะไม่เชื่อแม่
ก่อนที่จะมาติดคุก ผมมีความสุขมาก ชีวิตผมมีแต่คนตามใจมาตลอด มีเพื่อนฝูงมากมาย ผมใช้ชีวิตอย่างไม่สนใจอะไรเลย
วันหนึ่ง ผมบวชเพิ่งสึกมา อยู่บ้านรู้สึกเหงา ผมก็เลยอยากจะไปหาเพื่อน กะว่าจะไปเที่ยวเฉยๆ พอแม่ผมรู้ว่าผมจะไปหาเพื่อนคนนี้ แม่ก็บอกไปทำไมล่ะลูก มันไม่ดี เดี๋ยวก็มีปัญหาเพราะเพื่อนคนนั้นติดยา ผมเถียงแม่ว่า ไม่เป็นไรหรอกแม่ ไปเที่ยวเฉยๆ ผมไม่เชื่อแม่ พอไปถึงปรากฏว่ามีเพื่อนฝูงมากันหลายคน เพื่อนคนนั้นกำลังเสพยา ผมห้ามใจไม่อยู่ ผมก็เลยร่วมวงเสพยาด้วย พอผมเสพยาได้สักพัก ตำรวจก็มาเต็มไปหมด ผมเลยโดนจับโดยที่ผมไม่มียา แต่ผมต้องจำหน่ายไปด้วย ผมเสียใจมาก เป็นเพราะผมไม่เชื่อแม่ ผมเลยต้องเป็นแบบนี้ ชีวิตผมต้องเปลี่ยนไปอย่างไม่น่าเชื่อ จากที่เคยมีเพื่อนฝูงมากมาย มีแฟน แต่ตอนนี้ผมไม่เหลือใครเลย มีแต่แม่ผมที่ผมรักมาก เป็นเพราะผมไม่เชื่อแม่ผมเลยต้องเป็นแบบนี้ พอผมได้มาอยู่ข้างในนี้ ผมทำใจไม่ได้ ผมเสียใจมาก ผมอยู่กับความเหงาอยู่กับความเศร้ามาตลอด นานๆ จะมีรอยยิ้มสักครั้ง พอผมได้มาอบรมธรรมะ ผมมีจิตใจดีขึ้น มีความคิดขึ้น ผมมีกำลังใจขึ้น ผมไม่ท้อแล้ว ผมอยากให้มีการอบรมธรรมะแบบนี้บ่อยๆ จิตใจจะผ่องใสกันทุกคน มันเป็นกรรมของผมเพราะผมไม่เชื่อแม่ ต่อไปผมจะเป็นคนดี ออกไปผมจะบวชให้แม่อีกครั้ง
น.ช. นู๋ คอนโด
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
ชีวิตคนเคยเลว
ชีวิตของผม ผมไม่เคยทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจเลย ผมเป็นลูกคนสุดท้อง แม่ตามใจมาตลอด ผมมีเมียตอนอายุ 15 มีลูกตอนอายุ 16 เลิกกับเมียตอนอายุ 17 ผมไม่เคยเลี้ยงลูกเลยตลอดเวลา 20 ปี ลูกผมอยู่กับยาย ชีวิตของผมเข้า-ออก คุกเป็นว่าเล่น เริ่มตั้งแต่อายุ 19 จนปัจจุบันผมอายุ 36 ปีแล้ว ช่วงเวลา 17 ปีของผม ผมติดคุกประมาณ 6 ครั้ง 1 ปีบ้าง 9 เดือนบ้าง 6 ปีบ้าง มาครั้งนี้ 3 ปี ผมใช้ชีวิตในคุกมากกว่าข้างนอกเสียอีก แต่การติดคุกครั้งนี้ผมได้พบกับคณะครู ทำให้ผมได้รู้จักเวรกรรม บุญ บาป ซึ่งผมไม่เคยได้ศึกษาเลย ถึงจะเป็นแค่เวลาสั้นๆ แต่ 5 วันนี้ทำให้ผมได้รู้จักกับคำว่า ชีวิตที่ดีงาม ถ้าผมมีโอกาสได้กลับบ้าน ผมจะเป็นพ่อที่ดีของลูก เป็นลูกที่ดีของพ่อ แต่แม่ผมได้จากผมไปแล้ว แต่ผมจะทำแต่ความดี อุทิศบุญให้แม่ตลอดไป จะชดเชยกับสิ่งที่ผมไม่เคยได้ทำให้ท่าน
น.ช. ตาล ณ บางน้ำเปรี้ยว
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
อยากย้อนเวลา
“อยากย้อนเวลา” คำ ๆ นี้ ผมคิดว่าคงมีใครอีกหลายร้อย หลายพันคนที่คิดอยากให้มันเป็นไปได้เหมือนกันกับผมแน่ๆ ใช่ไหมครับ?
