|
Tuesday, 20 November 2012 08:15 |
|
รู้แล้วว่าทำไมพ่อแม่ต้องดุด่า
ก่อนที่ผมจะมาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้วแห่งนี้ ผมเป็นเด็กไม่ดี ทำตัวไม่ดี ตั้งแต่เด็กนั้นผมไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ไม่ค่อยได้รับความรักจากพ่อแม่ ซึ่งอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมทำตัวไม่ดีเพราะคิดว่าพ่อแม่ไม่รักผม จนถึงตอนนี้ผมอาศัยอยู่กับป้า ไม่ได้เจอพ่อแม่ บางครั้งผมทำให้พ่อแม่เสียใจร้องไห้ โทรมาดุด่าว่าผมทำให้ผมน้อยใจคิดว่าพ่อแม่ไม่รัก และผมก็ยังทำตัวไม่ดีต่อไป จนกระทั่งที่โรงเรียนจะพาไปปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้ว ผมก็คิดในใจว่า จะไปทำไมว่ะ ไปก็ไม่ได้อะไร ไปก็ไปนั่งสมาธิ สวดมนต์ตื่นแต่เช้าทุกวัน แล้วก็ไปตั้ง 5 วัน น่าเบื่อตายชัก
จนมาถึงวัด ผมเห็นเพื่อนๆ นั่งสมาธิกันได้นานมาก ผมก็เริ่มคิดว่า คนอื่นทำไมนั่งกันได้ จึงคิดว่านั่งสมาธิแล้วมันต้องมีอะไรดีๆ แน่ ผมจึงลองนั่งดูได้สักพัก รู้สึกตัวหมุน ตัวเบา ผมตกใจและออกจากสมาธิ พอวันที่ 4 ผมทำได้ดีนั่งได้นาน รู้สึกสบายไม่ปวดไม่เมื่อย
ผมได้หวนนึกคิดถึงพ่อแม่ น้ำตามันก็ไหลและตอน ดร.ดาราวรรณ บรรยายให้ฟังเรื่องพระคุณของพ่อแม่ทำให้ผมได้รู้สึกสำนึกแล้วว่าสิ่งที่ท่านดุด่าว่าเรานั่น ท่านอยากให้เราเป็นคนดี ผมรู้สึกผิดมากน้ำตาไหลออกมาเอง ผมรู้สึกว่าผมทำอะไรลงไป ทำไม่ดีกับพ่อแม่กับป้า ผมคิดว่าตัวเองบาปมาก ผมจึงตั้งใจทำสมาธิให้ดีที่สุดในวันที่เหลือ แล้วถ้าผมกลับไปบ้านผมจะรีบกลับไปกราบเท้าป้าแทนพ่อแม่ และจะโทรบอกพ่อกับแม่ว่าลูกคนนี้สำนึกผิดแล้ว ลูกจะทำตัวเป็นคนดี จะไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวังและร้องไห้อีกแล้ว ที่ผมกลับใจได้ก็เพราะได้มาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้วแห่งนี้ทำให้ผมได้คิดได้ และถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะมาที่นี่อีกครั้ง
นายอติชาติ เติมศักดิ์สกุล
โรงเรียน สีคิ้ว “สวัสดิ์ผดุงวิทยา”
ชั้น/ห้อง ม.4/2 วันที่ 30 ต.ค. 2555
มาที่นี่มีแต่ได้กับได้
วันที่มาเข้าค่าย หนูรู้สึกไม่อยากมาเลย หนูคิดว่า มาแล้วได้อะไร มานั่งสมาธิ ปวดขา เพื่อนก็บอกว่าไม่ต้องมาหรอก เรายังไม่ไปเลย แต่แม่ข้าพเจ้าบอกว่า ไปเถอะ ไปปฏิบัติธรรม เผื่ออะไรมันจะดีขึ้น พอมาถึงวันแรก ก็รู้สึกอยากกลับเพราะเวลาพักน้อย กฎเยอะ พอมาวันที่สามหนูก็เริ่มปรับตัวได้ จากวันที่มาวันแรกเวลานั่งสมาธิหนูรู้สึกปวดขามากมาก พอวันที่ 4 ก็ชิน หนูก็เลยคิดได้ว่า มาแล้วเราได้อะไรหลายอย่างเลย ได้ทำจิตใจให้มีสมาธิ รู้บาปบุญคุณโทษ ได้เคล็ดลับเรียนเก่งมา มาที่นี่มีแต่ได้กับได้ เริ่มไม่รู้สึกเบื่อ หนูจะนำทุกสิ่งทุกอย่างที่ครูที่นี่สอนไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน ไม่ให้สูญเปล่า หนูเสียดายแทนเพื่อนๆ ที่ไม่ได้มาจริงๆ
น.ส.ธารารัตน์ จงสูงเนิน
โรงเรียน สีคิ้ว “สวัสดิ์ผดุงวิทยา”
ชั้น/ห้อง ม.4/1
เขียนไว้ ณ วันที่ 30 ต.ค. 2555
|
เรื่องเล่าตอนเข้าค่าย 