ผมเป็นลูกชายคนเล็ก มีพี่น้อง 5 คน ในครอบครัวที่พอมีอันจะกินแบบไม่เดือดร้อน อยากได้อะไรก็ได้อย่างต้องการ ด้วยการที่เป็นลูกคนเล็ก พ่อแม่ตามใจ จึงมีนิสัยค่อนข้างจะเอาแต่ใจตัวเอง ชอบเที่ยว ชอบการเสี่ยง ชอบท้าทาย และเมื่อมีเพื่อนมาท้าให้ลอง “เสพยา” ก็ลอง พอลองแล้วก็รู้สึกสนุกดีจนเสพติด จากเสพก็เริ่มพัฒนามาเป็นขายเพื่อเสพ และก็พัฒนาขึ้นจนเป็นผู้ขายเต็มตัว เพราะได้เงินมาก และมีเสพไม่มีขาด จนเมื่อโดนตำรวจจับและศาลตัดสินให้ต้องถูกจำคุก จากความสนุกเปลี่ยนเป็นเศร้าในทันทีเมื่อต้องสูญเสียอิสรภาพที่เคยมี ต้องชดใช้กรรมอยู่ในคุก ก็มาเริ่มคิดได้ว่าไม่ควรเริ่มที่จะลองเลย ทำให้หมดอิสรภาพ ทำให้คนที่เรารักต้องเสียใจ ถ้าย้อนกลับเวลาได้ก็จะไม่ทำแน่ ถึงมันสายไปแล้วกับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ยังไม่สายที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่รอเราอยู่ข้างหน้า ผมเชื่ออย่างนั้น
น.ช. หลงผิด
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
เพราะหาที่พึ่งผิด ชีวิตจึงตกต่ำ
ก่อนที่ผมจะเข้ามาอยู่ในเรือนจำ ผมมีครอบครัวที่อบอุ่น และมีความสุขมาก ๆ มีลูกๆ ที่น่ารัก 3 คน ภรรยาที่แสนดี อาชีพของผมคือ ประมง สามารถหาเลี้ยงครอบครัวได้อย่างสบาย แต่แล้ววันหนึ่ง ฟ้าก็ผ่าลงมาตรงกลางใจของผม คือ ภรรยาไปมีแฟนใหม่ ทำให้ผมเสียใจมาก หมดกำลังใจ ก็เลยหันไป “ค้ายาเสพติด” ผมไม่เคยคิดจะทำความดีเลย กินเหล้า เที่ยวเตร่ไปวันๆ ผมไม่มีเวลาดูแลลูกๆ เลย มีเงินจากการค้ายามากเท่าไรก็ไม่มีความสุข ต้องอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ คอยหนีตำรวจ แต่แล้วผมก็หนีเวรกรรมไม่พ้น โดนตำรวจจับ ศาลตัดสินโทษ 4 ปี ทำให้ผมคิดถึงทุกๆ คนมากโดยเฉพาะแม่ พี่ๆ และลูกๆ ของผม แต่ผมก็โชคดีที่ได้เข้า โครงการ เรือนจำ-เรือนธรรม ทำให้ผมได้รู้จักกับ อาจารย์ ดร.ดาราวรรณ ท่านให้ความรู้เรื่องต่างๆ ทำให้ผมได้รู้ว่า บาป บุญ นรก สวรรค์ และเรื่องต่างๆ อีกมากมายมันมีจริงๆ ทำให้ผมเกิดความกลัวบาปที่ผมทำมา ผมก็เลยตั้งใจปฏิบัติธรรมในช่วงที่อบรม แล้วผมก็รู้สึกว่าดีมากทำให้สบายใจขึ้น มีสติมากขึ้น ถ้าผมพ้นโทษไปแล้ว ผมจะทำแต่ความดี เป็นลูกที่ดีของแม่ เป็นน้องที่ดีของพี่ๆ เป็นพ่อที่ดีของลูกๆ แล้วผมก็เข้าใจแล้วว่าเรื่องที่ผมเจอมากับตัวทั้งหมด มันคงจะเป็นกรรม เป็นเวรนั่นเอง
รัช ปีศาจน้ำเค็ม
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
เหลือแม่คนเดียวที่ไม่ทอดทิ้งเรา
วันที่ผมโดนจับนั้นเป็นวันที่ 18 เมษายน 2554 วันนั้นผมนั่งอยู่ในร้านคอมฯ กำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่อย่างสนุกสนานเลย ผมนั่งเล่นอยู่ได้พักหนึ่งก็มีตำรวจชุดสืบเข้ามาในร้านเกมส์ 5-6 คน พอผมเห็น ผมก็จำหน้าตำรวจชุดนี้ได้ทั้งชุดเลย ตำรวจเข้ามาหาผมแล้ว เอาตัวผมไปที่รถยนต์ ค้นตัวผม ในตัวผมไม่มีหรอก แต่ไปดันเจอของกลางในรถยนต์ เท่านั้นแหละ ผมก็หมดอิสรภาพเลยครับ
ก่อนที่ผมจะโดนจับนั้น ผมมีอาชีพขับรถรับจ้าง เป็นรถตัวเองเลย ไม่เคยคิดว่าการที่เราทำงานสุจริตนั้นก็ดีอยู่แล้วจึงไปทำสิ่งที่ผิดกฎหมาย เพราะคิดว่าไม่มีใครทำอะไรเราได้ และอีกอย่างมันได้เงินมากกว่าที่เราขับรถและไม่ต้องเหนื่อยด้วย ทีแรกคนในบ้านผมเขาก็มาเตือนแล้ว ทั้งแม่ทั้งแม่ยายทั้งเมียและอาผมก็มาเตือนให้เลิก ผมก็บอกว่าเลิกแล้ว แต่ที่ไหนได้เราก็ยังแอบทำอยู่เหมือนเดิม วันที่ผมโดนจับ ผมเสียใจมากที่สุดในชีวิตเลย แม่ผมก็มาร้องไห้ เมียผมก็อุ้มลูกชายตัวน้อยๆ ของผมมาด้วยแล้วก็ร้องไห้ ผมรู้สึกว่าทุกอย่างมันเป็นอะไรที่แย่มากๆ เลยในตอนนั้นโดยเฉพาะที่ผมต้องทำให้แม่ผมร้องไห้นั้นมันรู้สึกว่าผมมันบาปมากที่ทำให้แม่ร้องไห้และเมียผมอีกคนหนึ่งต้องมาลำบากไปด้วยเพราะจะต้องมาดูแลลูกชายผมคนเดียวที่ผมทั้งรักทั้งเป็นห่วงเขามาก
ผมถูกตัดสินมา 3 ปี ตอนนี้ผมใกล้กลับบ้านแล้ว แต่ผมต้องกลับไปพร้อมกับความว่างเปล่านั้นเอง ตอนนี้ผมเหลือแค่แม่กับลูกชายเท่านั้นเอง แต่ก็ไม่รู้ว่า ถ้าพ้นโทษไปแล้วจริงๆ เราจะได้ลูกชายกลับมาอยู่กับผมหรือเปล่า เพราะทุกวันนี้ลูกชายผมอยู่ที่บ้านเมียผม และเมียผมก็เงียบหายไปประมาณ 5 เดือนแล้ว ถ้าผมออกไปแล้ว เขาไม่ให้ลูกชายมาเลี้ยงผมก็ต้องคอยไปดูเขาด้วยความเป็นห่วง แต่ถึงสุดท้ายถึงผมจะไม่เหลือใครเลยแต่ผมก็ยังมีแม่อีกคนที่ยังรอเราอยู่ ไม่ว่าเราจะเป็นยังไง แม่เราก็รักเราและเป็นห่วงเราเสมอ ถึงลูกจะทำผิดแค่ไหน แม่ก็ให้อภัยลูกเสมอ อยากเตือนทุกคนว่าอย่าไปยุ่งกับมันเลยยาบ้า ทุกอย่างจะสายเกินไปเหมือนผม และคุณจะไม่เหลืออะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว
ผมดีใจมากนะครับที่ได้มาอบรมในโครงการเรือนจำเรือนธรรม ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ของผมแล้ว ผมออกมาในครั้งนี้มันทำให้ผมรู้สึกสบายใจมากๆ รู้สึกว่าเราได้มาทำบุญในครั้งนี้ ผมตั้งใจทำให้พ่อกับแม่ผมอย่างเต็มที่และมันทำให้ผมคิดได้ว่าบาปบุญนั้นมีจริงนะครับ ผมถึงต้องมาใช้กรรมในนี้ไงครับ ถ้าผมพ้นโทษออกไปแล้ว ผมจะอยู่ในศีลในธรรมตามแนวทางที่อาจารย์สอนผมมาครับ และผมจะออกไปดูแลแม่ผมให้ดีที่สุดตราบเท่าชีวิตลูกหมดลมหายใจ ผมตั้งใจว่าออกไปแล้วผมจะบวชให้แม่ผมซึ่งเป็นสิ่งที่แม่ผมรออยู่ครับ
จากคนหลงผิดและคิดได้ ... ร.บ.ณ
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
ไม่น่าเห็นเมียดีกว่าพ่อแม่เลย
ก่อนหน้าที่ผมจะมาติดคุกนี้ได้เคยสบาย ใช้เงินฟุ่มเฟือย คิดถึงแต่เรื่องสนุก ผู้หญิง เสพยาไปวันๆ ไม่มีอะไรเป็นหลักให้อนาคตของตัวเองสักอย่าง เงินของผมส่วนมากพูดแบบไม่อายปากเลยนะครับ บางทีผมให้เงินเมียเที่ยว เสพยา มากกว่าให้เงินพ่อเงินแม่อีก นานๆ จะให้ท่านทั้ง 2 สักที
จนมาวันนี้ ผมติดคุกและได้อบรมธรรมะ ทำให้ตัวผมได้เกิดสำนึกขึ้นมาตอนผมนั่งภาวนา ผมได้นึกถึงพ่อและแม่ตลอดที่เห็นภาพในอดีตที่ท่านเคยดูแลเรามา แต่ผมกลับทำดีกับท่านน้อยมากแต่ก็ยังพอมีบ้าง จนมาถึงภาพปัจจุบันผมก็นึกอีกว่าตั้งแต่ผมติดคุกมา แม่กับพ่อผมไม่เคยทิ้งผมเลย ส่งเงินมาให้ผมใช้ตลอด มาเยี่ยมไม่เคยทิ้งผมเลย แต่เมียผมที่ผมเคยให้ใช้เงินมากกว่า แม่-พ่อผมอีกกลับไม่เคยมาเยี่ยมผมเลย นี่แหละที่ทำให้ผมสำนึกได้และคิดได้อย่างมีสติว่าอันไหนที่คิดผิด อันไหนคิดถูก ผมขอขอบคุณท่านอาจารย์และคณะวิทยากรทุกท่านนะครับที่มาอบรมสั่งสอนผมและเพื่อนๆ ทุกคนให้มีความคิดมีสติและสอนให้พวกผมได้รู้จักการทำบุญด้วยการภาวนาให้ถูกวิธีและถูกต้อง ผมขอเป็นตัวแทนของผู้ต้องขัง และพวกผมจะทำตัวเป็นคนดีครับ
น.ช. นิรนาม
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
ขายยาบ้า ได้เงินง่าย แล้วเป็นไง?
ชีวิตก่อนถูกจับอยู่บ้าน มีครอบครัว มีลูก 2 คน มีอาชีพทำงานก่อสร้าง มีความตั้งใจที่จะเลี้ยงลูกทั้ง 2 คน ให้ดีที่สุด แต่เพราะเป็นคนที่มีความรู้น้อย คือผมเรียนจบแค่ประถม 5 ทำงานก็ได้เงินน้อยแต่ก็อดทนมาโดยตลอด ใจจริงไม่เคยคิดที่จะขายยา คือผมถูกจับคดีจำหน่ายยาบ้า 2 จำหน่าย ศาลตัดสินมา 4 ปี ก่อนถูกจับ ผมไม่ค่อยที่จะสนใจครอบครัวเท่าไร ทำงานหาเงินได้ ก็ให้เมียกับลูกหมด ผมเป็นคนมีเพื่อนเยอะ ก็ติดเพื่อน แต่จะไม่พกเงิน
อยู่มาเมียเอาผลการเรียนของลูกสาวคนเล็กมาให้ดู เรียนอยู่ ป.5 เกรด 3.85 แถมลูกของผมยังได้เป็นประธานนักเรียนอีก ผมจึงมีความคิดว่าอยากจะหาเงินสักก้อน ทีแรกก็ตั้งใจว่าจะทำงานให้มากกว่าเก่า ก็เลยลองไปคุยกับเพื่อน เพื่อนก็เลยแนะนำให้ขายยา เพื่อนเขาบอกว่าหาเงินง่าย ไม่เท่าไรก็มีเงินก้อน ผมก็เลยลองทำดู ทำได้ไม่เท่าไรก็ถูกจับ ผมไม่คิดว่าการขายยาบ้า มันจะเป็นความผิดร้ายแรง ผมอายลูกกับเมียของผมมากเลย ผมอยู่ในนี้ ผมแสนที่จะเบื่อ ทุกลมหายใจของผมมีแต่คิดถึงครอบครัวของผม ผมเคยคิดว่าเราต้องเคยสร้างกรรมเอาไว้แน่ๆ จึงต้องมาอยู่ในสถานที่แบบนี้ แต่แล้วฟ้าก็เมตตาผม ทางเรือนจำประกาศเรียกผู้ต้องขังมาอบรม โครงการเรือนจำ เรือนธรรม ผมชอบธรรมะอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าปฏิบัติอย่างไรถึงจะถูกต้อง ทุกคืนก่อนนอนผมก็จะสวดมนต์ทุกวันอยู่แล้ว ผมตาสว่าง ผมรู้แล้วต่อไป ผมจะใช้ชีวิตอย่างไร ผมคิดว่าผมได้แนวทางและแนวคิดที่ถูกต้องแล้ว
น.ช.ขวัญยืน
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
เกือบตกรถบุญ
เรื่องของผมเริ่มต้นจากการขายยาเสพติด ขายแล้วได้เงินดี รวยง่ายแต่ไม่ค่อยได้ใช้เงิน ผมโดนจับเป็นรอบที่สองแล้ว รอบแรกก็คิดว่าจะเลิกแต่ก็ทำไม่ได้เพราะใจยังสนุกกับมันอยู่ เลยทำให้ต้องมีรอบสอง ตอนนี้ผมติดมาจะปล่อยแล้วเหลืออีกแค่เดือนเดียวก็จะพ้นโทษแล้ว ตอนแรกผมก็คิดเหมือนกันว่าจะเลิกทำ หางานสุจริตทำแต่ที่คิดมันก็ 50% เท่านั้น
ผมอยู่มาหลายที่ แต่ไม่มีที่ไหนที่เขาจัดอบรมแบบนี้ วันเขาประกาศรายชื่ออบรมไม่มีชื่อผม ผมก็เสียใจนิดหน่อยเพราะยิ่งใกล้วันปล่อยตัวยิ่งคิดฟุ้งซ่าน แต่เมื่อชะตากำหนดให้ผมมีโอกาสได้เข้าอบรม เพราะผู้เข้าอบรมขาดไป 8 คน เขาจึงประกาศรับสมัครเพิ่ม
เริ่มอบรมวันแรกก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้ใจเราแข็งขึ้นได้ แต่พออบรมไปทุกวันก็ทำให้ตัวของผมเริ่มรู้จักตัวเองมากขึ้น รู้สมาธิรู้จิตรู้ตัวตนมากขึ้น ได้ฟังอาจารย์บรรยาย ได้ฟังเทปช่วงเดินจงกรมและได้ฟังหลวงพ่อหลายองค์มาเทศน์ให้ฟัง ฟังไปก็คิดตามไป บางคำพูดทำให้ผมต้องร้องไห้ บางคำบางประโยคเป็นอะไรที่ตรงกับตัวผมมาก บางประโยคเป็นการกระทำที่ผมเคยกระทำมาแล้วเป็นส่วนมาก ผมนั่งฟังไปก็คิดตามไปด้วยไม่ว่าจะเป็นเรื่องบุญเรื่องบาป เรื่องเวรกรรมต่างๆ ล้วนแล้วแต่เคยเกิดกับผมมาแล้วทั้งสิ้น ก่อนหน้านี้ผมยังคิดไม่ได้แต่พอผมได้เข้าอบรม ทำให้ผมคิดได้หลายๆ เรื่อง และผมบอกกับตัวเองไว้ว่าถ้าผมได้รับการปล่อยตัวออกไป ผมอยากจะบวชทดแทนพระคุณพ่อแม่เพราะผมยังไม่ได้บวชให้ท่านเลย
กระผมยินดีที่จะเปิดเผยข้อมูลตัวเองสู่สาธารณะชนเพื่อเป็นธรรมทาน และ วันใดผมมีโอกาสได้บวชจะได้อนุโมทนาบุญร่วมกัน
น.ช. ไกรศร
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
เพราะความโลภ ทุกอย่างจึงพังหมด
ผมเคยเป็นคนดีคนหนึ่ง เคยมีกิจการเป็นของตัวเอง มีลูกน้อง 6-7 คนและมีเมียที่รักมากที่สุด แต่ก็ได้เจอปัญหาทางการเงินจนต้องทำให้ผมผันตัวเองมาเป็นคนขายยาบ้า แรกๆ ก็ดี แต่พอเมียจับได้ทุกอย่างก็พังหมด เมียทิ้ง กิจการปิด ผมก็ยังไม่หยุด จนผมมาโดนจับติดคุกแต่ก็ไม่เคยคิดเลยว่า บาป-บุญเป็นอย่างไร จนผมได้ย้ายมาอยู่ที่คุกเขาพริก และได้มีโอกาสเข้าโครงการ เรือนจำ – เรือนธรรม ทำให้ผมมีโอกาสได้คิดทวนถึงวันเก่าๆ ที่ผ่านมา ก็รู้สึกเสียใจมากที่ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ ถ้าย้อนได้ผมคงจะไม่ทำเพราะตอนนั้นไม่มีสติ แต่ตอนนี้ผมได้เข้าโครงการเรือนจำ เรือนธรรม สอนให้ผมได้รู้จักการนั่งสมาธิ ทำให้เกิดสติ พอคนเรามีสติก็รู้จักแก้ไขปัญหาได้ ถ้าใครเคยหลงผิดขอให้จำไว้ว่าจงนั่งทำสมาธินานๆ ก็จะมีสติ จะได้ไม่หลงผิดอย่างผมอีก
เล็กโปน ประชาอุทิศ 91
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
ในความมืดยังมีแสงสว่าง
ผมเป็นคนจังหวัดกาฬสินธุ์ ตั้งแต่จำความได้ จนถึงทุกวันนี้ ผมไม่เคยคิดที่จะทำบุญ ทำกิจกรรมของศาสนาพุทธเลย ทั้งๆ ที่ผมก็เป็นคนที่นับถือศาสนาพุทธ และผมก็ไม่เคยเชื่อด้วยว่า บาปบุญคุณโทษนั้นมีจริง จนกระทั่งผมได้ทำผิดกฎหมายถึงต้องเข้าคุกในคดีฆ่าคนตาย ศาลได้ตัดสินมา 12 ปี ตลอดเวลาที่อยู่ในเรือนจำเป็นเวลาหลายปี ชีวิตของผมมีแต่ความมืดมน มองไม่เห็นแสงสว่างจนการติดใกล้พ้นโทษ ออกไปผมก็ยังมองไม่เห็นหนทางเลยว่าพ้นโทษไปแล้ว ผมจะไปประกอบอาชีพอะไร เพราะผมไม่มีความรู้ ไม่มีวิชาอาชีพติดตัวเลย อีกอย่างผมเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน จนกระทั่งเรือนจำเขามีโครงการเรือนจำเรือนธรรม ผมจึงได้มีโอกาสเข้ามาอบรม ระหว่างในการอบรม ทำให้ผมมีสติ และคิดเสียดายเวลาที่ผ่านมา ว่าปล่อยเวลาให้ว่างเปล่าโดยไร้ประโยชน์ การฝึกจิตทำให้ผมมีสติ และพบกับแสงสว่างนำทาง ที่จะใช้ชีวิตหลังพ้นโทษ ก็อยากจะขอแนะนำเพื่อนๆ รุ่นหลัง ให้มาบำเพ็ญกุศลอย่าได้ลังเลใจ เพราะการนั่งสมาธิ สวดมนต์ ภาวนา ธรรมะสามารถทำให้เราพบเจอกับแสงสว่างได้จริงๆ ผมขอการันตี ให้ดูผมเป็นตัวอย่าง
น.ช. เจิ้ม จงใจดี (เด็กภูพาน)
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
ตักตวงบุญหลังกำแพงสูง
ผมเข้าอบรมเป็นครั้งที่ 2 ครั้งแรกนั้นตรงกับ “วันกอดแม่” ตอนนั้น แม่ผมป่วยเป็นตับอักเสบ มาเยี่ยมผมครั้งแรกเดือน มิ.ย.55 แม่หน้าดำ หมดราศีดูหมอง ๆ ไม่สดใส เลยถามแม่ว่ายังเจ็บอยู่ไหม แม่บอกว่ายังเจ็บอยู่แต่เจ็บไม่มาก ผมเลยให้กำลังใจแม่ว่าทนอีกหน่อยนะผมจะพ้นโทษแล้ว ตอนนี้ผมสบายดี แม่ไม่ต้องมาเยี่ยมหรอกนะ มันไกลนั่งรถลำบาก พอดีทางเรือนจำเขามีโครงการเรือนจำเรือนธรรม ครั้งนั้นจัดขึ้นช่วงเดือน ก.ค. 2555 ผมเลยสมัครเข้าโครงการครั้งแรก ปฏิบัติธรรมเพื่อแม่ แล้วผลบุญครั้งนั้นก็ส่งผลได้จริง แม่ผมอาการดีขึ้นมาก มากขึ้นตามลำดับ ต้องขอขอบคุณ ผอ.เรือนจำคนเก่า และคณะวิทยากรทุกท่าน ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องและคณะพี่เลี้ยงที่ทำหน้าที่ได้ดีทีเดียว อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ
พอครั้งนี้จัดขึ้นอีก ผมรีบสมัครเพราะว่าบุญจัดขึ้นในเขตหลังกำแพงสูงนี้ ไม่มีที่ไหนเขาจัดให้นักโทษรู้จับบาปและบุญ และมาปฏิบัติธรรมกันแบบนี้ จึงต้องรีบตักตวงเอาบุญแบบนี้เอาไว้ให้มาก ๆ อยากให้ประสบการณ์ของผมได้เป็นสื่อในการเชิญชวนผู้ยังไม่ปฏิบัติธรรม และผู้ที่ปฏิบัติแล้วเกิดท้อแท้อยู่ ว่าอยากจะหาบุญแบบไหนและที่ไหน คงไม่มีใครอยากจะมาเอาบุญแบบต้องโทษไปด้วยนะครับ คนเรามีเวลาเท่ากัน ร่างกายก็มีเท่าเทียมกัน แต่ความอดทนไม่เหมือนกัน ลองหมั่นเพียรพยายามดู นั่งไม่ต้องแชมป์ เราก็แหล่มได้ ขอเพียงต้องนั่งบ่อยๆ ทำบ่อยๆ และนั่งอย่างมีสติ สติรู้ กลับมาแล้วฝึกนั่งจนติดเป็นนิสัย คนเดียวเราก็ทำได้ ทำไปเถิด ทำเรื่อยๆ มันเป็นบุญของเราทั้งนั้น ทำสะสมเอาไว้ จะได้ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท จะได้ไม่พลาดเหมือนผม ที่ต้องโทษแบบนี้อะไรๆ มันดูแย่นะ แต่ตอนนี้คิดได้เพราะมีเวลาและโอกาสได้ทบทวนสิ่งที่ผ่านๆ มา จึงรู้ว่าบุญและบาปมีจริงแน่นอน และใครที่ยังไม่เคยเจอทุกข์รีบปฏิบัติธรรม หมั่นภาวนา รักษาศีลให้ดีนะจะได้ไม่ต้องเจอทุกข์ แต่ถ้าอยากเจอ ก็ไม่ต้องทำอะไร รออย่างเดียว เดี๋ยวเจอแน่ ส่วนสำหรับคนที่ทำอยู่และปฏิบัติธรรมอยู่ ก็ขอให้ ทนๆ สู้ๆ แล้วก็จะรู้ว่าบุญมีอยู่จริง ขออนุโมทนาบุญด้วยนะสู้ๆ สาธุ สาธุ สุดท้ายขอขอบคุณโครงการดี ๆ อย่างนี้
น.ช. ผู้หลงผิด
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
ให้อภัยทาน
ในการปฏิบัติธรรมครั้งนี้ ผมขออุทิศบุญกุศลให้กับพ่อ พี่สาว และ น้องชาย ซึ่งได้เสียชีวิตไปแล้ว ซึ่งผมไม่ได้อยู่ดูแลพวกเขาเลย เพราะตอนเขายังมีลมหายใจอยู่ เขารอการกลับมาของผมอยู่ แต่แล้วมันก็สายไป
ผมอยากกลับไปหาเขาและเธอคนนั้นนะ ที่ทำให้ผมต้องมาเสียคนเป็นที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ ผมอยากทำให้เขาเป็นแบบผมบ้าง แต่พอผมได้มาเข้ารับการอบรม ความคิดของผมก็เปลี่ยนไปเพราะ ดร.ดาราวรรณ ชี้ทางสว่างให้กับผม และผมก็พร้อมให้อภัยกับเขาและเธอคนนั้น แต่สิ่งที่ผมจะทำได้คือผมจะต้องกลับไปดูแลแม่ที่เป็นอัมพาตและอายุก็มากแล้ว กลับไปครั้งนี้ผมจะไปบอกแม่ว่าผมขอโทษในสิ่งที่ผ่านมาและผมจะเริ่มต้นชีวิตใหม่จะกอดแม่และบอกแม่ว่า เจี๊ยบรักแม่มากครับ
น.ช. เจี๊ยบ
ทัณฑสถานเกษตรอุตสาหกรรมเขาพริก อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา
|
เรื่องเล่าตอนเข้าค่าย 
